کتاب «صبح شام» به قلم محمد حسن مصحفی تدوین شده و در کمتر از دو ماه به چاپ سوم رسید.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب «صبح شام» خاطرات دکتر حسین امیر عبداللهیان از بحران سوریه است که به قلم محمد حسن مصحفی تدوین شد و در کمتر از دو ماه به چاپ سوم رسید.
حسین امیر عبداللهیان کتاب «صبح شام» را بنابر خواست سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی منتشر کرد. عبداللهیان در این باره گفته بود: «کمتر از یکسال قبل از آسمانی شدن سردار سلیمانی، وی در یکی از دیدارهایمان فرمود که «من به دلیل ملاحظات و همچنین مشغلههایم فرصتی برای بیان خاطراتم ندارم. هر چند که در دهها دفتر هر آنچه را که در سالهای مسئولیتم رخ داده، نوشته و مکتوب کردهام. شما هر چقدر که در توان دارید خاطرات و دریافتهایتان را از سوریه بنویسید و برای نسلهای بعدی به یادگار بگذارید.»
نخستین روایت کاملا ایرانی از یک بحران بین المللی در کتاب «صبح شام» آمده است. روایتی که به دلیل نقش محوری ایران در آن جایگاهی برجسته میان روایت دیپلماتها و مقامات کشورهای دیگر از وقایع سوریه خواهد داشت. این مسئله را میتوان مهمترین نکته درباره کتاب «صبح شام» دانست.
امیرعبداللهیان از یک سو زمینههای آغاز جنگ داخلی سوریه، مراحل مختلف ایجاد این بحران، ملاقاتهای متعدد با سران و مسئولان کشورهای مختلف را روایت میکند، از سوی دیگر گزارشی دست اول از شرایط داخلی و دولت سوریه ارائه میدهد. همچنین تصویری منحصر به فرد از رخدادهای مرتبط با بحران سوریه و حواشی آن برای مخاطبان کتاب ترسیم میکند.
در بخشی از این کتاب آمده است:
«درخصوص فوعه و کفریا، دو منطقه شیعهنشین که در محاصره مسلحین بودند، تروریستها برنامهریزی کرده بودند که وقتی وارد شدند، زنان و دختران را بهغنیمت بگیرند و مردان را بکشند. فراموش نمیکنم که سردار سلیمانی همیشه از موضوع فوعه و کفریا نگرانی داشت و دائماً در حال برنامهریزی و مشورت با مقامات سوریه برای آزادسازی این منطقه و مردم مظلوم آن بود؛ و سرانجام هم طرحهایش منجر به آزادی مردم دربند این مناطق شد.
برای نجات مردم این دو منطقه، که بیش از هشتصد روز در محاصره بودند، کارهای مختلفی انجام شد. عملیات بهگونهای طراحی شد که تروریستها نتوانند کمترین فرصت را برای چپاول و تعدی به زنها و بچهها پیدا کنند. این کار با روشهای خیلی پیچیده طراحی و سازماندهی شد، بهشکلی که تروریستها را دچار گیجی و سرگشتگی کرد.
فوعه و کفریا بیش از هشتصد روز در محاصره بود، اما طرحهایی که اجرا شد، به اندازهای آنها را متحیر کرد که نتوانستند نقشههای خباثتآمیز خود را در قبال اهالی این مناطق دنبال کنند.»