به گزارش گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، از آنجا که نظرات نخبگان و استادان دانشگاه در گروه مرجع جامعه میتواند در اجرای کارشناسیشدهتر طرح کمک کند و دولتمردان نیز به طور جدی خواستار مشارکت نخبگان هستند، لذا سراغ دکتر اصغر مهاجری، جامعه شناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی رفتیم تا نظر وی را در مورد این اقدام اقتصادی جویا شویم.
دکتر مهاجری در مورد برنامه دولت برای ارتقای وضعیت بهداشت و درمان و کاهش هزینههای مردم گفت:« من به این موضوع از زاویهای کلانتر نگاه میکنم که ارتقای وضع بهداشت را هم در دل خود جای میدهد. باید عرض کنم که تنها راه برون رفت از این بن بست سیاست هدفمندی یارانهها تشکیل صندوق توسعه محلی است. در شیوه فعلی اجرای هدفمندی یارانهها و سیاستهای شبیه به آن، فرد هدف برنامه است مانند یارانه نقدی، سبد کالا و ... در حالی که نظریههای توسعهای اخیر نگاه کاملتری دارد و به جای فرد، جامعه و محل زندگی وی را غنی میکند و به تبع آن آدمها هم ثروتمند میشوند. یکی از این راهها، تشکیل صندوق توسعه محلی است.»
وی که سابقه همکاری در تهیه ساز و کارهای اجرای چنین طرحی را نیز دارد در مورد آن افزود:« در اواخر دولت هشتم، چنین برنامهای را دنبال کردیم و حتی طرحهایی را برای چهار استان پایلوت کشور بررسی و تدوین کردیم. در این طرح از مساعدت بانک جهانی و اتحادیه اروپا نیز بهره میبردیم. البته قوانین قدیمی در راستای این طرح اصلاح شد و اجرای کامل به اوایل دولت نهم رسید که عملا با تغییر نگاه دولت جدید کارها بر زمین ماند. اعتباراتی که میشد برای توسعه محلی استفاده کرد به مواردی مانند صندوق مهر امام رضا(ع)، وامهای«بنگاههای زود بازه ده » و ... تبدیل شد و توجه از محل به سمت فرد آمد.»
این استاد دانشگاه در مورد ضرورت توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی نیز اظهار کرد:« اگر از دید طرح صندوق توسعه محلی نگاه کنیم به این نتیجه می رسیم که مطالعات کارشناسی محل تعیین میکند که در منطقهای سلامت در اولویت است یا حمل و نقل یا آموزش. در واقع نیازهای محل تعیین کننده است.»
وی در پاسخ به این سوال که «آیا یارانه نقدی مردم افزایش پیدا کند و قیمتها آزاد شود بهتر است یا این که یارانه را به تولید بدهیم و قیمتها را کنترل کنیم؟» گفت:« چون استراتژی را غلط میدانم این تاکتیکها هم به تبع آن صحیح نیست. متاسفانه اینها همه آزمون و خطاست ولی به هر حال در شرایط فعلی یارانه به سمت تولید برود بهتر است تا به صورت نقدی پرداخت شود. چون مردم این پول را خرج میکنند و با 45 هزار تومان یا کمی بیشتر از آن کار زیربنایی نمیشود، کرد. اصلا در فرهنگ ما دریافت کمک نقدی از هر کسی نکوهیده است و به نوعی گدایی محسوب میشود. به طور کلی می توان گفت اگر توسعه محلی به جای توجه به فرد ملاک باشد بهتر نتیجه میگیریم. اگر زمین حاصلخیزی داشته باشیم بذرها بهتر رشد میکنند.»
از این استاد جامعهشناسی سؤال کردیم: «دکتر مهاجری در ماه چقدر سوخت مصرف می کند؟»
وی در پاسخ گفت:« برای من مصرف سوخت دو جنبه دارد، یکی زندگی شخصی که کمتر مصرف میکنم و چون اهل پیادهروی هستم، بنزین کمتری در ماه خودروی شخصیام میسوزانم و دیگر اینکه من فعالیت کشاورزی هم دارم و آنجا سوخت بیشتری مصرف میشود.»
وی در مورد راهکارهای کاهش مصرف بنزین هم گفت:« در کنار کار فرهنگی، دولت هرچقدر که بتواند در بخش حمل و نقل عمومی تهران کار کند مطمئنا دیگر شهرهای کشور هم به سرعت از آن تبعیت میکنند و همهگیر میشود. تا به حال هم بیشتر طرحهایی که در تهران اجرا شده به کلانشهرهای دیگر هم رسیده است.»
این استاد دانشگاه در این خصوص که چقدر در منزل از راهکارهای کاهش مصرف انرژی استفاده میکنند بیان کرد:« تا جایی که بشود صرفهجویی میکنیم و دنبال اسراف نیستیم ولی بحث اصلی این است که حتما باید تمامی ابزارهای مصرف انرژی از قبیل آب، برق و گاز به سمت هوشمند شدن و استفاده از حسگرها و فناوریهای کاهنده مصرف برود . به قول معروف تا اجباری و معمول نشود همهگیر هم نمیشود.»