برگزاری «فجر ۳۹»؛ شوک یا احیای سینما؟

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، آرش قاسمی صداگذار سینما درباره جدیدترین فعالیت‌های خود گفت: تا پیش از داغ شدن بحث‌های برگزاری جشنواره فیلم فجر کار ما به عنوان افراد پشت صحنه کم شده بود و به ما مراجعه نمی‌شد، اما از زمان از سرگیری این بحث‌ها صاحبان آثار برای آماده سازی فیلم‌های خود به تکاپو افتاده‌اند و حالا پیشنهاد انجام چند کار به من شده است. به نظرم صاحبان آثار با توجه به شرایط کرونایی دست نگه داشته بودند تا ببینند اوضاع به چه صورت پیش می‌رود ضمن اینکه در این سال سخت، شرایط مالی هم بد بود و ترجیح می‌دادند کار‌ها را متوقف کنند.

وی افزود: در حال حاضر کار صداگذاری فیلم سینمایی «کارو» به کارگردانی احمد مرادپور را در دست دارم البته ما کار صداگذاری این اثر را سال گذشته آغاز کرده بودیم، ولی به دلیل طول کشیدن کار‌های فنی دیگر، این مرحله هم طولانی شد، اما حالا صداگذاری «کارو» مراحل پایانی را سپری می‌کند. پروژه دیگری که در دست دارم فیلم سینمایی «مصلحت نظام» به کارگردانی حسین دارابی است که به تازگی کار صداگذاری آن را آغاز کرده‌ام.

قاسمی درباره جزئیات این فیلم سینمایی گفت: به نظرم فضای خوبی در «مصلحت نظام» ایجاد شده است. داستان این فیلم در دهه ۶۰ می‌گذرد و روایتگر قصه فرزند دادستانی است که دچار لغزشی می‌شود. این دادستان متوجه می‌شود پسرش گناهکار بوده و در نهایت حکم اعدام فرزندش را خودش امضا می‌کند تا حق مظلوم گرفته شود. با این حال فضای دهه ۶۰ به خوبی در «مصلحت نظام» تصویر شده است یعنی هرچند به کار‌های محمدحسین مهدویان نزدیک نیست، ولی در نوع خود فرمت خوبی دارد. من هم سعی‌ام بر این است که رنگ و بوی صدا به همان دهه بخورد، یعنی همان طور که تصاویر کهنگی دارند صدا‌ها هم به همان فضای کهنه بخورد و حال و هوای همان دهه را تداعی کند.

وی گفت: این روز‌ها مشغول صداگذاری «رمانتیسم عماد و طوبا» به کارگردانی کاوه صباغ‌زاده نیز هستم که یک فیلم فانتزی است و تقریباً متفاوت از کار‌های کاوه صباغ‌زاده است. این فیلم هم در مراحل پایانی صداگذاری قرار دارد.

صداگذار «شنای پروانه» با اشاره به برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر بیان کرد: من موافق برگزاری جشنواره به این شکل و شمایل نیستم، چون تمام شور و حال جشنواره به آن اتمسفری بود که بر جشنواره حاکم بود اینکه تنها فیلم‌ها برای هیأت داوران به نمایش گذاشته و در نهایت تندیسی داده شود هیچ حس و حالی ندارد. تمام لطف جشنواره به این بود که کارگردانان و سینماگران در سالن‌ها با مردم به تماشای فیلم می‌نشستند، آثار خود را ارزیابی می‌کردند و با دریافت بازخوردها، فیلم‌ها را مجدداً اصلاح می‌کردند. اگر جشنواره در حد یک مهمانی خصوصی برگزار شود آورده‌ای برای فیلمسازان نخواهد داشت. اگر رأی‌گیری بین فیلمسازان در رابطه با نحوه برگزاری به این شکل، صورت می‌گرفت قطعاً من یکی از مخالفان بودم. بخشی از کار ما با حضور آدم‌ها معنی پیدا می‌کند. این نحوه برگزاری جشنواره، مثل بازی فوتبالی است که هیچ تماشاچی و هیچ شور و حالی نداشته باشد.

قاسمی در پایان اظهار کرد: اینکه گفته می‌شود این شکل برگزاری جشنواره به منظور زنده نگه داشتن سینماست، من چندان قبول ندارم این تنها یک شوک به سینماست. به نظرم بهتر این بود که می‌گذاشتند سه ماه دیگر جشنواره را برگزار می‌کردند، چون تا آن زمان شرایط سلامتی و بهداشتی هم کمی بهبود پیدا کرده بود. من قبول دارم که اگر این رویداد هم از تعلیق می‌شد دیگر همه انگیزه‌ها از بین می‌رفت و فیلم‌ها بیات می‌شدند، ولی به نظرم باید راهکار دیگری پیدا می‌کردند، یا مثل باقی جشنواره‌های دنیا جشنواره فیلم فجر را با ظرفیت کمتر برگزار می‌کردند، این چنین به نظرم جذابیت بهتری داشت.