نخستین قمر فراخورشیدی کشف شد

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، تلسکوپ‌های هابل و کپلر ناسا شواهدی از وجود قمر به دور سیاره‌‌ای مشتری مانند یافتند این قمر که اندازه یک تن است کپلر ۱۶۲۵ بی نام دارد و در فاصله حدود هشت هزار سال نوری از زمین در صورت فلکی دجاجه است.

تصویربرداری مستقیم از سیاره‌ها و همچنین قمر‌های فراخورشیدی میسر نیست بنابراین فقط زمانی که برای لحظه‌ای کوتاه از مقابل ستاره‌‌ای عبور می‌کنند و باعث افت نور ستاره می‌شوند قابل شناسایی هستند.

تشخیص قمر‌های فراخورشیدی از سیاره‌های فراخورشیدی دشوارتر است، زیرا اندازه کوچکتری دارند و به دور سیاره می‌گردند.

پژوهشگران دانشگاه کلمبیا به دنبال یافتن قمر‌های فراخورشیدی، داده‌های مربوط به ۲۸۴ سیاره فراخورشیدی کشف شده تلسکوپ فضایی کپلر را بررسی کردند؛ این سیاره‌ها مداری نسبتا دور با دوره تناوب بیش از ۳۰ روز به دور ستاره‌شان داشتند.

پژوهشگران متوجه بی‌نظمی‌هایی در منحنی نوریه ۱۶۲۵ بی شدند؛ آن‌ها نخست ۳ نیم ساعت پس از پایان کامل گذر سیاره متوجه کاهش دوباره نور ستاره‌ شدند و همچنین گذر سیاره حدود یک ساعت زودتر شروع شد که این پدیده بر اثر گرانش جرمی دیگر بر سیاره رخ می‌دهد؛ بنابراین فرضیه وجود قمری به دور سیاره مطرح شد.

محققان معتقدند که احتمالا این قمر فراخورشیدی و سیاره آن در کمربند حیات ستاره خود قرار گرفته‌اند؛ منطقه‌ای که با دمای مناسب وجود آب مایع را روی سطح سیارات سنگی ممکن می‌سازد، اما این سیاره و قمرش گازی هستند و برای حیات مناسب نخواهند بود.

در سیستم ماه-زمین و پلوتو-کارن تصور می‌شود که قمر‌ها از باقیمانده‌های به جا مانده از سیاره‌های سنگی‌شان به وجود آمده‌اند، اما گازی بودن کپلر ۱۶۲۵ بی و قمر احتمالی‌اش نشان می‌دهد که قمر به شکلی کاملاً متفاوت از آنچه درباره شکل‌گیری و ساختار اقمار می‌دانیم شکل گرفته است؛ این قمر به طرز عجیبی بزرگ و احتمالاً به اندازه نپتون است.