کاویان تصریح کرد: در باب طرح افزایش جمعیت بایدمسئله شناسی کنیم. نیازی نیست حتمابه همه مباحث بپردازیم بلکه دو، سه مورد اصلی و اثرگذار مورد پردازش قرار بگیرد، کافیست. به جای هزینه کردن برای دانشآموزان به افرادی توجه کنیم که دهه شصتی هستند و در معرض خروج از چرخه بارور.
وی افزود: مسیولین باید منابع اندکی که وجود دارد را خرج این نسل کنند تا فرزندی اضافه کنند و در دوران پیری بدون حامی نباشند. سازمان تبلیغات با همکاری حوزه علمیه میتواند تبلیغ کند تا خانوادههای بدون فرزند اقدام به فرزندآوری کنند و اگر مشکلاتی اعم از ناباروری، مسکن، شغل و امثالهم دارد با در اختیارقراردادن تسهیلات به رفع معضلات آنها کمک کنند. اما متاسفانه این نگاه حاکم نیست. گاهی یک مسئله شناسی صحیح، منجر به مصرف منابع محدود بهجای مصارف اصلی است.
کاویان گفت: هزینه های زایدی که هیچ عایدی برای جمعیت ندارد باید حذف شود. مثلا بخش بزرگی از هزینه هامربوط به وزارت آموزش و پرورش و نهادهای آموزشی است که نگاه دانش آموزان را مثبت کنند این امر درحالی است که تا سال 1420مشکل جمعیتی داریم و دانش آموزان زیادی هم نمانده برایمان.
وی ادامه داد: قرار نیست طرح جمعیت همه مشکلات را حل کند بلکه اگر با چند اقدام چابک و اثرگذار طرح را ببیندیم نه به اصل 85 نیاز است و نه به دعوا با دولتها.طرح تعالی جمعیت آرزوی دغدغه مندان حوزه جمعیت است در راستای حل این مشکل و این آرزوها باید به واقعیت نزدیک باشند ولی من فاصله زیادی بین این دو میبینم.