باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی*؛ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ و ﺻﻨﻌﺘﯽ اﻧﻘﻼب ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ ﺳﺎل 57 را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﯽﺗﻮان اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﻮزه اﻧﺮژي ﻫﺴﺘﻪاي، ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺟﺒﻬﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﮐﺸﻮر ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد. اﻣﺎ ﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﺬاﮐﺮات ﻫﺴﺘﻪاي ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺧﻂ ﭘﺎﯾﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ، دﺳﺘﺎوردﻫﺎ و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎي اﯾﻦ ﺣﻮزه ﻏﺮورآﻓﺮﯾﻦ و اﻟﺒﺘﻪ ﭘﺮ ﻓﺮاز و ﻧﺸﯿﺐ ﺧﺎﻟﯽ از ﻟﻄﻒ ﻧﯿﺴﺖ.
ﻗﻄﻌﺎً ﭘﺲ از ﺣﻤﻠﻪ ﻫﺴﺘﻪاي ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻋﻠﯿﻪ ژاﭘﻦ در اواﺧﺮ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ دوم و در دوران ﺟﻨﮓ ﺳﺮد ﺑﺎ اﺟﻤﺎع ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﻨﺘﺮل ﺣﺮﮐﺖﻫﺎي ﻫﺴﺘﻪاي در ﺟﻬﺎن ﻣﻌﺎﻫﺪه ان ﭘﯽ ﺗﯽ ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺴﺘﻪاي ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ رود.
ﻣﻌﺎﻫﺪه ﻓﺮﯾﺒﻨﺪه ان ﭘﯽ ﺗﯽ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﻌﯽ در ﮔﺴﺘﺮش ﻓﻨﺎوري ﺻﻠﺢآﻣﯿﺰ ﻫﺴﺘﻪاي و ﻣﻨﻊ از اﺷﺎﻋﻪ ﺻﻼح ﻫﺴﺘﻪاي دارد. ﺳﺆال اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﺎﻫﺪه از ﻟﺤﺎظ ﺗﻮازن ﻗﺪرت ﺑﯿﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎي داراي اﯾﻦ ﺻﻼح و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻓﺎﻗﺪ اﯾﻦ ﺻﻼح اﺷﮑﺎل اﺳﺎﺳﯽ دارد، اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻌﺎرﻫﺎي ان ﭘﯽ ﺗﯽ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ از ﺳﻮي ﮐﺸﻮرﻫﺎي داراي ﺻﻼح ﻫﺴﺘﻪاي ﮐﻪ اﻋﻀﺎي داﺋﻢ ﺷﻮراي اﻣﻨﯿﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻋﻤﻠﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ؟ آﯾﺎ دول ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻪ وﻇﺎﯾﻒ ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﮐﺮده اﻧﺪ؟
ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﺳﺆال اﻣﺮوز ﻫﻮﯾﺪاﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺮآﯾﻨﺪ رﻓﺘﺎر ﺟﻬﺎن در ﻗﺒﺎل ﺗﺤﺮﮐﺎت ﻫﺴﺘﻪاي اﯾﺮان ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﺳﺆال را ﺑﺮاي ﻣﺎ روﺷﻦ ﻣﯽﺳﺎزد.
ان ﭘﯽ ﺗﯽ در ﻋﻤﻞ ﺑﻪ اﺑﺰاري ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﻪ ﺑﺮاي ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺸﻮرﻫﺎي آزاد ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻨﺪ 4 آن ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي داراي اﯾﻦ اﻧﺮژي را ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش اﯾﻦ ﻓﻨﺎوري در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻓﺎﻗﺪ اﯾﻦ اﻧﺮژي ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﯽﺳﺎزد، رﻋﺎﯾﺖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ اﮔﺮ ﮐﺸﻮري آزاد در ﺟﻬﺎن ﻗﺼﺪ دارد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﻮﻣﯽ ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﻣﻠﺖ ﺧﻮد در اﯾﻦ ﺣﻮزه وارد ﺷﻮد و ﻋﺰت ﻣﻠﯽ را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻇﺎﻟﻢ ﻋﻤﻼً ﺑﺎ ﭼﻤﺎق ان ﭘﯽ ﺗﯽ ﮔﺎردي ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.
