چشم بادامی‌ها در رسانه ملی

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از نشریه تحریر، دانشگاه فرهنگیان اصفهان: چند سالی است که افسانه‌های آسیای شرقی، پرچم دار برنامه‌های متنوع صدا و سیما شده‌اند و جای پای خود را در رسانه ملی محکم کرده‌اند.کلید آن با سریال «سال‌های دور از خانه» زده شد که موضوعی خانوادگی داشت و محصول سال 1983 میلادی از کشور ژاپن بود که در دهه 60 در صدا و سیما ایران پخش شد و مورد استقبال عمومی قرار گرفت. بعد از مدتی که دیگر سریال‌های ژاپنی نتوانستند در این رسانه حضور داشته باشند و جای خود را به کره‌ای‌ها دادند و با این تعویض هـوشمندانه, آشپز تراز اول، «بانو یانگوم» به عنوان جواهری در قصر وارد خاک رسانه ملی شد.

کره‌ای‌ها که دیدند دستپخت این بانو در سریال مورد تشویق ما قرار گرفت است، فرصت را غنیمت شمردند و از راه «امپراطور دریا» و  سپس«تاجر پوسان» بار دیگر کمک شایانی به صدا و سیما برای هر چه بهتر کردن برنامه‌های متنوع خودانجام دادند و هنگامی که صدا و سیما دید می‌شود از این راه مردم را یک ساعت بیشتر پای تلويزیون نشاند، حکم پخش سریال جومونگ را داد و سپس این حکم را با فصل بعدی این سریال تمدیدکرد.

در حال حاضر آخرین اثر چشم بادامی‌ها «افسانه خورشید و ماه بود» که خوشبختانه چند وقتی است که تمام شده است.

حال باید دید: چه عاملی سبب استقبال مخاطبین شده است؟

با توجه به نظر کارشناسان, روایت مناسب از داستان، یکی از عوامل استقبال مردم از این سریال ها است. همواره داستان‌های تاریخی مورد پسند مردم بوده اند. به عنوان مثال، اگر سریال یوسف پیامبر  و مختارنامه پربیننده شد به خاطر روایت خوبی بود که بسیاری  از  افراد از قبل، داستان آن را خــوانده  بودند.

کره ای‌ها متوجه شده‌اند که از چه راهی می‌توانند یک سرمایه‌گذاری خوبی داشته باشند. آن ها فهمیده‌اند که در سریال‌ها با چه فضا و قصه‌ایی می‌توانند مخاطبان خاص خود را داشته باشند. یکی دیگر از عوامل موفقیت کره‌ای‌ها با توجه به نظر منتقدان، برنامه‌ریزی درست در این زمینه است.آنها توانستند با یک برنامه‌ریزی درست، فرهنگ خودشان را به دیگر کشور ها انتقال دهند و این اصل که انتقال فرهنگ تدریجی است را نیز با ساخت سریال‌های مختلف رعایت کنند.

این در حالی است که کشورهای دیگر از جمله ترکیه موافق پخش سریال های دیگر کشورها نیست. عزت الله ضرغامي براي تبادلات فرهنگي با سيماي ترکيه وارد اين کشور شد و براي حسن نيت سريال شهريار را بصورت رايگان به سيماي ترکيه تقديم کرد. اما رسانه‌هاي ترکيه با انتقاد بسیار از این اقدام،مانع پخش این فیلم شدند.

اين در حالي است که ما در مقابل هجوم سريال هاي کره‌اي سکوت کرده‌ايم .با این اوصاف، چرا ما به فکر ساخت سریال های ملی نیستم؟

وقتی می‌بینیم که این سریال‌های تاریخی کشورهای آسیای شرقی این چنین مورد استقبال مردم ما قرار  می‌گیرند، ما هم  باید مانند چشم بادامی‌ها، با یک برنامه‌ریزی مناسب، سریال‌هایی در قالب‌های متفاوت تولید کنیم تا مردم ما زمان خود را صرف آن سریال‌ها نکنند.

این را نیز باید ذکر کرد که این کشور‌ها به دلیل این که داستان‌های واقعی ندارند و یا اگر دارند به اندازه‌ایی نیست که بشود از آن برای تولید فیلم و سریال استفاده کرد، رو به داستان‌های افسانه‌ای آورده‌اند .

 این در حالی است کشور ما فراوان از داستان‌های واقعی است و می‌شود از آنها در قالب‌های متفاوت  فیلم تولید کرد. با  این  اوصاف  رسانه ملی باید به فکر یک برنامه‌ریزی مناسب برای محتوای تصویری خود باشد و برای جذب مخاطب دست به دامن افسانه‌های دیگر کشور‌ها نباشد و این امر نیازمند یک برنامه‌ریزی قوی است. در پایان بار دیگر این نکته را به مسئولین مربوطه گوشزد می‌کنم که رهبری در دیدار با دست اندرکاران فیلم شیار143 فرمودند:

«شما مى‌بینید که این حضرات کُره‌اى‌ها - من از کار اینها  خوشم مى‌آید - تاریخ ندارند؛ لذا  می‌گویند «افسانه‌ى جومونگ»، افسانه‌ى فلان. یعنى از اوّل حساب را  تصفیه می‌کنند؛ [می‌گویند] افسانه است، واقعیّت  نیست. یک‌ چیزى در مى‌آورند، یک  تاریخ  براى  گذشته‌ى خودشان درست می‌کنند، که وقتى یک جوان کُره‌اى به این فداکارى‌ها و به این شجاعتها و به  این کارهاى  عجیب  غریبِ  سینمایى  نگاه  می‌کند، خب  احساس هیجان می‌کند، احساس هویّت می‌کند، احساس افتخار می‌کند. ما اینها را در واقعیّت زندگى خودمان داریم، اتّفاق افتاده، پیش آمده؛ چرا از اینها استفاده نمی‌کنیم؟ به‌نظر من یک قصور بزرگى – نمی‌گوییم تقصیر؛ لااقل قصور بزرگى - اتّفاق افتاده است، باید جبران بشود.»