دانشجویان دچار واخوردگی فرهنگی شده‌اند/ بدمخ‌ها می‌گویند شما زیاد کار می‌کنید

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو از کرمان، حجت الاسلام علی عارفی، نامی آشنا در دانشگاه علوم پزشکی کرمان، فردی که با عنوان حلال مشکلات در این دانشگاه شناخته می‌شود و هرکس چه دانشجو و چه استاد با مشکلی برخورد می‌کند به سراغ او می‌رود. 

با وجود دغدغه‌های فراوان پیشنهاد ما برای گفت‌وگو را پذیرفت؛ گفتگویی که قرار بود نیم ساعت انجام شود؛ اما یک ساعت و نیم طول کشید؛ مردی خنده روی با محاسنی کاملا سفید، در اطاقی کوچک و اما دلباز. 

آنچه که در ادامه می‌خوانید بخش پایانی گفتگوی خبرنگار خبرگزاری دانشجو در استان کرمان با حجت الاسلام علی عارفی، مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی کرمان است: 

بزرگ‌ترین مشکلی که دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان با آن مواجه هستند از دیدگاه شما چیست؟ 

من فکر می‌کنم دانشجویان ما یک مقداری سردرگمی پیدا کرده‌اند؛ مقداری واخوردگی پیدا کرده‌اند؛ بعضی از آرامش‌های تحمیلی در حوزه‌ فرهنگی این سرخوردگی‌ها را ایجاد کرده و این وضعیت باید درمان شود، باید دانشجویان دوباره به صحنه‌ فرهنگی برگردند. 

آخرین باری را که در بین دانشجویان به غیر از کلاس‌ها حضور پیدا کردید؛ چگونه بوده است؟ 

من تقریبا در حد امکان همیشه در بین دانشجوبیان هستم؛ آخرین بار در جلسه‌ هیات‌ها حضور پیدا کردم و به نوعی داعما در بین دانشجویان هستم، چند شب پیش هم کانون‌ها و تشکل‌های دانشگاه‌ها را هم جمع کردیم و جلسه‌ هم اندیشی برگزار کردیم و سخنان آنان را شنیدیم. 

آیا از معضلات فرهنگی در بین دانشجویان منجمله اعتیاد و روابط نامتعارف بین دانشجویان و اساتید با خبرید؟ 

بله من خبر دارم؛ من کانال‌های خبری‌ام فقط رسمی‌ها نیستند؛ بلکه کانال‌های غیر رسمی‌ای هم دارم که اخبار را دقیق‌تر و کامل‌تر به ما می‌رسانند و حوزه‌ انتخاب خبر در تحلیل خبر برایمان باز می‌شوند؛ من حدود ۱۰ کانال خبرگیری در دانشگاه دارم و خبر‌هایم را از مسئولین تحت اداره‌ی خودم نمی‌گیرم که خدایی نکرده اخبار انتخاب نباشد و بیایند برخی خبر‌ها را بدهند و برخی را سانسور کنند باید خیلی مواظب باشیم. 

من اخبار را از دانشجویان می‌گیرم و حضور دارم؛ ممکن است در خوابگاه‌ها حضور نداشته باشم؛ اما اولین برخوردی که در خوابگاه‌ها و یا دیگر اماکن دانشگاه رخ می‌دهد؛ اولین کسی که مطلع می‌شود من هستم و بعد دیگر مسئولان؛ چون افرادی دارم که بلافاصله من را خبر می‌کنند. 

وضع اعتیاد و ارتباط اساتید و دانشجویان در دانشگاه به این صورتی که تصور هم می‌شود نیست؛ خیلی محدود داریم؛ اما وضعیت اعتیاد هم با بیرون جامعه تنظیم شده است؛ یعنی اگر آمار اعتیاد در جامعه بالا باشد در دانشگاه هم زیاد است؛ دانشگاه یک جایی نیست در پرانتز قرارش دهیم و بگوییم که هیچ ربطی با جامعه ندارد؛ این‌ها بچه‌هایی هستند که از همین جامعه به داخل دانشگاه می‌آیند؛ این دانشجو‌‌ همان فردی است که پدر و مادرش اعتیاد دارند؛ این‌‌ همان دانشجوست، این‌ها را نمی‌توانیم یک مجموعه‌ی جدایی فرض کنیم و بگوئیم که دانشگاه جداست. 

ما باید دانشگاه را به طرفی ببریم که این آسیب‌ها را کم کنیم، متاسفانه مسئولان ما در این حوزه خوب عمل نکرده‌اند؛ یعنی توقع این است که در نهاد علمی و فرهنگی کشور اینگونه مسائل در حداقل باشد، دانشگاه یک مرکز فرهنگی علمی است که فرهیختگان در آن حضور دارند؛ باید در دانشگاه یک سری کارهای فرهنگی و پیشگیرانه‌ای انجام بدهیم؛ دانشگاه از محیط بیرون تاثیر می‌گیرد و بی‌تاثیر نیست؛ اما ما باید این تاثیر را به حداقل برسانیم که در این زمینه خوب عمل نکرده ائیم. 

نظارت‌هایی که باید در خوابگاه‌ها صورت بگیرد کم بوده؛ کارهای فرهنگی‌ که باید انجام شود و دانشجو را به سمت خود جذب کند؛ کم انجام شده و نبوده است. آموزش‌هایی که به دانشجویان داده می‌شود کم بوده و پیش از این می‌طلبی که انجام شود. 

مشکل اصلی ما این است که الان بدمخی‌هایی را داریم که بعضی‌ها می‌گویند که شما زیاد کار می‌کنید و به ما ایراد می‌گیرند که شما زیاد کار می‌کنید می‌گوییم کار‌ها مانده است؛ شما هم بیائید برنامه ریزی و آسیب‌شناسی کنیم که چرا دانشجوی ما معتاد نبوده و در محیط دانشگاه معتاد شده است؛ پس معلوم می‌شود ما کم کار کرده ایم؛ این را بعضی‌ها نمی‌پذیرند.

