به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، علی بیگدلی در گفتگو با نامهنیوز و درباره تیم مذاکرهکننده جدید گفت: «ترکیب هیئت دیپلماتیک ما غیر از اینکه در توانایی دیپلماسی ضعف دارد، به این جهت مورد نقد است که اینها همان کسانی هستند که در گذشته هر نوع مذاکره با آمریکا و در ارتباط با برجام را کار خیانتآمیزی میدانستند. الان که خودشان مسئول شدهاند میبینند که راهی غیر از مذاکره وجود ندارد، اما این تعللی که صورت میگیرد به این خاطر است که اینها با توجه به پایبندی به اظهار نظرهای گذشته خود نمیتوانند به سرعت وارد مذاکره شوند.»
بیگدلی در پاسخ به اینکه ایران در این مذاکره چطور میتواند موفق باشد و چه تصویری باید از خود ارائه دهد؟ گفت: «اگر قرار باشد با آن استراتژیهای قبلی وارد مذاکره شویم، قطعا به هیچ نتیجهای نمیرسیم. یک روز گفتیم که نه مذاکره میکنیم و نه جنگ میشود. اکنون، اما وارد مذاکره شدیم و آقای امیرعبداللهیان هم گفته که آمریکا 10 میلیارد دلار به عنوان حسن نیت به ما بپردازد و آنها هم نپذیرفتند. من قبلا هم گفتهام که به هیچ وجه آمریکا این پیشنهادات قبل از مذاکره مثل لغو تحریم را نمیپذیرد؛ لذا ما بایستی سطح انتظارات را کاهش دهیم».
درباره این سخنان گفتنی است؛ اولاً آقای بیگدلی در حالی تیم جدید را پیش از شروع مذاکرات دارای ضعف خوانده که دربست از تیم قبلی جانبداری میکرد و شاهکار آن تیم در قالب برجام فاقد ضمانت، آشکار است.
ثانیاً هر قدر بیمیلی نشان دادن در مذاکرات موجب افزایش قدرت چانهزنی است، رفتار ملتمسانه و مشتاقانه و عطشآمیز، قدرت چانهزنی را نابود میکند و متأسفانه در دوره گذشته، بعضاً شاهد ارسال این پاس اشتباه به طرف غربی بودیم و نتیجه آن را در عدم توازن دادهها و ستاندههای برجام مشاهده میکنیم. ثالثاً تعبیر «نه مذاکره میکنیم و نه جنگ میشود»، بیان دقیق و حکیمانه رهبر معظم انقلاب درباره آمریکا و به اعتبار عهدنشناسی این دولت است؛ و همچنان سیاست جمهوری اسلامی ایران است. حالا هم تیم مذاکره کننده ما، قرار نیست مذاکرهای با دولت و تیم مذاکرهکننده آمریکایی داشته باشد. در واقع پس از خروج گستاخانه از برجام، آمریکا دیگر عضو توافق محسوب نمیشود و با تأکید ایران، حق شرکت در مذاکرات ایران با 4+1 را ندارد. این هم نوعی تنبیه و تنبه و مجازات دیپلماتیک نسبت به دولت یاغی آمریکاست تا دیگر غلط قبلی را در گردنکشی و زورگویی تکرار نکند.
رابعاً آقای بیگدلی و برخی مشابههای او چنان در زمینه لزوم کاهش انتظارات طرف ایرانی حرف میزنند که اگر نام گوینده را حذف کنیم، مخاطب تصور میکند یکی از سخنگویان یا دیلماجهای دولت آمریکا اظهار نظر کردهاند! و این در حالی است که طرف ایرانی در دولت سابق، هر چه تخفیف و تنازل -نادرست- بوده، انجام داده و با این همه، با عهدشکنی دولت آمریکا روبهرو شده است. بنابراین، مذاکره به مفهوم رایج چانهزنی و توافق جدید در وین هیچ معنایی ندارد و صرفاً برای مجبور کردن طرف یاغی برای لغو تحریمها و دادن تضمین معتبر است؛ اگر که میخواهد برجام احیا شود.