چرا وزارت خارجه ایران در بیانیه‌ای رسمی سخنان مقامات آمریکایی را تکذیب نمی‌کند؟

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از رشت، جمعی از دانشجویان دانشگاه‌های گیلان در نامه ای سرگشاده به وزیر امور خارجه ایران اعلام کردند: چرا وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران در بیانیه ای رسمی سخنان مقامات آمریکایی را تکذیب نمی‌کند.

متن نامه به شرح زیر است:

ما به عنوان دانشجویان گیلانی از جنابعالی و گروه مذاکره کننده هسته ای کشورمان به جهت زحمات شبانه روزی طی دوسال اخیر و مذاکرات فشرده در لوزان که منجر به بیانیه ای شد که حق مسلم داشتن فناوری هسته ای ایران را تایید می کند.

شبهاتی پیرامون این بیانیه و نتایج حاصله به وجود آمده است که در ذیل خواهد آمد؛ ضمن عرض تشکر خواهشمند است برای روشن شدن شبهات به پرسش های پیش آمده پاسخ دهید.

۱- آیا این بیانیه تعهداتی را برای ایران وجود می‌آورد؟

این بیانیه تحت عنوان «پارمترهای برنامه جامع اقدام مشترک  PJCPOA» قرائت شد. وزارت خارجه ایران متنی با عنوان «خلاصه ای از مجموع راه حل های تفاهم شده برای رسیدن به برنامه جامع اقدام مشترک»  برای رسانه ها ارسال کرد. همچینی در متن فارسی آمده است این بیانیه الزام آور وتعهدی ایجاد نمی‌‌کند.

اولین شبهه این است که علیرغم وجود این جمله، بیانه لوزان که در واقع راه حل های به دست آمده طی مذاکرات است، تعهد آور برای ایران است. در این مذاکرات  طرفین پیرامون راه حل هایی به تفاهم و نقاط مشترک دست یافته اند و این راه حل ها منجر به قرائت بیانیه گردیده است.

بنابر این نقشه راهی برای آینده مذاکرات خواهد بود، به عبارتی دیگر نمی‌توان از این شالوده و نقشه راه در طی مذاکرات آتی عدول کرد، پس به نوعی توافق دومرحله ای محسوب می‌شود که نهی شده از جانب مقام معظم رهبری برای مذاکرات بود.

سئوال اینجاست که اگر  در حال حاضر در بیانیه تفاهم شده  که ۶۰۰۰ سانتریفیوژ  IR ۱  در ایران بچرخد؛ آیا درطول ۳ ماه آینده طی مذاکرات برای دستیابی به  برجام، تیم ایرانی می‌تواند ادعا نمایند که این تعداد  مورد قبول نیست باید ۰۰۰/۱۰ سانتریفیوژ در ایران و یا اینکه فردو باید مرکز غنی سازی ایران باشد؟ اگر نمی‌توان از این تعهدات عبور کرد پس ما تعدات بین المللی را پذیرفته ایم و این یعنی توافق!

۲- به چه علت متن منتشر شده وزارت خارجه با آنچه با که وزارت خارجه آمریکا منتشر کرد تفاوت دارد؟

وزارت خارجه آمریکا سندی تحت عنوان «پارمترهای برنامه جامع اقدام مشترک» با عنوان بیانیه رسانه ای Media Note منتشر ساخته است که حاوی جزئیات بیشتری در مورد راه حل های به دست آمده از متن منتشر شده توسط وزارت خارجه ایران است. از گفته های مقامات مذاکره کننده هسته ای کشورمان اینگونه مشخص است که در واقع طی مدت مذاکرات و این ۹روز مذاکره فشرده پیرامون ۶ موضوع آب سنگین اراک، فردو، غنی سازی،  بازرسی ها، تحقیق وتوسعه وتحریم ها پروندها وراه حل هایی تنظیم گردید وتا هنگامی که راه حل های اساسی پیرامون این موضوعات در مذاکرات بدست نیامد، بیانیه ای تنظیم نشد.

با در نظر گرفتن این موضوع ظاهرا تیم ایران تاکید داشت که متن بیانیه نهایی حاوی کلیات و نه جزئیات باشد؛ در حالی که طرف آمریکایی تاکید بیشتری بر انتشار جزئیات مذاکرات داشته و این موضوع موجب چند نوع تفسیر از راه حل های به دست آمده در جلسات شود و طرف آمریکایی نیز مایل است محدودیت های بیسشتر را نمایان تر سازد.

