روایت ماجرایی خوش‌آب و رنگ در «بنفشه آفریقایی»/ داستان یک عشق سالخورده

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- سیدسجاد دانشی؛ فیلمنامه‌ای جالب و دور از ذهن، تصاویر دلکش و پر جان و بازیگرانی حرفه‌ای با روابطی جا افتاده و نزدیک به واقع. دومین فیلم بلند مونا زندی حقیقی با کاشتن تعداد زیادی سوال در ذهن مخاطب شروع می‌شود و فیلم تا میانه‌ی کار با اندکی هنرمندی به همه‌ی آن‌ها پاسخ می‌دهد. حال شما و عوامل فیلم به یک اندازه اطلاعات دارید و اکنون شما می‌مانید و بنفشه‌ی افریقایی که ببینید چگونه به داستانک‌ها می‌پردازد و این درام پیر را پیش می‌برد.

 

شکوه که زنی فعال درتقریبا همه‌ی عرصه‌ها است را معتمد آریا بازی می‌کند و اتفاقا خوب هم از پسش بر می‌آید. اما مشکل این جا است که محل زندگی او و همسرش – سعید آقا خانی- در شهر کوچکی میان شمال کشور است و به قول خودشان خبر‌ها زود می‌پیچد. خانواده‌ی دو نفره‌ی شکوه و همسرش در خانه‌ای ویلایی و بزرگ، اما شدیدا غیر ثروتمند روز‌های دهه‌ی ششم زندگی را می‌گذرانند. هر دو کار خانگی دارند و یک وانت و یک موتور قدیمی.

 

با بنفشه افریقایی حتما می‌خندید. احتمالا از ساده گیری‌ها خوش حال می‌شوید و بی شک به غیرت و هم‌نوع‌دوستی فکر خواهید کرد. اگر پیر نباشید شاید برایتان جذاب باشد که ببینید روابط همسران در شرایط غیر معمولی داخل فیلم هنوز هم شبیه روابط زوج‌های جوان داخل فیلم‌های عشقیِ دیگر است. این فیلم شاید روی وجود این خلاء تاکید کند، این کمبودی که امروز در همه‌ی جامعه موج میزند؛ همین که ما با یکدیگر حرف نمی‌زنیم؛ و همین منجر به این صحنه‌ی شگفت آور می‌شود که شکوه مشکلات زندگی اش با همسر گذشته‌اش را چندین سال بعد از طلاق با او طرح می‌کند و فرزندانی که همیشه روایت یک طرفه‌ای از علت جدایی را از پدرشان شنیده اند. بنفشه افریقایی رئالی است آمیخته با داستان‌های کم‌تر دیده شده، طوری این دو در هم تنیده شده اند که شما دوست دارید همه اش را باور کنید و به خصوص بازی‌ها و شخصیت‌پردازی‌های اصولی و واقعی همه‌ی ری اکشن‌ها را واقعی جلوه می‌دهد.  فیلم البته از حیث محتوایی، مشکلاتی انکارناشدنی دارد. زندگی یک زن با شوهر فعلی و سابقش در یک خانه، از آن دست اتفاقات عجیب است که مشخص نیست چرا خانم کارگردان آن را در فیلمش گنجانده. «بنفشه افریقایی» اگر با این قبح‌شکنی همراه نبود، حتما فیلم بهتر و قابل اعتناتری می‌شد.