اتحاد بهتر است یا افتراق؟
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی‌اکبر قلی‌پور؛ در تاریخ هر ملت، فراز و نشیب‌های بسیاری وجود دارد که تعیین کننده سرنوشت و سازنده فرهنگ آن ملت است. برای پایداری آن حاکمیت، همکاری و مشارکت مردم ضروری است. وحدت و تفرقه همواره در قوانین طبیعی نقطه مقابل هم بوده است. با نگاه اجمالی به سیره و روش پیامبر اسلام و امامان، خواهیم دید که وحدت و انسجام، همواره تحت هر شرایطی در راس توجه این بزرگواران بوده است، که در تاریخ اسلام مشاهده می‌کنید. امیر المومنین علی (ع) خطاب به یاران خود می‌فرمایند: که حاضرند ۱۰ نفر از یاران خود را با تنها یک نفر از یاران معاویه مبادله کنند و زمانی که علت را از امام جویا شدند ایشان فرمودند: سربازان معاویه در موضع باطل خود ثابت قدم بوده و متحد هستند، ولی شما که بر حق هستید با هم اختلاف نظر داشته و متفرق شده‌اید.
اتحاد، حلقه گمشده جامعه
ایران هم مثل اکثر کشور‌های جهان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و مدیریت کشور در حال حاضر در کنار حل مشکلات معیشتی، اجتماعی و اقتصادی به وحدت و یکپارچگی نیاز دارد. دولت و دولتمردان باید هرچه بیشتر امکان ارتباط، همدلی و همزبانی میان مردم و حکومت در درون جامعه و نهاد‌های حکومتی را فراهم کند. طبیعتا تشکل‌های مردمی و نهاد‌های مدنی می‌توانند بطور کارآمد سازوکار‌های تقویت همبستگی اجتماعی را بوجود بیاورد. وجوه و مصادیق همدلی و مشارکت با دولت و تجربه موفق نهاد‌های مدنی و تشکل‌های مردمی در کمک به مردم و مقابله با مخاطرات و آسیب‌ها در بحران‌های طبیعی مثل زلزله و سیل در کاهش رنج مردم به خصوص در دوران کرونایی داشته است.
چنانکه اتحاد و انسجام عامل پیشرفت جامعه است و در مقابل آن اختلاف و تفرقه عامل انحطاط و سقوط یک جامعه به شمار میرود. پس با باید گفت دولت مقتدر از دل جامعه توانمند بیرون می‌آید. یعنی آن جامعه، چه نهاد‌های نظامی و چه نهاد‌های مدنی همه باید پشتیبان دیگری باشد.
طبق فرمایش امام خمینی: " همه باید با هم این نقیصه‌هایی که الان در ایران هست پر کنیم. همه باید باهم برادر باشیم. همه باید باهم این نهضتی که تا کنون حاصل شده است را به آخر برسانیم. اگر خدای نخواسته این نهضت سستی پیدا کند و ما برویم دنبال کار خودمان و بی‌تفاوت بشویم راجع‌به مقررات مملکت خودمان، من خوف آن دارم که خدای نخواسته باز مسائل سابق برگردد؛ باز خدای نخواسته آن خیانت‌ها و جنایت‌ها به مملکت ما برگردد. ما باید همه باهم باشیم و همه با هم این نهضت را به پیش ببریم. "
متحد باشیم
اما اتحاد مردم با حاکمیت و شکل گیری آن امری ضروری و اجتناب ناپذیر است و اساسا بدون مشارکت عمومی و مردمی، امکان پیشرفت یک کشور نیست. یک حاکمیت اسلامی در سیاستگذاری‌های خود باید تنها مصالح امت را به طور همگانی و بدون تبعیض در نظر بگیرد. اتحاد و اعتماد مردم به دولت زمانی اتفاق می‌افتد که دولت در برابر ملت وظیفه و تعهد خود را انجام داده باشد و حق ملت از سوی دولت ضایع نشود و برعکس. امام علی (ع) در خطبه ۳۴ نهج‌البلاغه در رابطه با حقوق متقابل امام و امت (حکومت و مردم) می‌فرمایند:ای مردم، همانگونه که من بر شما حقی دارم شما هم نیز بر من حقی دارید. حق شما بر من آن است که همواره در رهنمود‌های خالصانه نسبت به شما بکوشم و، اما حق من بر شما آن است که در پیمان خود نسبت به، ولی امر وفادار باشید.
پس در همین راستا اتحاد میان دولت و ملت یکی از اصلی‌ترین نیاز‌های کشور برای پیشرفت است. اما این را هم در نظر داشته باشیم که نهضت‌های همچون مشروطیت، تنباکو و ملی شدن صنعت نفت آیینه‌ای تمام نما از اتحاد و انسجام مردم بر ظلم و ستم یک حاکمیت است. پس برای ایجاد یک کشور متحد و پیشرفته باید هماهنگی و اتحاد میان مردم و حاکمیت برقرار باشد و با یاری خداوند شاهد یکپارچگی امت اسلامی در کشور باشیم.
علی‌اکبر قلی‌پور - کارشناسی علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.