ﭘﺲ ﻫﻨﺪ، ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن، ﺳﻮدان ﺟﻨﻮﺑﯽ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ رژﯾﻢ ﻏﺎﺻﺐ ﺻﻬﯿﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ﭼﻪ؟ آﯾﺎ واﻗﻌﺎ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﻋﻀﻮﯾﺖ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ در ﻣﻌﺎﻫﺪه ان ﭘﯽ ﺗﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟
اﯾﺮان در زﻣﺎن ﭘﻬﻠﻮي و در ﺳﺎل 1975 ﺑﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﺎً 2 ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاري، 10 درﺻﺪ از ﺳﻬﺎم ﺷﺮﮐﺖ ﯾﻮرودﯾﻒ ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﺧﺮﯾﺪاري ﮐﺮد و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاري از اوراﻧﯿﻮم ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه در اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﯽﺷﺪ. ﻣﻮازي ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮاﻓﺘﻮرك ﯾﻮﻧﯿﻮن آﻟﻤﺎن وﻇﯿﻔﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻧﯿﺮوﮔﺎه ﺑﻮﺷﻬﺮ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ در ﺳﺎل 1357 ﺑﺎ ﭘﯿﺮوزي اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﯾﮏﺑﺎره اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖﻫﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﻫﺎي اﯾﺮان ﺑﻪ ﻫﺪر رﻓﺖ. در ﺳﺎل 1363 اﯾﺮان ﻗﺮاردادي را ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪاري ﯾﮏ راﮐﺘﻮر ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺮﺧﯽ اﯾﺰوﺗﻮپﻫﺎ آن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﺼﺎرف داروﯾﯽ را داﺷﺖ، ﺑﺎ ﭼﯿﻦ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم آن ﻗﺮارداد ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻟﻐﻮ ﮔﺮدﯾﺪ. اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﻋﺮاق ﺑﻌﺜﯽ 600 ﻋﺪد از اﯾﻦ راﮐﺘﻮر ﻫﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺼﺎرف ﻧﻈﺎﻣﯽ در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺖ.
اﯾﺮان در ﺳﺎل 1366 ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺎ آﻟﻤﺎن وارد ﻣﺬاﮐﺮه ﺷﺪ و ﻣﻘﺮر ﺷﺪ ﮐﺎر ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻧﯿﺮوﮔﺎه ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺻﻮرت ﭘﺬﯾﺮد در ﺳﺎل 1368 ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻨﮓ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ، اﺟﺮاي اﯾﻦ ﻗﺮارداد ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ آﻟﻤﺎن ﺧﻠﻒ وﻋﺪه ﮐﺮد. در ﺳﺎل 1367 ﻧﯿﺰ اﯾﺮان ﻗﺮاردادي را ﺑﺎ آرژاﻧﺘﯿﻦ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻃﯽ آن ﻫﻢ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن اﯾﺮاﻧﯽ در آرژاﻧﺘﯿﻦ آﻣﻮزش ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ و ﻫﻢ اوراﻧﯿﻮم ﻏﻨﯽﺷﺪه ﺑﺮاي راﮐﺘﻮر ﺗﻬﺮان ﺧﺮﯾﺪاري ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺮارداد ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮارد ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻟﻐﻮ ﺷﺪ.
در ﺳﺎل 1373 ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﻗﺮاردادي ﺑﻪ ارزش ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ 800 ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ روس اﺗﻢ روﺳﯿﻪ ﻣﻨﻌﻘﺪﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻓﺸﺎرﻫﺎي آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺎ ﺳﺎل 1377 اﺟﺮاﯾﯽ ﻧﺸﺪ.
