گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از رای الیوم: داخل چادر‌های کهنه‌ای که نه از سرما محافظت می‌کنند و نه از باران، و زیر آسمانی که پر از هواپیما‌های جنگی و شناسایی رژیم اسرائیلی است، آوارگان فلسطینی که به‌زور از شمال نوار غزه رانده شده‌اند، در شرایط سختی زندگی می‌کنند؛ شرایطی که به دلیل ادامه نسل‌کشی از ۱۴ ماه پیش تاکنون حاکم است.
داخل چادر‌هایی که از پارچه و نایلون ساخته شده‌اند، کودکان از سرما می‌لرزند، بدون لباس گرم و سرپناهی که آنان را از باران و هوای سرد محافظت کند.
در صحنه‌ای دردناک، پدران و مادران با قلب‌هایی پر از اندوه به کودکان خود نگاه می‌کنند، ناتوان از آنکه چیزی بیش از یک آغوش گرم ارائه دهند تا کمی از شدت واقعیت تلخ ناشی از نسل‌کشی‌ای که اسرائیل مرتکب شده است، بکاهد.
در محل سکونت اجباری خود که فاقد ابتدایی‌ترین امکانات زندگی انسانی است و پیش‌تر یک زمین فوتبال بوده، صدای کودکان همراه با ناله زخمی‌ها فضای اطراف را پر کرده، در حالی که صدای باد و غرش هواپیما‌ها که آسمان را ترک نمی‌کنند، نیز شنیده می‌شود.
آوارگان، از جمله بیماران، سالمندان و کودکان، هر روز برای تأمین نیاز‌های اولیه خود، مانند آب، غذا و دارو، با چالش‌های شدیدی مواجه هستند، در حالی که منابع به شدت محدود است.
ممانعت رژیم صهیونیستی از کمک به غزه
فلسطینیان در غزه به دلیل کمبود مواد غذایی که ناشی از ممانعت رژیم اسرائیل از ورود کمک‌های انسانی به نوار غزه است، با سیاست گرسنگی سازمان‌یافته مواجه هستند. این موضوع بار‌ها توسط سازمان‌های بین‌المللی و نهاد‌های وابسته به سازمان ملل تأیید شده است.
کاهش دما و بارش باران بر رنج آوارگان افزوده و کودکان و سالمندان را در معرض بیماری قرار داده، در حالی که نظام بهداشتی غزه به دلیل کمبود دارو‌ها و فروپاشی کامل، توان ارائه خدمات را ندارد. حتی بیمارستان‌ها و کادر پزشکی نیز از نسل‌کشی اسرائیلی در امان نبوده‌اند، به‌طوری‌که بخش بهداشتی و درمانی در غزه کاملاً فروپاشیده و از ارائه خدمات به زخمی‌ها و بیماران عاجز مانده است.
عماد صبح، مردی حدوداً چهل‌ساله و یکی از آوارگان شمال نوار غزه، که از ۵ اکتبر (۱۳ مهر) شاهد عملیات نسل‌کشی و پاکسازی قومی بوده است، در مقابل چادر فرسوده خود نشسته است. آثار خستگی و اندوه چهره‌اش را پر کرده است.صبح چند هفته پیش به همراه خانواده‌اش از شهر بیت لاهیا زیر فشار بمباران رژیم اسرائیل آواره شده و اکنون در چادری به سر می‌برد که نه او را از سرما حفظ می‌کند و نه از باران، در شرایط زندگی طاقت‌فرسا در یکی از زمین‌های فوتبال شهر غزه.
صبح به خبرنگار آناتولی گفت: «سرما ما را خسته کرده است، آرزو می‌کنم به ما چادری مناسب بدهند. شرایط بسیار دشوار است، از زندگی ناامید شده‌ایم.» وی افزود: «زندگی ما به شدت ناگوار شده است. ما در چادر‌هایی زندگی می‌کنیم که ابتدایی‌ترین نیاز‌ها را ندارند، حتی لباس‌های کافی هم نداریم.به وضعیت ما نگاه کنید، این جنگ را متوقف کنید. ما از کمبود شدید غذا، آب و دارو رنج می‌بریم و هیچ‌کس به مشکلات ما توجه نمی‌کند.»
آوارگان بی‌پناه
صبح از جمله خوش‌شانس‌هایی است که چادری برای پناه دارد، برخلاف منال ابوریع، زن فلسطینی که به‌زور از شهر بیت لاهیا آواره شده و اکنون در فضای باز و زیر آسمان، بدون هیچ سرپناهی زندگی می‌کند.
ابوریع به خبرنگار آناتولی گفت: «ما زیر بمباران از مدارسی که به ما پناه داده بودند، خارج شدیم. هیچ‌کس به ما توجهی نمی‌کند. نه تختخوابی داریم، نه غذا و نه آب.وی افزود: «ما بدون فرش یا چادر روی زمین می‌خوابیم. آرزو داریم چادری داشته باشیم که از ما محافظت کند و ما را بپوشاند.»
این زن توضیح داد که همراه با کودکانش در یکی از خیابان‌ها، بدون هیچ امکاناتی، زندگی می‌کند، در حالی که دما کاهش یافته و باران گاه‌وبی‌گاه می‌بارد.
بحران انسانی
براساس گزارش دفتر اطلاع‌رسانی دولت غزه، از زمان آغاز نسل‌کشی رژِم اسرائیلی، دو میلیون نفر از جمعیت ۲.۳ میلیونی نوار غزه آواره شده‌اند.
رژیم اسرائیل از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، با حمایت آمریکا، در حال ارتکاب نسل‌کشی در غزه است که منجر به شهادت و زخمی شدن بیش از ۱۵۱ هزار فلسطینی، بیشترشان کودک و زن، شده است. همچنین در یکی از بدترین فجایع انسانی جهان بیش از ۱۱ هزار نفر مفقود و ده‌ها کودک و سالمند بر اثر قحطی جان خود را از دست داده‌اند.