شعر طنز دانشجویی/ مادر امان از خوابگاه!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ اساساً یکی از شایع ترین اتفاقات خوابگاه نشینی این است که طبع شعری آدم گل می کند! و همین شکلی است که از هر 10 دانشجوی فارغ التحصیل، حداقل یازده تای شان شاعر شده اند! برای همین با خودمان قرار گذاشته ایم که از این به بعد شعر ها و یادداشت های  طنز دانشجویی-خوابگاهیِ جماعت ِدانشجو و دانشجونما را منتشر کنیم.

 

فلذا از عموم علاقه مندان پرشور این موضوع دعوت بعمل می آید تا شعرهای «زیبا، جادار و مطمئن» خود را برای ما ایمیل کنند تا منتشرش کنیم و تن شاعران طنز مملکت را بلرزانیم! آدرس ایمیل مان هم این است: calture@snn.ir

 

 

عباس نقدی پور، دانشجوی حقوق است در دانشگاه تهران پردیس قم. البته شعرهای طنزش هم بعضی موقع ها رنگ و بوی رشته اش را می گیرد، مثل همین شعری که الان با هم می خوانیمش. شعری که از زبان یک دانشجوی سوسول سروده شده که از بدِ حادثه مدتی است خوابگاه نشین شده...

 

مادر کجایی مادرم! مادر امان از خوابگاه

ای مادر غم پرورم! مادر امان از خوابگاه

 

دیدی چه آمد بر سرم! مادر امان از خوابگاه

چون موی گشته پیکرم، مادر امان از خوابگاه

 

مادر غذایم کم شده، جایم، فضایم کم شده!

مادر جزایم کم شده! مادر امان از خوابگاه

 

مادر پتویم نیست شد. سیم اتویم نیست شد

بیرون و تویم نیست شد! مادر امان از خوابگاه

 

چاه خرابش خوب نیست! آن بوی نابش خوب نیست!

قحطی آبش خوب نیست! مادر امان از خوابگاه...!!!