به گزارش گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، مجید جعفری مقدم؛ در روز عرفه شناخت حقیقى خداوند متعال بیشتر امکان‌پذیر بوده؛ چرا که آن روز معرفت و آگاهى در فضایی به وجود آمده بویژه آنکه در آستانه عیدقربان و تقرب الى‌الله بهتر انجام مى‌شود.
امام صادق(ع) پیرامون اهمیت روز عرفه می‌فرمایند: « اگر شخصى گناهکار نتواند در شب‌هاى با برکت ماه رمضان بویژه شب‌هاى قدر، خود را در معرض نسیم رحمت الهى قرار دهد و آمرزیده شود، او تا سال آینده بخشوده نمى‌شود؛ مگر اینکه عرفه را درک کند و از امتیازات آن روز بهره گیرد».
عرفه مقدمه‌ای بر خودشناسی برای رسیدن به سلوک الهی و خداشناسی بوده و اگر قرار است کسی با معرفت و شناخت به محرم و صفر وارد شود باید از روز عرفه شروع کند.
عرفه شروعی با معرفت برای عاشورایی و کربلایی شدن است و هرکه بخواهد در مکتب امام حسین(ع) و دانشگاه عاشورا تربیت یابد باید هم اهل دعا، معرفت و اشک باشد و هم اهل ایثار و شهادت.
رسول گرامی اسلام (ص) فرموده‌اند: «در روز عرفه خداوند متعال به بندگان عارفى که در پیشگاه الهى صف کشیده و نداى عاشقانه و عارفانه‌شان صحراى عرفات را پرکرده است، مباهات مى‌کند و به فرشتگانش مى‌فرماید: «اى ملائکه من! به بندگانم بنگرید که از راههاى دور و نزدیک، مشکلات بسیارى را متحمل شده و به اینجا آمده‌اند. شما را گواه مى‌گیرم که من خواسته آنان را برآوردم و گناهکارانشان را به خاطر نیکوکارانشان بخشیدم.»
عرفه تنها امید جاماندگان
عرفه روز دعا و درخواست از خداوند متعال بوده و هر لحظه از این روز گرانبهاست؛ زیرا بندگان عهد و میثاق جدیدی با خدا بسته و از خداوند می‌خواهند که: « پروردگارا به سوی تو روی آورم و به ربوبیت تو گواهی دهم و اعتراف کنم که تو تربیت کننده و پرورنده منی و بازگشتم به سوی توست مرا با نعمت آغاز فرمودی قبل از این که چیز قابل ذکری باشم...»
امام حسین(ع) در قسمتی از فراز دعای عرفه از خداوند می‌خواهد که «.... قبل از هدایت مرا با صنع زیبایت مورد رأفت و نعمتهای بیکرانت قرار دادی آفرینشم را از قطره آبی روان پدید آوردی و در تاریکیهای سهگانه جنینی سکونتم دادی میان خون و گوشت و پوست. و مرا شاهد آفرینش خویش نگرداندی و هیچیک از امورم را به خودم وانگذاشتی...»
بهترین عمل در روز عرفه دعا بوده و در میان روزهاى سال، این روز براى دعا امتیاز ویژهاى دارد. با توجه به ایام سال و مناسبت های مختلف در می یابیم که برای دعا و مناجات همیشه شب، مورد نظر حضرت باری‌تعالی بوده است، مثل شب های قدر، شب نیمه شعبان و... و تنها روزی را که برای مناجات همگانی معرفی کرده اند؛ روز عرفه است.
دعاى عرفه سیدالشهدا(ع) سراسر نور و عرفان پروردگار است و آمیزهاى از شور و عشق و محبت و معرفت به ذات پاک خداوند همانگونه امام حسین(ع) در فرازی دیگر از این دعا چنین عاشقانه زمزمه می‌کند که:«خداوندا! اجازه فرما تا دمى چند در برابرت به زانو درافتم و قطراتى از اقیانوس جان، نثار بارگاهت کنم. خیال دورى راه تا درگاه جمالت خسته و فرسودهام کرده است،
خدایا! موجوداتى که در هستى خود نیازمند تو هستند، چگونه مىتوانند راهنماى من به سوى تو باشند؟
پروردگارا! آیا حقیقتى غیر از تو آن روشنایى را دارد که بتواند تو را بر من آشکار سازد؟ کى از نظر، غایب و پنهان بودهاى که نیازمند راهنمایى به سوى خود باشى و چه وقت از من دور بودهاى تا نمودهاى جهان مرا به تو برساند؟
خدایا! روشنایى جمال و جلالت در جهان هستى آشکارتر از هر چیز است و وجود تو خفا و پوشیدگى ندارد تا چراغى سر راه بگیرم و بارگاه ربوبى تو را جست و جو کنم و یا دلیلى را راهنماى خود به سوى تو قرار دهم؛ چون فروزنده چراغ تو و سازنده دلیل و راهنما، تویی.»
سخن گفتن با خدا و راز و نیاز به درگاه الهی را باید از مکتب امام سجاد(ع) آموخت؛ زیرا آن حضرت (ع) در این روز با اشک دیده و قلب شکسته و نیت خالص به درگاه الهی مناجات می کرد و دعای عرفه را زمزمه می‌کردند.
هدف اصلی این دعا، تقرب به درگاه الهی است که نیاز به مقدماتی چون شناخت خدا، شناخت امام معصوم(ع) به عنوان بهترین واسطه ارتباط ما با خدا و توبه استغفار برای برطرف کردن موانع تقرب یعنی گناه و معصیت است.
دعای عرفه امام حسین (ع) دعای عمیقی بوده که در آن امام(ع) بخشی از شناخت هستی، صاحب هستی و خود را به صورت نمادین مطرح کرده‌اند و اینکه انسان بعد از فهم، چگونه با خالق هستی ارتباط برقرار کند و چه طور این هیبت و عظمت را در هستی هضم نماید، بیان می‌کنند.
یا اباصالح، عرفات سرزمین عقده گشایی روزهای بی توست و ذی‌الحجه ماه قربانی گردن گناه توکه حال ما را خوب می‌دانی آقا، در عرفه منتظریم....... .
ارسال نظرات