به گزارش خبرنگار "خبرگزاری دانشجو" بیستمین نمایشگاه «مطبوعات و خبرگزاریها» شامل بخشها و غرفههای گوناگونی بود، از جمله بخش نشریات و مطبوعات کشور و استانها، خبرگزاریها، ماهنامهها، پایگاههای خبری تحلیلی، نشریات دانشجویی و...
نشریات دانشجویی با توجه به آزادگی و محافظهکاری پایینتری که دارند، میتوانند آزادانهتر مسائل را بیان و نقد کنند. اهمیت نشریات دانشجویی در تحلیل فضای کشور و تامین نیروی حرفهای آینده مطبوعات کشور، ما را بر آن داشت تا از نزدیک با نگرشها، مُطالبات و مشکلات آنان بیشتر آشنا شویم.
تنها دو روز قبل از برگزاری نمایشگاه به ما اطلاع دادند!
مسئول غرفه نشریات دانشجویی دانشگاه تهران با بیان این نکته که متأسفانه چهارشنبه (دو روز قبل از روز افتتاحیه نمایشگاه)دانشگاه به ما اطلاع داد که می توانیم در نمایشگاه شرکت کنیم، گفت: با اینکه اطلاع رسانی دیر هنگام بود اما دوستان اعلام آمادگی برای برپای غرفه در نمایشگاه «مطبوعات و خبرگزاری ها» نمودند.
دبیر نشریه "سرزمین آزادی" تصریح کرد: نشریات دانشجویی نیازمندند که در پایگاهی ثبت بشوند تا دانشجویان و افراد غیر دانشجوی علاقمند به نشریات دانشجویی نیز بتوانند به نشریات درون دانشگاهی دسترسی پیدا کنند که این امر در گرو این است که نشریات دانشجویی این امکان را پیدا کنند که بصورت الکترونیک نیز ارائه شوند که می توان نشریات را از شماره یک تا آخرین شماره چاپ شده در سایت یا پایگاهی بصورت آرشیوی نگهداری کرد.
البته برخی از نشریات دانشگاه تهران بصورت الکترونیک هستند، اما اندک! و آرشیوی که در این زمینه وجود دارد بصورت جامع و کامل نیست.
وی با اشاره به این امر که نشریات دانشجویی با کمبود بودجه مواجه هستند و هزینهای که دانشگاه تقبل میکند یا بودجهای که وزارت علوم اختصاص میدهد، برای یک کار حرفه ای بسیار اندک است، افزود: برای حل این مشکل من پیشنهاد می کنم وزارت علوم و یا حتی مسئولین دانشگاه ها برای نشریات دانشجویی "اسپانسر" بگیرند، تا بدین وسیله خلاء مالی نشریات دانشجویی پر شود و دانشجویان فارغ از مسائل مالی تمام هم و غم خود را بر روی کیفیت کار بگذارند. باید این واقعیت را بپذیریم کشش های اولیه برای جذب مخاطب شاید ظاهر نشریه، مجله، ماهنامه و... باشد که آن نیز در گرو مسائل مالی است!
این فعال دانشجویی اضافه کرد: نشریات دانشجویی با محدودیت های زیادی دست و پنجه نرم می کنند، مثلاً دانشکده ای مجوز انتشار نشریه را می دهد و کل دانشگاه نیز موافقت میکند که این نشریه در تمامی دانشکده ها منتشر شود، ولی عملاً زمانی که به دانشکده ها مراجعه می کنید مسئول روابط عمومی،معاون فرهنگی دانشکده و حراست شما را درگیر کاغذ بازی می کنند تا جایی که از انتشارنشریه ی دو صفحه ای عملاً صرف نظر می کنید.
این نشریه نگار دانشجویی با بیان اینکه نمایشگاه در کل برای دانشجویان دست به قلم و نوپا در عرصه ی بی کران رسانه مفید است، زیرا دانشجویان خودشان و قلمشان را در معرض دید دیگران قرار می دهند گفت: خدا رو شکر استقبال بسیار خوب بود و از وزیران تا معاونان وزارتخانه های گوناگون از غرفه نشریات دانشجویی دانشگاه تهران بازدید به عمل آوردند، که خود باعث ایجاد انگیزه بین دانشجویان علاقمند به کار مطبوعاتی است.خیلی از علاقمندان خواستار فصل نامه های تخصصی دانشجویان بودند.