در زﻣﺎن رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﺟﺮج ﺑﻮش در آﻣﺮﯾﮑﺎ، اﺋﺘﻼﻓﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻨﺎﻓﻘﯿﻦ ﮐﻪ دﺳﺘﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻠﺖ آﻏﺸﺘﻪ اﺳﺖ، ﺳﻠﻄﻨﺖﻃﻠﺐﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﺮﺷﺪه و رژﯾﻢ ﺣﯿﻮانﺻﻔﺖ ﺻﻬﯿﻮﻧﯿﺴﺘﯽ، ﻓﺸﺎرﻫﺎ را ﺑﺮ دوﻟﺖ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮاي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺴﺘﻪاي ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان اﻓﺰاﯾﺶ دادﻧﺪ. ﮐﻪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﯾﻦ ﮐﺶ و ﻗﻮسﻫﺎ در ﭘﺎﯾﺎن ﺳﺎل 2003 ﻣﯿﻼدي اﯾﺮانﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﭘﺮوﺗﮑﻞ اﻟﺤﺎﻗﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﻫﺴﺘﻪاي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﻌﻠﯿﻖ درآورد.
اﻣﺎ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺣﻀﺮت آﯾﺖاﷲ اﻟﻌﻈﻤﯽ اﻣﺎم ﺧﺎﻣﻨﻪاي در ﺳﺎل 1384 را ﻣﯽﺗﻮان ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺴﺘﻪاي ﻧﺎﻣﯿﺪ. ﭘﺲ از اﯾﻦ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺧﻮدﮐﻔﺎﯾﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺪرتﻫﺎي ﺧﺎرﺟﯽ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽﺗﺎرﯾﺨﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻓﮏ ﭘﻠﻤﭗ ﻣﺮﮐﺰ ﯾﻮ ﺳﯽ اف اﺻﻔﻬﺎن ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﻫﺴﺘﻪاي را دوﺑﺎره آﻏﺎز ﮐﺮد.
ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان در ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻫﺴﺘﻪاي ﺑﻪ واﻗﻊ ﻫﻤﮕﺮاﯾﯽ ﺑﯽﻧﻈﯿﺮ ﻣﻠﺖ و دوﻟﺖ را ﻧﺸﺎن داد و ﺑﺎ ﻋﺰﻣﯽ راﺳﺦ و ارادهاي ﭘﻮﻻدﯾﻦ و اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺗﻮان ﻣﻬﻨﺪﺳﺎن داﺧﻠﯽ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﻣﻬﻤﯽ را رﻗﻢ زد. ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان در اﯾﻦ ﻣﺪت ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺧﺴﺎرات و ﻣﺸﮑﻼت زﯾﺎدي از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺮر و ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﺎﻧﺪن داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻫﺴﺘﻪاي، ﺧﺮاﺑﮑﺎري در ﺳﺎﯾﺖ ﻫﺎي ﻫﺴﺘﻪاي، ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻫﺴﺘﻪاي، ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎي ﯾﮏ ﺟﺎﻧﺒﻪ و ﯾﺎ ﭼﻨﺪﺟﺎﻧﺒﻪ، ﺗﺤﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ و اﻟﺒﺘﻪ وﺿﻊ 6 ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﺷﻮراي اﻣﻨﯿﺖ ﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﺪت ﻣﺸﮑﻼت اﻗﺘﺼﺎدي زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﻓﻌﺎﻻن ﺣﻮزه ﮐﺴﺐوﮐﺎر اﯾﺠﺎد ﺷﺪ. اﻣﺎ ﺑﻪ ﺣﻖ اﯾﻦ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎ ﺧﻮد ﺑﺎﻋﺚ رﺷﺪ و ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ اﯾﺮان ﮔﺸﺖ، آن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎل ﻫﻤﮕﺮاﯾﯽ ﻣﻠﺖ و ﺣﮑﻮﻣﺖ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﺮدم از اﻧﺮژي ﻫﺴﺘﻪاي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ.
