از گوشه کنار نشریات دانشجویی؛
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از نشریه صبح قریب، دانشگاه اراک: کرسی آزاداندیشی مسئله‌ای است که سال‌ها و بارها مورد تاکید رهبر معظم انقلاب است اما همچنان که باید و شاید در دانشگاه‌های ما به آن پرداخته نمی‌شود.در این نوشتار سعی کردیم به دلایلی که باعث عدم برگزاری این کرسی ها در دانشگاه ها شده به اختصار اشاره کنیم:
مشکل انگیزه و ترس: مهم ترین مشکل در عدم تحقق این مسئله، عدم انگیزه و ترس فعالین دانشجویی برای این مسئله است. عدم درک ضرورت، فضای درخور نسل سوم انقلاب، رویکرد انفعالی و احساس ضعف در مقابل جبهه ی ضد انقلاب و ترس از ناتوانی در اجرا یا معضلات پس از آن، مهم ترین عوامل عدم تحقق کرسی هاست. از دید بسیاری، با افول فتنه و آرام شدن مقطعی فضای سیاسی کشور، ضرورت مقطعی ای که به واسطه ی تاکیدات مقام معظم رهبری و منازعه ی موجود در کف دانشگاه‌ها وجود داشت نیز از بین رفته است و رویکردشان به این مسئله با اسقاط تکلیف منتفی شده است. یعنی انیگزش جدی برای دفاع از انقلاب و طرح بحث های نظری و فکری وجود ندارد و به این واجب سیاسی و اجتماعی به چشم یک مسئله ی فانتزی و دسته چندم نگاه می شود. اقداماتی نظیر انگیزش از جانب مسئولین و اساتید، اولویت دادن به حمایت و پشتیبانی از کرسی ها و منوط کردن برنامه های عادی و روتین تشکل ها و سخنرانی های ثابت به برگزاری کرسی می تواند یک راه حل برای این مسئله باشد.
مشکل ندانستن و محدودیت در شیوه‌ها: برای فعالین مختلف دانشجویی ابهام جدی در مورد نحوه ی برگزاری کرسی ها وجود دارد. از مدل‌های مختلف کرسی‌های شمرده شده به وسیله‌ی مقام معظم رهبری نظیر کرسی‌های نظریه پردازی، آزاداندیشی و آزاد فکری، نقد و مناظره و پاسخ به شبهات تنها بعضی از صورت‌های آن مورد توجه قرار گرفت و بقیه ی صورت‌های آن به محاق رفت. به صورت مشخص، کرسی‌های نظریه پردازی که نخبگانی و کانونی‌تر بود جدی گرفته نشد و در مدل‌های دیگر نیز همت و اهتمام جدی به عمل نیامد. به تعبیر دیگر برخورد تشریفاتی با کرسی‌ها از جانب نهادهای مسئول - وزارتخانه های علوم و بهداشت، شورای عالی انقلاب فرهنگی و حتی تشکل‌های دانشجویی و دانشگاه‌ها - عملاً اهداف اصلی پشت طرح کرسی‌ها یعنی ایجاد فضای گفتگو و تبدیل مناقشات تند سیاسی و اجتماعی به بحث‌های پرشور فکری را فراهم نیاورد. یعنی مسئله‌ی اصلی که تبدیل حزب الله در حوزه‌ی اندیشه و فرهنگ و سیاست از گروه در خود به گروه گوینده و پرسش گر و گفتمان ساز بود، به صورت جدی محقق نشد.
مسئله موضوعات مورد بحث در کرسی‌ها: از چهار حوزه‌ی بحث‌های معرفتی، بینات جمهوری اسلامی مثل عدالت و آزادی، بحث‌ها و جریان‌های فکری و سیاسی و موضوعات علمی، شاید بحث‌های علمی و معرفتی مظلوم‌ترین‌های این مباحث بود و کرسی‌ها به بحث‌های سیاسی و به ندرت اندیشه‌ایِ مرتبط با موضوعات تکراری نظیر آزادی یا مردم یا حکومت اسلامی بدل شد. موضوعات و کرسی‌های دانشجویی با موضوعات علمی نیز - به ویژه در حوزه‌ی علوم انسانی - مورد بی توجهی جدی قرار گرفته است. در حوزه‌های فنی و مهندسی و علوم پایه و پزشکی نیز به علت هویت تکنیکی رشته‌ها و رشد کم نخبه‌ها اساساً سردرگمی دوچندانی در نحوه‌ی برگزاری کرسی‌ها وجود دارد و نبود یک اتاق فکر جدی به این مسئله دامن می زند. در حوزه ی دیگر کرسی ها هم این عدم یافتن موضوعات جدید و گیر کردن در کلیشه ها که بیشتر به وسیله ی تجدیدنظر طلبان صورت می گیرد جزو مصائب جدی کرسی هاست.(ادامه دارد)
شما می‌توانید جهت بازدید و دریافت نشریات دانشجویی به سایت پاتوق آزاداندیشی نشریات دانشجویی مراجعه کنید.
ارسال نظرات