دانشگاه امیرکبیر که حجم قراردادهای ارتباط با صنعتش نسبت به سال قبل افزایش چشمگیری داشته برای هیئت علمیهای خاموش خود برنامهریزی کرده است.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محیا معصومی- رشد و ارتقای یک دانشگاه وابسته به پویایی تک تک اعضای آن است و اینگونه نیست که تنها دانشجویان سطح و جایگاه دانشگاهی را ارتقا دهند؛ بلکه اساتید و اعضای هیئت علمی در این مسیر نقش بسزا و پررنگی دارند.
از آن زمان که دانشگاهیان به این امر پی بردند و اساتید را به فعالیتهای پژوهشی و حل چالشهای صنعتی با کمک دانشجویان تشویق کردند، به گروهی از آنها اصطلاح «هیئت علمی خاموش» را نسبت دادند که با هیچ آیین نامه و تبصرهای در این راه فعال نشدند و صرفا درس دانشگاهی میدهند نه درس زندگی و آیندهسازی. با رواج یافتن این اصطلاح و شناسایی اساتید کم کار، دانشگاهها هرکدام تدبیری کردند چرا که تعداد اعضای هیئت علمی خاموش کم نیست و درحال حاضر هم به دانشگاهها ضرر زدهاند چه برسد به آینده.
هرچند که کار اصلی برای هدایت اساتید برعهده وزارت علوم است، اما با توجه به ناکارآمدی این وزارتخانه در برخی امور، دانشگاهها خود تا حدامکان به فکر چاره افتاده اند، چون وزارت علوم چندی قبل به خبرگزاری دانشجو اعلام کرد که قرار است در این خصوص برنامه جدیدی را تصویب و به جامعه دانشگاهی ابلاغ کند، اما مدت زمان زیادی از این صحبت میگذرد و همچنان خبری نیست. شاید حرکت به سمت کارآفرینی و مهارت محوری دانشگاهها بهانهای شد تا تحرک و پویایی اساتید بیش از پیش اهمیت پیدا کند.
به سراغ دانشگاه امیرکبیر رفتیم تا نظر آنها را درباره اعضای هیئت علمی خاموش و برنامههایشان برای کاهش این دسته از اساتید بدانیم:
تقسیمبندی اساتید از سوی امیرکبیریها
حسین حسینی تودشکی، معاون پژوهش و فناوری دانشگاه صنعتی امیرکبیر در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو درباره اعضای هیئت علمی خاموش این دانشگاه بیان کرد: بدون شک اساتیدی که صرفا به کار تدریس و آموزش بپردازند و در بحثهای پژوهشی و فناوری فعال نباشند در هر دانشگاهی یافت میشوند لذا میتوان اساتید را به سه دسته نقسیم کرد.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به این سه دسته اساتید ادامه داد: صرفا اعضای هیئت علمی که تدریس کنند و در پژوهش دانشگاهی نقشی نداشته باشند تعدادشان محدود است و در دانشگاه امیرکبیر شاید به اندازه انگشتان دو دست باشند، اما یک طیفی از اساتید وجود دارند که هرچند برای پایاننامههای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری فعال هستند، ولی در تعریف حوزههای پرداختی دانشجویان به این فکر نیستند که موضوع تا چه اندازه میتواند در رفع مشکلات صنایع و مرم تاثیرگذار یا حتی برای دانشگاه افتخار علمی باشد.
شعار پلیتکنیک برای ارتقای اساتید
وی اظهار داشت: شعار دانشگاه صنعتی امیرکبیر این است فردی که در پلیتکنیک کار میکند در بحث پژوهش و فناوری و موضوعاتی که برای پایاننامه تعریف میکند باید حتما دو نکته را در نظر بگیرد اول آنکه موضوع باعث رفع یک مشکل شود (مشکل صنعت را حل کند، چون امیرکبیر یک دانشگاه صنعتی است و صنعت هم مشکلات مردم را مرتفع میکند) و برای دانشگاه ایجاد ثروت کند.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: اگر موضوع پایاننامه اینگونه نبود و صرفا به موضوعات پایه علم مرتبط بود باید بتواند یک افتخارآفرینی بزرگ علمی را برای دانشگاه ایجاد کند.
به گفته وی افتخارآفرینی علمی یعنی در سطح بین المللی دانشگاه را به گونهای مطرح کند که در بین برجستگان علمی دیده شود یا بتواند یک اثرگذاری عمیق علمی در مرزهای دانش را رقم زند درواقع آن زمان است که میتوان گفت باعث افتخار علمی شده است.
حسینی تودشکی با اشاره به دسته سوم اساتید دانشگاهها بیان کرد: اگر اعضای هیئت علمی نه در دسته خاموش جای بگیرند و نه در دستهای که خروجیهای تاثیرگذاری داشته باشند، در گروه بینابینی قرار میگیرند که تعداد آنها در هر دانشگاهی شاید خیلی کم نباشد و بعضا (البته جز دانشگاه صنعتی امیرکبیر) ۹۵ درصد اساتید در این دسته جای دارند.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به یکی از اهداف عنوان کرد: درحال حاضر برنامهها و سیاستهایی را در نظر گرفتهایم تا اساتید بینابینی را با ارائه گرنتهای پژوهشی و شرایطی برای ارتقابه دو دسته دیگر سوق دهیم که یا باعث افتخار علمی دانشگاه شوند و یا بتوانند ضمن خلق ثورت برای دانشگاه مشکلی از صنعت را حل کنند.
حجم قراردادهای ارتباط با صنعت دانشگاه امیرکبیر هفت برابر شد
وی درباره ارتباط دانشگاه با صنعت و انعقاد قراردادهای پژوهشی و صنعتی بیان کرد: میزان قراردادهای ارتباط با صنعت دانشگاه نسبت به سال گذشته بسیار خوب بوده؛ به گونهای که حجم پروژههاو قراردادهای امضا شده حدود ۷ برابر کل پروژههای صنعتی سال گذشته و ماقبلش است.
حسینی تودشکی تصریح کرد: خوشبختانه امسال توانستیم پروژههای ملی بزرگی را از صنایع بزرگ کشور به ویژه صنعت نفت بگیریم که میتواند در بالادست و پایین دست اثرگذاری خوبی را داشته باشد و مشکلات این صنعت را رفع کند.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه صنعتی امیرکبیر اظهار داشت: نگاه خود را برای گرفتن پروژه تغییر دادیم و با این سوال به سراغ صنعت میرویم که چه مشکلاتی دارند تا برای رفع آن یک پروپزال یا پیشنهادیه فنی ارائه دهیم. با این شیوه دانشاه باید جدیتر کار کند و عمیقتر مسائل را ببیند تا در کنار رفع مشکلات بتواند حجم پروژههای خود را گسترش دهد.
وی تصریح کرد: خوشبختانه برای این روش توانستهایم زیرساختهایی را در هیئت رییسه به تصویب برسانیم بدون شک مکانیزمهای اجرایی این پروژهها با گذشته متفاوت خواهد بود.