اﯾﺮان اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎي ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻋﻠﻤﯽ و ﺻﻨﻌﺘﯽ از اﺑﺘﺪاي ﭘﯿﺮوزي اﻧﻘﻼب ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺗﻮان ﻣﻬﻨﺪﺳﺎن و ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن داﺧﻠﯽ و ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺧﺎرﺟﯽ، ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖﻫﺎي ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاي ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮﻟﯿﺪ رادﯾﻮ اﯾﺰوﺗﻮپ، رادﯾﻮ دارو، ﮐﯿﺖﻫﺎي رادﯾﻮ داروﯾﯽ، ﮔﻨﺪم، ﺟﻮ و ﭘﻨﺒﮥ ﻣﻮﺗﺎﻧﺖ )ﭘﺮﺗﻮ دﻫﯽ ﺷﺪه و ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ ورس(، اﺻﻼح ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﮐﺸﺎورزي، اﻧﺠﺎم ﭘﮋوﻫﺶ ﺟﻬﺖ ﺗﻬﯿﮥ واﮐﺴﻦ داﻣﯽ، ﻧﻮارﻫﺎ و ﻏﻼفﻫﺎي ﭘﻠﯿﻤﺮي ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻘﺒﺎض ﺣﺮارﺗﯽ، ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺷﻤﺎرش ﻫﺴﺘﻪاي ﺑﺎ آﺷﮑﺎرﺳﺎز ﮔﺎﯾﮕﺮ، ﻣﻮﻟﺪ ﭘﺎﻟﺲ ﻫﺴﺘﻪاي، اﺳﺘﺮﯾﻠﯿﺰاﺳﯿﻮن ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ، ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻟﯿﺰرﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز، ﻧﺸﺖ ﯾﺎﺑﯽ در ﻟﻮﻟﻪﻫﺎي اﻧﺘﻘﺎل ﻧﻔﺖ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮏ ﮐﺎرﺑﺮد ردﯾﺎبﻫﺎي ﭘﺮﺗﻮزا، ﻃﺮاﺣﯽ و ﺳﺎﺧﺖ ﻻﻣﭗﻫﺎي ﻧﻮري)ﺑﺘﺎﻻﯾﺖ(، ﻃﺮاﺣﯽ و ﺳﺎﺧﺖ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺴﺘﻪاي ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ زﻏﺎلﺳﻨﮓ که ﻧﺸﺎندهنده ﻣﯿﺰان ﻣﺼﺮف زﻏﺎلﺳﻨﮓ در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﮐﺸﻮر و ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﻮارد دﯾﮕﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ.
اﻣﺎ ﺑﺎ روي ﮐﺎر آﻣﺪن دوﻟﺖ دﮐﺘﺮ روﺣﺎﻧﯽ و دور ﺗﺎزه ﻣﺬاﮐﺮات ﻫﺴﺘﻪاي اﯾﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﻫﺴﺘﻪاي ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺧﻮنﺑﻬﺎي ﺷﻬﺪاي ﻫﺴﺘﻪاي و دﺳﺖ رﻧﺞ ﻣﺮدم ﺗﺤﺮﯾﻢ ﺷﺪه ي اﯾﺮان اﺳﺖ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮود.
از اﺑﺘﺪا ﮐﻬﻨﻪ ﺳﺮﺑﺎزان اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﺬﮐﺮ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺧﻮد را اﻋﻼم ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎﯾﯽ از ﻗﺒﯿﻞ «ﻟﺒﺎس ﻧﻘﺪ را درﻣﯽآورﯾﻢ» درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻧﺪ.
