آیا برای ملاقات با موجودات فضایی آماده‌اید؟

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، دانشمندان برای نسل‌ها تلاش کردند تا سیاره‌های اطراف ستارگان دیگر را کشف کنند. آن‌ها بالاخره در دهه ۱۹۹۰ موفق شدند و تا امروز ۴۰۰۰ تا از آن‌ها فهرست بندی شده است. اما آیا بیگانگان نیز سیاره ما را کشف کرده اند؟ آیا زمین بوسیله حتی یک جمعیت ماوراء الطبیعه کشف شده است؟ اگر جواب این سوالات مثبت است، آن‌ها چه چیزی از زمین می‌دانند؟

ممکن است فکر کنید این سوال به اندازه اینکه آیا موش‌های صحرایی از کنسرت‌ها ابو (ساز بادی) لذت می‌برند یا نه، احمقانه باشد. اما جواب این سوال برای کسانی که آسمان‌ها را برای سیگنال‌های بیگانگان هوشمند بررسی می‌کنند، بسیار مهم است. از این گذشته، اگر فرازمینی‌ها از دنیای ما و خصوصیات آن ناآگاه‌اند، پس چه چیزی آن‌ها را برای فرستادن سیگنال به سمت ما سوق می‌دهد؟

به نظر می‌رسد این موضوع بی خطری است اگر بیگانگان پیشرفته در کهکشان ما حضور داشته باشند، آن‌ها حداقل می‌دانند که سیاره ما وجود دارد. اگر فضانوردان بتوانند هزاران جهان را فقط در دوازده سال پیدا کنند، چه تعداد سیاره خارجی در منظومه شمسی پیدا خواهند کرد؟ چالش واقعی برای فهرست بندی سیارات خارجی (سیارات اطراف ستارگان) پیدا کردن این سیارات نیست بلکه یافتن خصوصیاتی مثل جرم، اندازه، و دمای تقریبی است.

بیگانگان نیز برای پیدا کردن اطلاعات بیشتر نیازمند تلسکوپ‌های بزرگ هستند. آیا این غیر منطقی است؟ مطمئناً خیر. برخی از بیگانگان ابزاری شبیه به ابزار ما دارند، اما آن‌ها را فراموش کنید! ما در مورد کلیگون‌های پیشرفته (یا هر گونه‌ای از آنها) صحبت می‌کنیم. بیاید با میدان دید آن‌ها شروع کنیم، سیستم بصری آن‌ها احتمالا به اندازه بزرگترین چیزی است که ما توانسته‌ایم بسازیم و صد‌ها متر طول دارد.

این نوع از وسایل به آن‌ها امکان می‌دهد سیارات را شبیه لکه نور و بدون هیچ جزئیاتی ببینند. اما اگر نور را از منشور رد کنند و طیف خاص آن‌را بررسی کنند، جزئیات هواکره را پیدا می‌کنند. اخیراً محققان با استفاده از طیف سنجی بخار آب در سیاره K۲-۱۸b، که ۱۱۰ سال نوری از زمین فاصله دارد را پیدا کردند. این موضوع هرچند برای ما سخت بود، اما برای کلیگون‌ها به راحتی آب خوردن است. آن‌ها به راحتی می‌توانند اکسیژن هوای زمین را پیدا کنند و بفهمند این سیاره زنده است و فتوسنتز دارد.

مورد دیگری که ماوراء الطبیعه‌ها می‌توانند انجام دهند، مشاهده نور کلی زمین است. آن‌ها می‌بینند که این نور به صورت منظم تغییر می‌کند و این به آن‌ها می‌گوید که زمین یک دنیای دوار است. تجزیه و تحلیل این نور‌های در حال تغییر می‌تواند به آن‌ها درباره حضور اقیانوس‌ها و قاره‌ها اطلاعات بدهد.

اگر تلسکوپ‌های بیگانگان واقعا پیشرفته باشد، مشاهداتشان جالب خواهد بود. یک تلسکوپ با یک آینه به اندازه یک کیلومتر، به افراد خاکستری این امکان را می‌دهید تا تصاویر واقعی از زمین تهیه کنند. تصاویر آن‌ها با کیفیت نخواهد بود، اما برای مشخص کردن اندازه و شکل کلی قاره‌های کافی است.

محققان اخیرا با استفاده از داده‌های رصد خانه هوافضای ناسا و دوسال مشاهده ابر‌ها (ابر‌ها ثابت نیستند، اما جغرافیا ثابت است) توانستند دستگاه منشوری مشابه آنچه ممکن است نظاره‌گر ما باشد، شبیه‌سازی کنند. کیفیت تصاویر به خوبی Google Earth نیست، اما مطمئنا نقشه جهانی بیگانگان بهتر از نقشه جهانی یونانی‌هاست.

انجام این تحقیقات برای پیدا کردن جوامع بیگانه حتی اگر فقط چند قرن جلوتر از ما باشند، بیهوده نیست. چیزی که ما آنرا تصور می‌کنیم ممکن است آن‌ها عملی کرده باشند. جالب‌تر اینکه این همسایگان فرضی ممکن است حاشیه آمریکا یا اکسیژن جو را پیدا نکرده باشند بلکه خود ما را یافته باشند. اگر آن‌ها در فاصله حدود ۷۰ سال نوری باشند می‌توانند رادار‌ها یا سیگنال‌های تلویزیونی ما را پیدا کنند؛ سیگنال‌هایی که در طول جنگ جهانی دوم به فضا فرستادیم. درست است که استراق سمع ماوراءالطبیعه‌ها نیازمند آنتن‌های بزرگ است، اما اقدامات بزرگ لزوما غیرممکن نیستند.