گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-زینب امیدی، عدهای میگویند سال ۹۵ سال تلخی بود؛ از ماجرای برجام گرفته تا حادثه مرگبار قطار تبریز-مشهد، سیلهایی که خانه زندگی خیلی از هموطنان را برد، حادثه پلاسکو، وضعیت بغرنج بدون آب، بدون گاز، بدون برق خوزستانیها، تا مرگ نابه هنگام بسیاری از چهرههای سرشناس کشور که پشت سر یکدیگر ما را ترک میکردند. با این حال کم لطفی است اگر خوبیهای این سال را ندیده بیگیریم بالاخره بودند لحظههایی که از ته خوشحال شده باشیم و باهم خندیده باشیم. اما اگر بخواهیم دانشگاهها را در سال ۹۵ ارزیابی وبرای اتفاقات تلخ و شیرین آن کف ترازویی در نظر بگیریم به نظر شما وزنه روی کدامین سکو سنگینی خواهد کرد؟
دانشگاهها سال ۹۴ را با حاشیهها و اتفاقات پر فراز و نشیبی طی کردند که انتظار میرفت حداقل اندکی از آنها در ۹۵ مرتفع گردد اما کماکان در صدر اخبار دانشگاهی کشور قرار گرفتند. کنسرت، خودکشی، اردوی مختلط، تجمع و تحصن، آتش سوزی، تیراندازی به خوابگاه، سنوات، کنکور و البته شهریهها از جمله این اتفاقات بود.
خودکشی، پایان تراژدی دانشجویان
فروردین ۹۵ تمام نشده بود که خبر اقدام خودکشی یکی از دانشجویان دانشگاه سجاد مشهد کلید شروع اتفاقات دانشگاهها را زد. مهرکیش معاون دانشجویی دانشگاه غیرانتفاعی سجاد در خصوص این اتفاق به خبرنگار ما گفته بود: علت اقدام به خودشکی این دانشجو گرفتن نمره از استاد بوده که تصمیم میگیرد برای رسیدن به هدفش به لبه پنجره کلاس برود اما از تصمیم خود منصرف میشود. پس از این اتفاق به ترتیب دانشگاه شیراز و پرت شدن دانشجو از ساختمان دانشکده پردیس ارم، دانشگاه کاشان و خودکشی یکی از نخبگان کشور و دانشجوی سال آخر مقطع دکتری شیمی تجزیه که از جمله دانشجویان پرونده منحوس بورسیه به شمار میرفت، با سیانور در خوابگاه، خودکشی یکی از دانشجویان دانشگاه دریانوردی چابهار و در آخر خودکشی دانشجوی پسر رشته عمران دانشگاه مازندران آخرین مهره این پازل پیچ در پیچ «خودکشی» در دانشگاهها شد.
چالش «سنوات»
۹۵، آغاز سال تحصیلیاش نیز با سایر سالها متفاوت بود. تحصن دانشجویان دانشگاههای مطرحی همچون شریف، امیرکبیر، رازی کرمانشاه و اصفهان به خاطر «سنوات» چالشی جدید در محیط دانشگاهها به حساب می آمد. ماجرا از این قرار بود که هزینه اسکان سنوات ترم ۹ کارشناسی و دکتری و ترم ۵ کارشناسی ارشد که امسال طبق ابلاغیه صندوق رفاه نباید از دانشجویان کارشناسی (و سایر مقاطع) دریافت شود، نه تنها حذف نشد، بلکه نسبت به سال گذشته افزایش نیز پیدا کرد تا دانشگاه صنعتی شریف در اعمال فشار اقتصادی به دانشجویان و پولی کردن آموزش همچون اعتبار علمی خود سرآمد کشور باشد! درترم ۹ هزینه تغذیه دانشجویان سنواتی کارشناسی ۳ برابر شده و این دانشجویان بایستی در هنگام «فارغ التحصیلی» شهریه ترم ۹ را نیز پرداخت نمایند.