ﺣﺎل ﺳﺆال اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﺳﯿﺎﺳﺖﻣﺪاران و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﺎزان، ﺧﻠﻒ وﻋﺪه ﺗﺎرﯾﺨﯽ دول ﻏﺮﺑﯽ و رﻓﺘﺎر آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﻣﮑﺮاﺳﺮاﺋﯿﻞ را ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻮاب ﻣﺎدر اﺣﻤﺪي روﺷﻦﻫﺎ را ﭼﻪ داد؟
اﮔﺮ ﻏﻨﯽﺳﺎزي ﺑﯿﺴﺖ درﺻﺪ و ﺳﺎﻧﺘﺮﯾﻔﯿﻮژﻫﺎي ﻓﻌﺎل ﻧﺒﻮد، ﭘﺲ ﺑﺎ ﮐﺪام ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ راﻫﯽ ﻣﯿﺰ ﻣﻤﺎﺷﺎت ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ؟ آﯾﺎ ﻧﻤﺎداﻧﻨﺪ اﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺮانﺑﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ؟
در ﺗﻮاﻓﻖ ﻫﺴﺘﻪاي اﺧﯿﺮ در اتریش ﻧﮑﺎت ﻣﺒﻬﻤﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد. ﻣﺜﻼ آﯾﺎ ﻓﺮدو ﺑﺎ آن ﺳﺒﮏ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﻧﻔﻮذ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺷﻮد و ﻧﻄﻨﺰ ﮐﻪ اﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎت دﻓﺎﻋﯽ ﮐﻤﺘﺮ دارد ﺑﺎﯾﺪ ﻏﻨﯽﺳﺎزي ﮐﻨﺪ؟ آﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ اﯾﻦ ﺗﻌﺪاد ﺳﺎﻧﺘﺮﯾﻔﯿﻮژ ﻣﻨﻄﻘﯽ اﺳﺖ؟ ﭼﺮا از ﺳﺎﻧﺘﺮﯾﻔﯿﻮژﻫﺎي ﻧﺴﻞ اول اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ؟ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺴﺘﻪاي در اﯾﻦ 10 ﺳﺎل ﮐﻪ ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﻏﻨﯽﺳﺎزي اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد، ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮد؟ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﻌﺪن ﺳﺎﻏﻨﺪ 25 ﺳﺎل ﻧﻈﺎرت ﺷﻮد؟ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ 15 ﺳﺎل ﻧﻈﺎرت ﺷﻮد؟ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ ﺳﺎزوﮐﺎر ﻟﻐﻮ ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ؟
در ﺳﺎل 1384 اﻣﺎم ﺧﺎﻣﻨﻪاي ﺑﺮ ﻗﻀﯿﻪ ﻫﺴﺘﻪاي ورود ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻣﺘﯿﺎزات ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﻏﺮب ﺑﻪ واﻗﻊ رﺷﺪ ﻋﻠﻢ ﻫﺴﺘﻪاي ﺗﺤﺖاﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﺸﺎن ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﻣﮑﺮر داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ.
آﯾﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ از رﻫﺒﺮي ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﺮد ﺗﺎ درد دل ﻣﺮدم ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﺪ؟
ﺑﺎ وﺟﻮد ﺳﺎﺑﻘﻪ ﭘﺮرﻧﮓ ﻏﺮب در ﺧﻠﻒ وﻋﺪه در دورهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ و از ﺳﻮي ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ، آﯾﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮدن ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮاي ﻧﻮﺳﺎزي ﺗﺠﻬﯿﺰات ﻫﺴﺘﻪاي و ﭘﯿﺸﺒﺮد ﻋﻠﻢ ﻫﺴﺘﻪاي ﮐﺎر ﻋﺎﻗﻼﻧﻪاي اﺳﺖ؟ آﻣﺮﯾﮑﺎ اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﭼﺮا ﺗﺤﺮﯾﻢ ﮐﺮد؟ ﻣﮕﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻧﯿﺎز دارﯾﻢ؟
ﻇﺎﻫﺮاً رﺷﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺻﻨﻌﺖ ﻫﺴﺘﻪاي ﺗﻮﺳﻂ داﻧﺸﻤﻨﺪان داﺧﻠﯽ از ﺳﺎل 1385 ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﻦ را راﺿﯽ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ، اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ اﯾﻦ رﺷﺪ، دﺷﻤﻨﺎن اﯾﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ وﯾﮋه اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﺧﺒﯿﺚ را ﮐﻼﻓﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ، اﻣﺎ آﯾﺎ اﯾﻦ ﺗﻮاﻓﻖﻧﺎﻣﻪ می‌تواند ﻋﺰت، ﻏﺮور و ﺣﺘﯽ ﻣﻌﯿﺸﺖ ﻣﺮدم را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﻨﺪ و ﯾﺎ دوﺑﺎره ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺗﻮان داﺧﻠﯽ، ﺧﻮدﻣﺎن ﻋﺰت، ﻏﺮور، ﻣﻌﯿﺸﺖ ﺑﻬﺘﺮ و ﺷﮑﻮه اﯾﺮان را ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورﯾﻢ؟
علی حاج اسماعیلی-فعال دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات