شاهرخ قبادیان، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه یاسوج در گفتگو با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» در یاسوج، به روند فعالیت های دولت در امور داخلی و خارجی اشاره کرد و گفت: متاسفانه طی مدت مدیریت دولت یازدهم شاهد تغییر چندانی در امور بین الملل و مدیریت داخلی کشور نبودیم.
وی افزود: اگر نگاهی به وضعیت دولت در مبارزه با فساد اداری، تحقق عدالت اجتماعی و پی گیری معیشت مردم در داخل ووضعیت عزت ملی، نتایج مذاکرات هسته ای و انگیزه بخشی به محور مقاومت از آمریکای جنوبی تا غزه بیندازیم، پیشرفت محسوسی نداشته ایم و تنها افتخار ما قدم زدن وزیر امور خارجه کشورمان با همتای آمریکایی اش است.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه یاسوج ادامه داد: در خصوص مذاکرات هسته ای نیز پافشاری مجلس شورای اسلامی بر حقوق هسته ای کشور به عنوان اهرم فشار برای خارج نشدن از اصول انقلابی ملت بود.
قبادیان به بدقولی و جبهه گیری های مسئولان بلندپایه دولت اشاره کرد و گفت: همه این معضلات، بد قولی ها و جبهه گیری های مسئولان بلند پایه دولت باعث می شود این سوال در ذهن ما شکل بگیرد که دولت در این ماه هایی که عمرش گذشته است، به چه چیزی می اندیشد و هدفش از برخی موضع گیریها چیست؟
وی تصریح کرد: دولت تمام انرژی خود را در نگاه به خارج قرار داد و انتظار دارد از آنجا گشایشی برای ملت رخ دهد، که نگاه به خارج باعث شد در بعضی مواقع عقب گردهایی در مواضع دولت دیده شود.
این فعال دانشجویی افزود: در کنار این نگاه یک جانبه و غلط، نبود نظارت کافی بر اوضاع داخلی کشور، افزایش رانت خواری ها و بازشدن دست دلال های اقتصادی در این مدت زیان های بسیاری بر بدنه ناتوان تولید زده است.
قبادیان ادامه داد: اگر به شهر، روستا و اطراف خود نگاه بیندازیم، می بینیم چه تعداد تعاونی، کارگاه و کاسبی های مفید کوچک و بزرگ تولیدی در این مدت شروع بکار کرده اند؟
وی به مشخص نبودن نسبت دولت با شعار های انقلاب اشاره کرد و گفت: باید نسبت دولت را با شعارهای انقلاب اسلامی بسنجیم، باید دید که این دولت چه مقدار به شعارهای انقلابی بها داده و به استکبارستیزی و دست گیری مستضعفان چه داخلی و چه خارجی پرداخته است؟
این فعال دانشجویی گفت: ملت ایران که هیچ وقت در برابر فشارهای خارجی سر تعظیم فرود نیاورد، در این سالها نیز پایبندی به اصول انقلابی خود را بارها فریاد زده؛ اما درکنار این پایداری ملت چشم انتظار دولتها باید باشیم تا شاید روزی به چرخ های صنعت این مرز و بوم بیشتر از جاهای دیگر امیدوار باشند.