در واقع پس از این ابلاغیه، دانشجویانی که تا ترم قبل، مانند بقیه دانشجویان بودند و مثل آنها از خدمات دانشگاه بهره مند میشدند؛ با دیوار قطور «هزینه سنوات» از دوستانشان جدا میشوند و باید هزینههای چند برابری را برای غذا و خوابگاه پرداخت کنند. بحث هزینههای اسکان و غذا، موضوعی است که در اعتراضات صنفی دانشجویان شریف و تربیت مدرس که سردمدار اعتراض به قوانین عجیب اخذ هزینه سنوات هستند، مشترک است. اما مسئولین کار خودشان را کردند و سنوات و قوانین جدیدش به قوت خود باقی ماند.
تنها توضیح ریاضی معاون امور دانشجویان داخل سازمان امور دانشجویان در خصوص سنوات این بود که، «با توجه به شرایطی که وجود دارد، با معاونت آموزشی وزارت علوم صحبت کرده ایم که این سنوات، معقول و منطقی باشد. معاونت آموزشی نیز آن را در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری، بررسی کرده، امیدواریم آن تعدیل مورد انتظار متناسب با شرایط دانشگاه صورت گیرد. همچنین به دانشگاه ها نیز اعلام شده با دانشجویان نهایت همکاری در رابطه با سنوات انجام شود.»
مستر نفوذ بعدی کیست؟
یکی دیگر از اتفاقات غیرمتظره در بستر دانشگاهها، حضور افرادی است که بدون هیچ سنخیتی و با آزادی بی قید وشرط که معلوم نیست متضمن آن چه کسی است، دانشگاههای ما را حیاط خلوت خود پنداشتهاند. جفری دیوید ساکس پس از آلن گودمن و جک استروا، وزیر اسبق امور خارجه انگلیس سومین شخصی بود که حضورش در دانشگاههای ایران حاشیه ساز شد. وی در خرداد ماه سال ۹۵ به دعوت دفتر نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک به ایران آمد. اما جالب بود که در طول سفر کوتاه دو روزه خود دانشگاه امیرکبیر را مقصد سخنرانی خود در باب «دستور کار ۲۰۳۰ و اهداف توسعه پایدار» قرار داده بود.
حضور این شخص درست دو روز بعد از سخنان رهبر انقلاب در مراسم بزرگداشت ارتحال امام (ره) در خصوص اینکه «باید در مقابل دشمنان حساس بود و در مقابل هر پیشنهاد آنها از جمله نسخههای سیاسی و اقتصادی احتیاط کرد» جای سوال دارد. رهبر که حساسیت در خصوص نسخههای اقتصادی سیاسی دشمن را با عدم تبعیت از آن توامان میداند، آن را به عنوان جهاد کبیر نیز معرفی میکند. پس باید پرسید دلیل حضور چنین شخصی برای ارائه مدل های نابودگرایانه اقتصادی در سمیناری تحت عنوان «دستور کار ۲۰۳۰ و تبیین اهداف توسعه پایدار» در ایران آن هم در دانشگاه صنعتی امیرکبیر برای چه بود؟
باز هم همان داستان همیشگی...
سریال برگزاری کنسرتهای حاشیه ساز در سالی که گذشت به قوت خود باقی بود و چه بسا در مواردی تاسف بار تر از سالهای قبل. ماجرا باز هم همان تراژدی تلخ دانشگاهها است. موضوع کنسرتها و محیط مختلط آن و بالطبع شکستن حریمها و حرمتها در آن برای خیلیها نخ نما شده اما در واقع تکرار آن بیانگر درد بزرگی است که گویا هیچ راه علاجی برایش پیدا نشده است. در روزهای پایانی سال ۹۵ باید این سوال را خیلی رُک پرسید؛ تا کی باید شاهد برگزاری کنسرت و رقص و پایکوبی آن هم به هر بهانهای در دانشگاهها باشیم؟ بالاخره کی این پرونده در دانشگاههای ما مختومه خواهد شد.
