به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاههای تهران بزرگ در خصوص مسکن به ریاست محترم جمهوری نامه نوشت.
متن نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام و المسلمین رئیسی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم.
انتخاب وزیر جدید مسکن، مطالبات یکسال گذشته مردم و جنبش دانشجویی در مورد مسکن را برای بار چندم، به اصلیترین خط مطالبهگری از دولت جنابتان تبدیل کرده است. از آنجا که وعده ۴ میلیون مسکن در ۴ سال جزو مهمترین وعدههای دولت سیزدهم بوده است، در این مرقومه به ذکر نکاتی درباره آن پرداخته میشود.
مسکن یکی از ۳ نیاز اساسی انسان است تا جایی که در اصل ۳۱ قانون اساسی از مسکنِ متناسب با نیاز به عنوان حق هر فرد و خانواده ایرانی یاد شده است. همچنین در این اصل به دراولویت بودن نیازمندان بویژه روستانشینان و کارگران تاکید شده است. بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی نیز در پیام تشکیل بنیاد مسکن، بر ضرورت برخورداری همه مردم بویژه محرومان از مسکن تاکید داشتند.
رهبری معظم انقلاب نیز در دیدار با هیئت دولت موضوع مسکن را در شرایط فعلی کشور یک اولویت برشمردند. رویای تملک مسکن مناسب که پس از پیروزی انقلاب به واقعیت نزدیک شده بود امروز پس از گذشت ۴۳ سال از پیروزی انقلاب برای عامه مردم بویژه قشر فرودست، که صاحبین اصلی این انقلاب هستند، بیش از پیش دست نیافتنی محسوب میشود. افزایش ۳ هزار برابری میانگین قیمت مسکن از سال ۵۷ تاکنون و رشد سرسام آور اجارهها بخصوص در سالیان اخیر سبب شده رمقی برای مردم باقی نماند. به همین علت است که درصد خانوارهای اجاره نشین نسبت به اول انقلاب رشد بیش از دو برابری را داشته است و این افراد هر ماه باید بیش از ۴۰ شبرد کار را کند کرده است.
عدم سنخیت واحدها با الگو اسلامی ایرانی: بلندمرتبه سازی جایی در معماری اسلامی ندارد و با سبک زندگی اسلامی سازگار نیست. یکی از بزرگترین معایب مسکن مهر نیز تراکم بسیار زیاد بود؛ که در طرح جدید در حال تکرار است و این موضوع نگران کننده است. حال با توجه به آسیب شناسی که صورت گرفت، پیشنهاداتی در جهت اصلاح این نضهت ماندگار ارائه میشود. طرح نهضت ملی مسکن نیاز به بازنمایی جدی از نظر مشارکت مردمی دارد. در نگاه بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، دولت در حوزه ساخت مسکن بیشتر نقش در تامین زمین رایگان، نیازمندیهای عمومی از قبیل آب و برق و مدرسه و ... دارد.
از سویی دیگر خانههای ویلایی، مطابق فرهنگ ایرانی، دارای سرعت بالا در ساخت نسبت به واحدهای چند طبقه، کاهش هزینه تمام شده یک واحد و ... دارند؛ لذا پیشنهاد میشود در شهرهای کوچکتر زمینهای ویلایی با متراژی متناسب با بوم منطقه به مردم داده شود تا هم هر واحد مطابق الگو اسلامی ایرانی ساخته شود، هم پس از اتمام مراحل سفت کاری باقی بخشهای تکمیل نشده مطابق با سلیقه خود مردم ساخته شود و خانوادهها برای دوری از فشار اقتصادی به مرور آن را تکمیل کنند. در شهرهای بزرگ و کلانشهرها نیز میتوان با افزایش محدوده قانونی شهر، مشکل کمبود زمین را برطرف کرد.
مطابق محاسبات کارشناسی این روش، از بلندمرتبه سازی هزینه کمتری دارد، ولی نیازمند اهتمام دولت برای توسعه زیرساختها به شهرکهای جدید است. جهت جبران هزینههای زیرساختها دولت میتواند با فروش امتیازهای تجاری از سویی و تهاتر زمینهای تازه ارزش پیدا کرده در شهرکهای جدید از سویی دیگر قسمتی از هزینههای زیرساختها را جبران کند. برای تامین زمینهای مورد نیاز نیز میتوان از زمینهای دراختیار وزارت راه و شهرسازی، اراضی ملی منابع طبیعی، زمینهای دستگاههای مختلف و زمینهای قابل سکونت بخش خصوصی در قالبهایی همچون تهاتر که پیش از این نیز استفاده شده است استفاده کرد.
برای جلوگیری از بی هویتی شهرهای جدید و مبدل نشدن آنها به خوابگاههای صرف، نیاز به تعریف پیوست اشتغال متناسب با آمایش سرزمینی است. تجربه موفق دولت در احداث شهر ویلایی امیرکبیر میتواند الگویی برای ویلایی سازی پروژههای مسکن شود.
امید است نهضت ملی مسکن بتواند درصد عمدهای از هزینههای اقشار مستضعف به عنوان صاحبان واقعی این انقلاب را کاهش دهد و زمینه رفاه هرچه بیشتر آنها را فراهم کند.
والسلام