سئوال این است که چرا وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران در بیانیه ای رسمی سخنان مقامات آمریکایی را تکذیب نمی‌کند؟ آیا جزئیاتی مانند آنچه که در FACT SHIT آمده مورد توافق قرار گرفته است؟

۳- چه بر سر فردو، نطنز و آب سنگین اراک می‌آید؟

بر اساس بیانیه ماشین های مورد استفاده در ایران طی ۱۰ سال  ۶۱۰۴ عدد خواهد بود که ۵۰۶۰ عدد در نطنز و ۱۰۴۴ عدد در فردو خواهد ماند. قابل ذکر است که بر اساس متن آمریکایی این ماشین ها از نوع ۱ IR یعنی نسل اول سانتریفیوژ خواهد بود.در صورتی که ماشینی خراب شود فقط با همان نوع قابل تعویض است. از ۰۰۰/۱۰ کیلوگرم از اورانیوم غنی شده  ایران که طی ۱۲ سال گذشته به دست آمده بجز ۳۰۰ کیلوگرم ۵/۳ درصد، بقیه اکسید شده و پلوتونیوم تولید در آب سنگین اراک به خارج از کشور منتقل خواهد شد،  بقیه سانیریفوژها جمع آوری شده و زیر نظر بازرسان در انبارها نگهداری خواهد شد و زیر ساخت ها جمع آوری شده و زیر نظر تیم بین المللی و طبق نظر ۱+۵ باز طراحی خواهد شد.

سئوال اینجاست که چگونه در صورت تخلف غرب از برداشتن صحیح تحریم ها و یا انحراف از توافق، بعد از مدتی، ایران خواهد توانست این حجم از تاسیسات را دوباره در مدت کوتاهی نصب کرده و بازسازی نماید؟ البته دکتر عراقچی مدعی است که ظرف ۲۴ ساعت ایران این کار را انجام خواهد داد.

چگونه این حجم از اورانیوم غنی شده طی ۲۴ ساعت دوباره غنی خواهد شد؟ قلب راکتور اراک که به گفته اوباما تخریب می‌شود چگونه طی ۲۴ ساعت باز طراحی و نصب خواهد شد؟سوال مهم تر این است که این تیم بین المللی شامل چه کشورها وافرادی است؟ براساس متن وزارت خارجه آمریکا باز طراحی آب سنگین اراک با نطنز و صلاحدید ۱+۵ طی مدت مشخصی انجام می گیرد؟ آیا می توانیم نقشه تاسیسات زیربنایی و بنیادی مان را حداقل در اختیار داشته باشیم یا اینکه مستقیما یک نسخه در اختیار اسرائیل قرار خواهد گرفت؟      

بر اساس بیانیه لوزان تنها مرکز غنی سازی ایران نطنز خواهد بود و فردو تبدیل به مرکز پیشرفته فیزیک و هسته ای خواهد شد.

سئوال اینجاست که اگر قرار بر این بود ایران تنها یک مرکز غنی سازی داشته باشد چرا فردو به این منظور انتخاب نشود که از نظر امنیتی و جغرافیایی در موقعیت بسیار مطمئن و غیر قابل دسترسی برای تهاجم احتمالی خارجی است؟ آیا معقول است که تاسیساتی با این مطرح از امنیت تبدیل به مرکز تحقیق و توسعه فیزیک شود؟ ۱۰۴۴سانتریفیوژ در فردو بدون غنی سازی و تزریق به چه معناست؟

۴- بازرسی ها و راستی آزمایی چگونه انجام می گیرد؟

در سند آمریکایی تصریح شده که ایران علاوه بر بازرسی های مرتب آژانس‌ یک سری اقدمات را برای رفع نگرانی های آژانسی و ۱+۵ در رابطه با ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای خود انجام خواهد پذیرفت و سپس براساس اختیارات رئیس جمهور و مجلس شورای اسلامی آن را تصویب خواهد کرد.  ابهام این است که یکسری اقدامات برای رفع نگرانی ایعاد احتمالی نظامی pmd  به چه معناست؟ آژانسی که تا کنون هیچ گاه صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران را تایید نکرده چگونه اکنون نگرانی هایش رفع خواهد شد؟  آژانس به عنوان مرجع راستی آزمایی در بیانیه، حق دارد کارخانجات سلاح و هر موقیعت مشکوک دیگر را مورد بازرسی قرار دهد و در صورت مخالفت ایران از او رفع نگرانی نشده و تخلف محسوب می‌شود و این یعنی عدم پایندگی ایران بر تعهدات توافق جامع که موجب بازگشت تحریم ها خواهد شد.

بر اساس پروتکل الحاقی علاوه براینکه بازرسان حق بازرسی شبانه روزی از هر نقطه مشکوک را دارند باید از زنجیره پشتیبانی هسته ای ایران نیز مطلع باشند که شامل زنجیره تامینی، پشتیبانی، تجهیز فنی، قطعاتی و نیرویی و تاسیساتی هسته ای ایران است.

آیا این اطلاعات مانند چند سال گذشته که توسط آزانس در اختیار اسرائیل و آمریکا قرار گرفت و منجر به ترور دانشمدان هسته ای کشور شد، نخواهد شد؟

۵- تحقیق و توسعه هسته ای چگونه انجام می شود؟

مختصات مورد توافق به نحوی که دوستان غربی راضی شوند که ایران به روی ماشین های نسل های پیشرفته تحقیق کند، چه خواهد بود؟ آیا باوجود کارشکنی های فراوان طرف غربی و اصرار اسرائیل مبنی بر عدم توسعه هسته ای ایران این مفهوم کلی قابل خدشه دار شدن نیست؟