برای چهارمین روز متوالی؛ تظاهرات سراسری اساتید و دانشجویان در حمایت از غزه و محکومیت جنایات صهیونیستی

در روزهای متوالی، موجی از شور و حماسه در دل دانشگاه‌ها و خیابان‌های ایران طنین‌انداز شده است. تجمعاتی که همچنان در حمایت از مردم غزه و در محکومیت جنایات رژیم اشغالگر صهیونیستی ادامه دارند. صدای اعتراض از هر گوشه‌ای بلند می‌شود، صدای قلب‌های پُر از درد و دلسوزی که نمی‌توانند سکوت کنند در برابر کشتار بی‌رحمانه و بی‌هدف کودکان و زنان بی‌گناه فلسطینی.

دانشجویان و اساتید در این تجمعات نه تنها به عنوان مدافعان علم و دانش، بلکه به عنوان انسان‌های آزاد و عدالت‌خواه در کنار هم ایستاده‌اند. آنان در سایه‌سار کلمه و قلم، در خیابان‌ها فریاد می‌زنند که این جنایات را نمی‌توان خاموش کرد. آنها می‌خواهند به جهانیان بگویند که سکوت در برابر این ظلم، مساوی با همدستی با ظلم است.

شعارهایی که در این تجمعات شنیده می‌شود، نه تنها اعتراض به ظلم است، بلکه فریادی از همبستگی است، فریادی که به سوی تمام وجدان‌های بیدار در دنیا بلند شده است: "نه به جنایات اسرائیل! نه به سکوت جهانی!" این صداها فراتر از مرزهای ایران می‌روند، پیام حمایت از مظلومان فلسطینی را به گوش هر فرد آزاده‌ای می‌رسانند.

در این اعتراضات، جوانان ایرانی در پی اتحاد با مردمی هستند که در سرزمین‌های اشغالی زیر بار ظلم و خون‌ریزی زندگی می‌کنند. دانشجویان با نگاه‌هایی روشن و امید به فردایی بهتر، در کنار استادان خود ایستاده‌اند تا این پیام را به جهانیان برسانند که صدای فلسطین صدای آزادی‌خواهان است و هیچ چیزی نمی‌تواند این صدای رسای عدالت را خاموش کند.

این حرکت‌ها، همانند رودی خروشان از دانشگاه‌های کشور می‌گذرد و همچنان به سوی دریاهای وسیع‌تر حرکت می‌کند، به سوی آن روزی که رژیم اشغالگر صهیونیستی در برابر خواست عدالت و انسانیت مجبور به پاسخگویی خواهد شد. در این لحظات تاریخی، نه تنها صدای دانشجویان و اساتید، بلکه صدای تمام انسان‌های آزاده در تمام دنیا به گوش می‌رسد.