به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، به نقل از روزنامه رأی الیوم، ویدیوی جعلی که سخنگوی ائتلاف عربستان در یمن و شبکه العربیه به عنوان دلیلی برای دست داشتن رهبران حزب الله در رهبری جنگ یمن منتشر کرد توجیهی برای هجمه آتی عربستان علیه لبنان بود. این ویدیو فردی را نشان می‌داد که لهجه‌اش بیشتر شبیه لهجه ساکنان مناطق شمال شرق سوریه است و واضح است که لبنانی نیست. به رغم اینکه این ویدیو باعث تمسخر افراد زیادی شد؛ اما سبک و سیاق کلی آن رویکرد‌های آتی تعامل عربستان با لبنان را نشان می‌دهد.
پرونده اظهارات جورج قرداحی، وزیر اطلاع رسانی سابق لبنان سرآغازی برای تنش‌هایی بود که به شکل اقدامات بی‌سابقه درحال شدت گرفتن بود؛ اما مداخله فرانسه و موفقیتش در پروسه استعفای قرداحی قبل از سفر امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه به ریاض به صورت موقتی این روند را متوقف کرد. لبنان و نجیب میقاتی، نخست وزیر این کشور در ازای قربانی کردن قرداحی در راه اصلاح روابط به هیچ کدام از وعده‌های داده شده دست نیافتند.
با تکرار حملات و مواضع تند ریاض علیه حزب الله لبنان، محافل لبنانی منتظر اظهارات روز دوشنبه سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله لبنان هستند. محافل نجیب میقاتی نگران این هستند که سید حسن نصرالله پاسخ تندی به مواضع عربستان بدهد و دولت میقاتی را در وضعیت دشواری قرار دهد و در را به روی درگیری شدید در لبنان باز کند. هیچ کسی در لبنان نمی‌تواند پیش بینی کند سید حسن نصرالله چه خواهد گفت؛ اما دشوار است که فکر کرد وی این هجمه و سیل اتهامات عربستان را نادیده بگیرد.
از سوی دیگر، باید به اظهارات تند عبدالله المعلمی، نماینده عربستان در سازمان ملل اشاره کرد که مواضع خود را علیه دمشق تشدید کرده و به لحن سال ۲۰۱۱ یعنی اوایل جنگ در سوریه بعد از اتخاذ اقداماتی در راستای نزدیکی روابط با دمشق از جمله اعزام چند فرستاده عربستانی به سوریه و استقبال از فرستادگان در ریاض بازگشت. سوالاتی درباره این عقب‌گرد عربستان مطرح می‌شود. این نشان دهنده تشدید موضع عربستان است. موضع دمشق درباره مخالفت با استعفای قرداحی نیز موجب واکنش عربستان در قبال دمشق شده است. سوریه واکنش تندی به این موضع عربستان نداشت.
به نظر می‌رسد دمشق مایل به تشدید تنش با ریاض نیست. مساله جالب‌تر اینکه بحرین روز جمعه سفیری را در دمشق تعیین کرد. اگر موضع بحرین از چارچوب سیاست عربستان خارج نیست پس این اقدام بحرین در این شرایط چه معنی دارد؟ آیا بحرین به صورت مستقل به دنبال نزدیکی به دمشق است؟ چرا منامه منتظر زمان و شرایط دیگری نماند؟
ارسال نظرات