به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، داریوش ارجمند بازیگر سینما و تلویزیون در نشست خبری که امروز صبح به مناسبت هفتمین جشنواره فرهنگی دانشجویان علوم پزشکی سراسر کشور در موزه ظروف سلطنتی مجتمع سعدآباد برگزارشد به عنوان دبیر افتخاری بخش هنرهای نمایشی این جشنواره معرفی شد.
وی در این نشست با اشاره به اینکه دو پدیده در دانشگاههای دنیا مورد تاکید قرار گرفته است گفت: ورزش و هنر دو عنصری است که تمام دانشگاهها هر ساله جشنوارهها و فستیوالهای مختلفی را برگزار میکنند.
وی در ادامه گفت: وجود نگاههای متفاوت و دیدگاههای تازه و ناب جوانان دانشجو در کشور میتواند مسیر مطمئن و امنی برای پیشرفت باشد اما باید به خاطر داشت که این جوانان برای ورود به دانشگاه باید از همان قیف معکوس و کنکور عبور کنند تا بتوانند در محیطی که مستعد بروز شکوفایی استعدادهای آنان است قرار گیرند.
ارجمند خاطر نشان کرد: دانشجویان پزشکی به واسطه درسی که در دانشگاه میخوانند بر مفاهیم جسم انسان اشراف پیدا میکنند و کمتر با فرهنگ و هنر در ارتباط هستند به همین خاطر برگزاری چنین جشنوارههایی برای آنها واقعا ضروری است چرا که هنر و ادبیات در کشور ما قدمت چندین هزار ساله دارد و حتی یک دانشجوی پزشکی نیز باید آگاهیهای لازم را از این قدمت چندین ساله داشته باشد.
وی در این خصوص افزود: در رشته پزشکی شاید جسم انسان کامل شناخته شود اما روح، روان و اخلاق وی هم چنان ناشناخته باقی میماند تا جایی که در دوران جدید کسی همت به نگاشتن کتابی درباره اخلاق نکرده است.
دبیر افتخاری بخش هنرهای نمایشی از مسئولین وزارت بهداشت خواست تا با اختصاص بودجهای در این خصوص اساتید ادبیات را به نوشتن چنین کتابی در خصوص اخلاق تشویق کنند و در ادامه اظهار داشت: اخلاق بهداشتیترین روش زندگی انسان است.
ارجمند با اظهار تاسف از این موضوع که تاکنون کتاب مدونی درباره اخلاق تاریخی خود نداشتهایم که به جوانمان ارائه دهیم تصریح کرد: به همین دلیل است که در جامعه بهداشت اخلاق رعایت نمیشود و انسان در کنار ۵ دستاورد فلسفه، علم، هنر، مذهب و عرفان همچنان در بخش اخلاقیات خود میلنگد.
براساس این گزارش در ادامه این نشست محمد علی بهمنی شاعر معاصر به عنوان دبیر افتخاری بخش ادبی این جشنواره معرفی شد.
وی با اشاره به اینکه حوزه شعر و ادبیات در میان دیگر بخشهای این جشنواره همیشه خوش درخشیده است گفت: در حوزه شعر با دو وضعیت پیش رو هستیم یک موقعهای است که شعر میسراییم و دوم زمانی است که پیش اندیشی میکنیم اما باید این را یادآور شد که در شعر ترکیب این دو وضعیت بیمعناست.
وی در این خصوص ادامه داد: چرا که یک شاعر به هنگام شعر گفتن و آفرینش اثر خود پیش اندیشی نمیکند و متاسفانه چون در جشنوارهها موضوعی را برای شعر گفتن ثبت میکنیم کار شاعر ضمن سخت شدن از آفربینش به ساختن تبدیل میشود.