وی در پاسخ به اینکه دانشجویانی که کار نشریه نگاری دانشجویی انجام می دهند، آیا می توانند در آینده خبرنگاران حرفه ای شوند یا خیر؟ گفت: افرادی که کار مطبوعاتی انجام می دهند به دو دسته تقسیم می شوند: افرادی که صرفاً می خواهند نشریه نگاری کنند و نفس این کار برایشان اهمیت دارد و خیلی آرمانی را دنبال نمیکنند و افرادی که از ته دل و از روی علاقه تلاش می کنند و با تحلیل های درست باعث آگاهی بخشی به دانشجویان و دانشگاهیان می شوند.طبیعتاًَ افراد گروه دوم در آینده موفق تر هستند و حرف بیشتری برای گفتن دارند.
نشریات قوی دانشجویی بصورت بین دانشگاهی توزیع شود
عضو تحریریه نشریات دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز با بین اینکه دانشگاه شهید چمران اولین بار است که در نمایشگاه «مطبوعات و خبرگزاری ها» شرکت می کند و می تواند تجربه بسیار خوبی باشد برای دانشجویان علاقمند به مطبوعات که در سایر استان ها ساکن هستند؛ گفت: از محدودیت ها و نگاه های حراستی به نشریات و جلوگیری از انتشار آنها که بُگذریم، نشریات دانشجویی طبعاً مشکلات مالی عدیده ای دارند، البته این مشکلات در سال های گذشته شدت بیشتری داشته است.
دبیر نشریات دانشجویی دانشگاه شهید چمران ادامه داد: اما مشکل اصلی که نشریات و دانشجویان اهل قلم با آن مواجه هستند مسئله تیراژ نشریات است، که تیراژ نشریات بسیار پایین است. مثلاً دانشگاه شهید چمران با بیش از بیست هزار دانشجو برای افراد غیر تشکلی از هر نشریه 300 تا بیشتر چاپ نمی کند و اگر کسی تیراژ بالاتر بخواهد باید از جیب خود هزینه کند!
این فعال دانشجویی با اشاره به اینکه از وزارت علوم انتظار داریم حمایت های مالی خود را افزایش دهد، چاپخانه های دانشگاه ها را مجهز تر کند تا کیفیت چاپ نشریات بالا برود، افزود: راه کاری که برای بالا رفتن انگیزه نویسندگان دانشجویی مَد نظر من است، نشریات دانشگاه ها محدود به دانشگاه مولد نباشند و اگر از نظر محتوا و کیفیت این قابلیت را دارا هستند بین دانشگاه ها به اشتراک گذاشته شوند و دانشجویان بتوانند با نشریات سایر دانشگاه ها آشنا شوند.
وی در پایان خاطر نشان ساخت: پیشنهادی که برای بهبود نمایشگاه در سال آینده دارم، اطلاع رسانی بهتر شود تا امکان برنامه ریزی وجود داشته باشد، مکانی که به غرفه های نشریات دانشجویی تأسیس می دهند بهتر باشد،مکان غرفه حکایت از میزان توجه مسئولین به محتوای آن غرفه است. نشریات کشوری در ابتدای سالن هستند، اما نشریات دانشجویی در انتهای سالن!
غرفههای نشریات دانشجویی را از حاشیه به متن بیاورید!
آهنگری؛ مسئول فناوری دانشگاه صنعتی شریف با بیان اینکه مسئولین وزارت علوم باید انگیزه مند باشند و بخوبی درک کنند که نشریات دانشجویی در ترسیم افق های آینده کشور تا چه حد اهمیت دارند، گفت: اگر این اتفاق بیافتد خود مسئولین راه حمایت از نشریات دانشجویی را پیدا می کنند، البته این حمایت می تواند بصورت معنوی و مالی باشد.
متصدی غرفه نشریات دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف در ادامه افزود: من برای حمایت وزارت علوم از نویسندگان دانشجویی راه کار نمی توانم ارائه دهم، فقط می توانم درخواست کنم با توجه به جایگاه رفیع نشریات دانشجویی واینکه نشریات دانشجویی هستند که نسل آینده مطبوعات را تربیت می کنند، پشتیبان دانشجویان باشند.
البته حمایت از نشریات دانشجویی یک کار تک سازمانی نیست و ما از وزارت ارشاد و سایر نهاد ها و سازمان ها نیز درخواست حمایت داریم.
وی با اشاره به اینکه مشکل درجه یک نشریات؛ مشکلات مالی است که از قدیم بوده و در آینده هم خواهد بود، گفت: اما مهمتر از آن درک مسئولین از فضای نشریات دانشجویی است که با فضای مطبوعات سراسر کشور متفاوت است، پس عالی می شود که مسئولین صبر و بردباریشان در قبال نقد دانشجویی قدری بیشتر باشد.
آهنگری اضافه کرد: مسئولین کشور باید قلم دانشجویان را هدایت کنند نه اینکه با اعمال فشار جوهر قلم دانشجویان را خشک کنند، زیرا اعمال فشار باعث خودسانسوری و سرخوردگی در قشر دانشجو می شود.
این مسئول دانشگاه شریف تصریح کرد: بهترین گزینه برای اینکه نشریه نگاران دانشجویی تبدیل به خبرنگاران حرفه ای شوند،ایجاد ارتباط منظم، هدف دار و ساختارمند با جامعه حرفه ای مطبوعات است. این نوع ارتباط گیری باعث می شود دانشجویان آموزش های لازمه را ببیند که نیاز به خواست جمعی دارد.
وی در پایان خاطر نشان ساخت: پیشنهاد می کنم سال آیندهبخش نشریات دانشجویی را از حاشیه به متن بیاورند که خود باعث ایجاد ارتباط بین دانشجویان و خبرنگاران حرفه ای نیز می شود و اینکه مسئولان نشست هایی مستقیم با دانشجویان داشته باشند.
وزارت علوم برنامه و دغدغه ای برای نشریات دانشجویی ندارد!
مرادی، مدیرمسئول نشریات دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان این نکته که نشریات دانشجویی در واقع انجام کار مطبوعاتی بصورت حرفه ای نیست، بلکه آموزش هایی به دانشجویان در سطح مقدماتی می دهند و اگر دانشجو خواهان باشد سطح حرفه ای آن را خارج از دانشگاه دنبال می کند، گفت: مشکل دانشجویان در امر مطبوعات این است که دانشگاه به دانشجویان آموزش های عالی و لازم را ارائه نمی دهد، اما همگان از نشریات دانشجویی انتظار کار تماماً حرفه ای دارند که در عمل این امکان پذیر نیست.
عضو شورای فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: بنظرم قسمت عظیم بودجه ی تخصیص یافته وزارت علوم به نشریات صرف آموزش شود، البته الان هم دوره های آموزشی در دانشگاه ها برگزار می شود اما کافی نیست و این آموزش ها باید سیستماتیک باشد.
وی اضافه کرد: وزارت علوم تنها کاری که در زمینه آموزش انجام می دهد، برگزاری همایش سالانه مدیران مسئول نشریات دانشجویی است و به علاوه برگزاری کارگاه هایی که با توجه به توانمندی دانشگاه، سطح برگزاری آن متفاوت است.
مرادی تصریح کرد: من پیشنهادم به وزارت علوم این است که مدیر مسئول نشریات و فعالین نشریات هر دانشگاه را مشخص کنند و یک"اُتاق فکر" تشکیل دهند که جلساتی در هر ماه داشته باشند و این "اُتاق فکر" تصمیم بگیرد بودجه نشریات چگونه تخصیص یابد و در چه بخشی هزینه شود.
این فعال دانشجویی بیان کرد: واقعیت این است که وزارت علوم دغدغه ای در حوزه نشریات ندارد و اگر هم برنامه ای وجود داشته باشد برای 10 سال پیش بوده است!وزارت علوم باید نقشه راه برای نشریات دانشجویی ترسیم کند و آینده کاری نشریات را مشخص کند.
وی در پایان خاطر نشان ساخت: نشریات دانشجویی همیشه مشکل کمبود بودجه را داشته اند الان چند سال است که رقم تخصیص بودجه به نشریات دانشجویی ثابت است، اما هزینه چاپ، کاغذ و انتشار چند برابر شده است. برای همین نشریه ای که کاملاًَ حرفه ای بود، الان به یک نشریه ی چاپ دیجیتال کم کیفیت تبدیل شده است.