وضعیت دانشگاه علوم پزشکی کرمان در بین دانشگاه‌ها وضعیتی استثنایی نیست اما مشکل جدی است و مشکل هست؛ راهکارهای را برای کم کردن مشکل باید تنظیم کرد؛ باید مسئولان دانشگاه مثل برادر و دوست و هم درد بنشینند کنار هم و این مشکلات را حل کنند نه اینکه سد هم باشند و همدیگر را محکوم کنند. 

با توجه به صحبت‌های شما مشخص است که دلتان از برخی مسئولین دانشگاه خیلی پر است؟ 

از مسئول خاصی نیست؛ از دیدگاه‌هایی است که در دانشگاه انحصار طلبی دارند و برخی هم استکبار دارند و گروهی هم متاسفانه از لحاظ فرهنگی و فکری فکرهایی را دارند که به درد ۵۰ سال پیش می‌خورد. 

انشالله خداوند توفیق دهد که در بخش دانشجویی که از حساسترین بخش هاست بتوانیم کارهایی را انجام دهیم و بتوانیم در کنار ریاست دانشگاه که فردی فرهیخته و بزرگوار است وضعیت فرهنگی را در دانشگاه اصلاح کنیم و پیش ببریم و موفق بشویم، من خودم را در رنج دانشجو‌ها شریک می‌دانم؛ دانشجویی را ببینم که سیگار می‌کشد انگار فرزند خودم سیگار می‌کشد و رنج می‌برم؛ امیدوارم که این اتفاقات هیچگاه در دانشگاه‌ها نیافتد. 

نظر شما در رابطه با سیاسی شدن دانشگاه‌ها چیست؟ 

کلام؛ کلام رهبری است؛ اگر ما به دنبال رهبری حرکت می‌کردیم؛ همه چیز درست و خوب بود؛ وقتی مقام معظم رهبری فرمودند شبیخون فرهنگی ما خواب بودیم وقتی فرمودند تهاجم فرهنگی ما خواب بودیم؛ وقتی فرمودند غلبه‌ی فرهنگی ما تازه از خواب بیدار شدیم و فهمیدیم که باختیم. 

رهبری می‌فرمایند دانشگاه‌ها باید سیاسی شود، اما سیاسی شدن یعنی اینکه سیاست زده شوند و سیاسی کار شوند؛ خیر منظور رهبر انقلاب این نیست؛ دانشگاه نباید میدان فوتبال احزاب سیاسی شود اما دانشجو باید شم سیاسی داشته باشد و راحت به دام مخالفین نیوفتند و نباید وسیله‌ اهداف احزاب سیاسی شود؛ اگر می‌گوییم دانشجو باید بیدار باشد یعنی باید دارای شم سیاسی باشد و خوب را از بد تشخیص دهد و به خوبی تصمیم بگیرد و در دام بد‌ها نیوفتد. 

خیلی‌ها از نفوذ شما در دانشگاه صحبت می‌کنند و می‌گویند اگر کاری و گره‌ای در دانشگاه باشد با حضور شما به راحتی بر طرف می‌شود؛ نظر خودتان چیست؟ 

من که خودم را کوچک تری از این می‌دانم و وضعیت خاصی ندارم؛ من همه را دوست دارم چون دوستشان دارم می‌گویند دل به دل راه دارد. انسان با زور نمی‌تواند اهدافش را پیش ببرد؛ تاریخ زور و استبداد گذشته است؛ این را کسانی که دلشان می‌خواهد در دل دانشجویان جا کنند باید بفه‌مند که باید دانشجویان را دوست داشت؛ دانشجو اگر بفهمد من غمخوارش هستم سخن مرا گوش خواهد کرد؛اما اگر بداند من زور می‌گویم محال است گوش دهد و عمل نمی‌کند؛ گوش‌هایشان را باز کنند کسانی که به دنبال توسعه‌ی قدرتشان هستند؛ اگر هم می‌خواهید توسعه‌ی قدرت داشته باشید با محبت داشته باشید با زور نمی‌شود و این راه اشتباه است. 

من کار زیادی برای دانشجویان، کارکنان و اعضای هیات علمی نکرده‌ام شرمنده آن‌ها هستم؛ چون وضعیت اقتصادی دانشگاه به شکلی بود که من نتوانستم به تمام خواسته‌های آنان لبیک بگویم؛ اما تمام تلاشم را کرده‌ام که هر کجا می‌توانم کمکم کنم؛ من تمام دانشجویان را همیشه دوست داشتم آنهایی که در چهارچوب قانون و اخلاق بوده‌اند، برای من فرقی ندارد. 

فضای انتخاباتی استان کرمان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ 

اوضاع مناسبی به نظر می‌رسد؛ جمهوری اسلامی ایران از نظر سیاسی و ثبات سیاسی وضعیت خوبی دارد و در عین حال حساسیتی که بر روی این دو انتخابات وجود دارد، حساسیت ویژه‌ای است؛ هم فضای سیاسی مناسبی داریم و هم ثبات سیاسی مناسبی داریم و بنده از این جهت نگرانی‌ای ندارم والحمدالله پیش بینی من این است که انتخابات باشکوهی برگزار خواهد شد. 

امیدوارم در بخش مجلس خبرگان هم همینطور باشد چون انتخابات مجلس خبرگان هم حساسیت ویژه‌ای دارد، اگر حساسیت آن از مجلس بیشتر نباشد. 

بخش اول این گفتگو را از اینجا و بخش دوم را از اینجا می‌توانید بخوانید.