رئیس دانشگاه شهیدبهشتی گفت: امسال از تمام اعضای هیئت علمی درخواست کردیم که یک طرح برونسازمانی یا حداقل یک طرح داخلی ارائه دهند.
سعدالله نصیری قیداری، رییس دانشگاه شهیدبهشتی در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، درباره میزان مشارکت اعضای هیت علمی این دانشگاه در پروژههای ارتباط با صنعت و ارائه طرحهای کاربردی بیان کرد: ما اعتقادمان بر این است که اعضای هیئت علمی در تمام حوزهها میتوانند طرح برونسازمانی ارائه دهند و مشارکت آنها تنها به انعقاد قراردادهای ارتباط با صنعت محدود نمیشود.
وی ادامه داد: به عنوان مثال یک استاد روانشناسی میتواند درباره هزار و یک مسئله اجتماعی از توانمندسازی زنان و مشکلات خانوادههای بیسرپرست گرفته تا طلاق و ... طرح دهد؛ بنابراین بحث ارتباط با جامعه را برای سنجش میزان مشارکت اساتید در ارائه طرحهای کاربردی مد نظر قرار میدهیم نه صرف ارتباط با صنعت را.
تجاریسازی مقالات در کنار تولید آنها
رئیس دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: حوزههای مختلف دانشی دانشگاه برای بحث ارتباط با جامعه در حال کار هستند و بر این موضوع تاکید داریم. تاکید بر این امر موجب شد حتی دو تن از اساتید دانشگاه بتوانند مقالهای Q۱ را در پژوهشکده اعجاز قرآن چاپ کنند که کاری بسیار دشوار محسوب میشود. از طرف دیگر تعداد قابل توجهی از اعضای هیئت علمی دانشگاه به سمت صنعت در حرکت هستند.
نصیری قیداری چاپ مقاله را کار ارزشمندی دانست و اظهار داشت: نباید به تولید بیشمار مقالات ایراد گرفت و هرچه تعداد مقالات ما بیشتر باشد، بهتر است؛ اما کاربردی و تجاریسازی شدن مقالات برای تولید ثروت و رفع نیازهای صنعت و جامعه نیز اهمیت ویژهای دارد؛ بنابراین کاربردی بودن مقالات در کنار تولیدات آنها مهم است.
پیش بهسوی رفع نیازهای صنعت
وی با تاکید بر آنکه اعضای هیئت علمی دانشگاه شهیدبهشتی همراه با تولید مقالات، پرتلاش برای رفع نیازهای صنعت و جامعه درحال حرکت هستند، در پاسخ به این سوال که آیا تمام اساتید در طرحهای ارتباط با صنعت و جامعه مشارکت دارند، یا خیر عنوان کرد: گفتن آمار و یک عدد برای اعلام میزان مشارکت خیلی قابل اتکا نیست. امسال از تمام اعضای هیئت علمی درخواست کردیم که یک طرح برونسازمانی یا حداقل یک طرح داخلی ارائه دهند.
رییس دانشگاه شهیدبهشتی با اشاره به اینکه به طور کلی در این دانشگاه سوگیری به سمت جذب طرحهای برونسازمانی است، بیان کرد: برای آنکه اساتید به انجام این کار تشویق و ترغیب شوند در هفتههای ویژه از آنها تقدیر و تجلیل میشود مثل هفته پژوهش که پژوهشگران برتر و شاخص در حوزههای تولید مقاله، ارتباط با صنعت یا ثبت پتنت معرفی و تقدیر شدند.
دانشگاههای معتبر نباید به ارائه یک مقاله در سال از سوی اساتید راضی باشند
مدام در حوزه علوم انسانی مطرح میشود که اساتید و دانشجویان رشتههایی مثل شیمی هر هفته یا هر ماه میتوانند یک مقاله ارائه دهند، اما در حوزه علوم انسانی اینگونه نیست و با این وجود برای ارتقا، امتیاز یک مقاله استاد حوزه علوم انسانی با یک مقاله اساتید دیگر حوزهها یکسان است. نصیری قیداری درباره این نکته گفت: در جواب به این صحبت باید گفته شود که آنچه وزارت علوم در آییننامه ارتقا دیده، میزان حداقلی برای تمام دانشگاهها است و دانشگاههایی همچون شهیدبهشتی نباید خود را به ارائه یک مقاله اساتیدش در سال راضی کنند.
وی ادامه داد: حتی اینکه گفته میشود به دلیل شرایط تحریمهای ظالمانه علیه کشور، مقالات ایرانیها در مجلات معتبر چاپ نمیشود، ما این مسئله را لحاظ میکنیم و این دسته از افراد اگر مدرک رد شدن مقالهشان را بیاورند از نظر ما پذیرفته است.
ضرورت تاکید به چاپ مقالات بینالمللی برای اساتید تمام رشتهها
رییس دانشگاه شهیدبهشتی اظهار داشت: سال گذشته دانشگاه علامه طباطبایی بیشترین میزان تولید مقالات حوزه علوم انسانی را داشت. آیا دانشگاههایی مثل شهیدبهشتی نسبت به دانشگاه علامه در حوزه علوم انسانی ضعیف هستند؟ خیر. حتما قوی هستند، اما در دانشگاه علامه طباطبایی، رییس و معاون پژوهشی به چاپ مقالات بینالمللی تاکید ویژه دارند.
نصیری قیداری بیان کرد: کار امکانپذیر است و عزم و اراده باید به وجود بیاید. مگر ما فقط باید در حوزه فیزیک و شیمی دانش خود را با چاپ مقالات انگلیسی به دنیا ارائه کنیم، مگر نباید مسائل حوزه علوم انسانی مثل اندیشه سیاسی در اسلام، اخلاق اسلامی و ... را به دنیا یاد دهیم. ایران در این حوزه حرفهای بسیاری برای گفتن دارد و باید از توانایی، ایدههای خوب و دانش لازم بهره گرفت.
وی با بیان اینکه ارائه مقالات بینالمللی حال حاضر یکی از خواستههای جدی دانشگاههاست، اظهار داشت: اگر استاد یا دانشجویی در حوزه علوم انسانی قصد نگارش مقالهای بینالمللی را داشته باشد نسبت به نگارش یک مقاله فنی و مهندسی باید زمان طولانیتری را سپری کند؛ اما بالاخره در سال میتوانند یک مقاله را داشته باشند. در حال حاضر مشکل در تبدیل وضعیت است. استاد پیمانی که طی سه سال باید تبدیل وضعیت شود گاه به همین دلایل تا هفت سال ارائه مقالهاش زمان میبرد؛ لذا به او فرصت میدهیم و اگر طی ۶ تا ۷ سال نتوانست، نهایتا اخراج میشود.