خوب است برای بررسی این مهم، فلش بکی به فرودین ۹۵ بزنیم. حجت الاسلام والمسلمین محمدیان رئیس نهاد رهبری در دانشگاهها آن زمان گفته بود: «موضوع موسیقی سالها قبل هم مورد توجه بود و با توجه به اختلاف نظری که درباره برگزاری کنسرتها و نوع موسیقی در دانشگاهها بود، لازم است که سیاست گذاری در این رابطه صورت گیرد. وزارتخانه های علوم و بهداشت، دانشگاه آزاد و نهاد رهبری ولی فقیه در دانشگاهها متولی این سند هستند و این سند با همکاری آنها تصویب و به دانشگاهها ابلاغ شده است»
کدام سند؟ مشخص است سندی که برای اجرای موسیقی فاخر در دانشگاهها آیین نامه تدوین کرده و در حال حاضر به همه دانشگاهها ابلاغ شده است. اما آنچه به روایت فیلم و عکسها از برنامههای سال ۹۵ دانشگاهها منتشر شده نشان می دهد ابلاغ شدن یا نشدن این سند توفیری به حال اوضاع بی سر و سامان کنسرتها نداشته است. برای نمونه فقط به دو برنامه اخیر در دو دانشگاه شیراز و بجنورد اشاره میکنیم چرا که مورد برای ذکر شدن نیاز به پرداختهای جداگانه و بیش از این ها را دارد.
چهارشنبه ۴ اسفند ۹۵ دردانشگاه پیام نور بجنورد برنامهای تحت عنوان «همایش استارت آپ گردشگری» در سالن آمفی تئاتر برگزار میشود. برنامهای که گفته میشود توسط نهادی خارج از دانشگاه برای برگزاری، مجوز اخذ کرده و در سایه غفلت ریاست دانشگاه و مسئولان آن صحنه آمفی تئاتر را به چیزی دیگری بدل کرده است. این برنامه همزمان با برپایی خمیه عزای ایام فاطمیه در این دانشگاه برگزار میشود اما تصاویر و فیلمهای پخش شده از برنامه آن روز نشان میدهد تاریخ مصرف خیلی چیزها مدت هاست در دانشگاهها به اتمام رسیده است.
لازم به ذکر است ابعاد رسانهای این برنامه امام جمعه، دادستانی و معاونت امنیتی سیاسی استان را درگیر خود کرد و با تحصن چند روزه دانشجویان در دانشگاه مواجه شد.
برنامه بعدی ۱۹ اسفند ۹۵ در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی شیراز برگزار شد. برنامه به نحوی بود که بسیاری از دانشجویان همان دانشگاه نیز از برگزاری آن بهت زده می شودند. رئیس دانشگاه ضمن اظهار بی اطلاعی از برگزاری مراسم، میگوید: «من از مرجع صدور مجوز برای برگزاری این جشن بی اطلاعم و این احساس را داشتم که این جشن می بایست طبق روال هر ساله برگزار شود.»
در ادامه قسمتی از اجرای این نمایش را میبینید:
دو سال جهشی خونده بودم (IQ 135) همه من رو به عنوان نابغه می شناختن اما چون به طور مادرزاد بیماری نقرص دارم و نمی تونم خیلی طولانی بنشینم (مفصلام خیلی درد میگیره) این درسای چرت وپرت کی هیچ ربطی به پزشکی نداره رو بخونم تو کنکور قبول نشدم الان سال چهارمِ که می خواهم کنکور بدم تا پزشکی قبول شم .
کنکور اولم رو تو 16 سالگی دادم و الان 19 سالمِ
چند سالی هست که از افسردگی رنج می برم
چرا اجازه نمی دین مثل همه کشور های پیشرفته بخش خصوصی بارعایت استانداردها وارد آموزش پزشکی بشه!!!