تراژدی غیزانیه | شاد ناشاد
گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو_سیده زهرا حسینی؛ نمای اول: وزیر آموزش و پرورش در شبکه خبر می‌گوید: به دنبال بستری بودیم تا در ایام کرونا آموزش مجازی را برابر با آموزش حضوری برگزار کنیم. بستری مختص وزارت آموزش و پرورش و نظام آموزشی کشور که تمام کشور را پوشش دهد و کسی از تحصیل عقب نماند.
او اعلام کرد که بستر آموزش مجازی برای تمام کشور را ایجاد کردیم به نام «شاد» شبکه اجتماعی دانش‌آموزان.
نمای دوم: اینجا غیزانیه است. بزرگترین بخش در خوزستان که ۸۳ روستا دارد.
اسمش را نپرسیدم؛ آنقدر درد‌های زندگی‌ش زیاد بود که زمان فرصت سلام و احوال‌پرسی نداد. روبروی دوربین ایستاده و می‌گوید که چهارتا بچه دارد. کارش آزاد است و آنقدر درآمد ندارد که بتواند چهار گوشی برای هر چهار فرزندش بخرد تا بتوانند از شاد استفاده کنند.
می‌گوید: بچه‌هایمان از وقتی ویروس کرونا آمده، درس نمی‌خوانند، چون نمی‌توانند؛ مدرسه که تعطیل است، شاد نداریم و معلم هم از وقتی کرونا آمده به ما سر نزده است.
نمای سوم: دانش‌آموز بودند و قطعا با هزار آرزو، اما حالا با کرونا دیگر دست‌یابی به نیمی از آرزوهایشان را غیرممکن می‌دانند. اسم شاد را می‌آوردیم با تعجب می‌پرسیدند: شاد؟!
حتی نام این نرم افزار هم به گوششان نخورده بود و قسم می‌خوردند که: نه بخدا نشنیده‌ام.
نمای چهارم: محسن حاجی میرزایی اعلام کرد که ٩٨درصد دانش آموزان در شبکه شاد ثبت‌نام کرده‌اند و استقبال خوبی از شاد شده است.
نمای پنجم: فارسی را سخت متوجه می‌شوند و یا اصلن متوجه نمی‌شوند.
می‌گویند: برنامه‌های تلویزیونی را فقط نگاه می‌کنیم و متوجه نمی‌شویم.
آن‌یکی می‌گوید: اینجا شاد نداریم اصلن.
وقتی از آن‌ها می‌پرسی که پس چطور درس می‌خوانید؟
می‌گویند: سخت. از وقتی کرونا آمده اصلا درس نخواندیم.
حتی اگر بپرسید که درسنامه برایتان آمده یا نه، معلمتان کجاست، کمکتان نکرد؟ قسم می‌خورند که نه ولله. بعد از کرونا کسی سراغمان نیامد اصلا.
نمای آخر: معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش می‌گوید: امسال آموزش و پرورش فقط از بستر شاد کار را انجام نداد و در سطح ملی تلویزیون آموزشی و ارائه دروس به صورت زنده، شاد هم ۱۳۱۳ میلیون کاربر دارد و تداوم آموزش در مناطقی که فاقد اینترنت بودند و راهکار‌های مختلفی مثل ارسال درسنامه‌ها راه‌اندازی مراکز رادیویی پاسخگویی به اشکالات و اصلا به این شکل نیست که آموزش و پرورش به آن‌ها توجهی نداشته باشد در دستورالعمل شاد اشاره شده است مدیران مدارس موظفند بچه‌های که امکان دسترسی به شاد را ندارند شناسایی کنند و روش‌های جایگزین آموزش آن‌ها را طراحی کنند.
او اعلام کرد که بستر آموزش مجازی برای تمام کشور را ایجاد کردیم به نام «شاد» شبکه اجتماعی دانش‌آموزان.
نمای دوم: اینجا غیزانیه است. بزرگترین بخش در خوزستان که ۸۳ روستا دارد.
اسمش را نپرسیدم؛ آنقدر درد‌های زندگی‌ش زیاد بود که زمان فرصت سلام و احوال‌پرسی نداد. روبروی دوربین ایستاده و می‌گوید که چهارتا بچه دارد. کارش آزاد است و آنقدر درآمد ندارد که بتواند چهار گوشی برای هر چهار فرزندش بخرد تا بتوانند از شاد استفاده کنند.
می‌گوید: بچه‌هایمان از وقتی ویروس کرونا آمده، درس نمی‌خوانند، چون نمی‌توانند؛ مدرسه که تعطیل است، شاد نداریم و معلم هم از وقتی کرونا آمده به ما سر نزده است.
نمای سوم: دانش‌آموز بودند و قطعا با هزار آرزو، اما حالا با کرونا دیگر دست‌یابی به نیمی از آرزوهایشان را غیرممکن می‌دانند. اسم شاد را می‌آوردیم با تعجب می‌پرسیدند: شاد؟!
حتی نام این نرم افزار هم به گوششان نخورده بود و قسم می‌خوردند که: نه بخدا نشنیده‌ام.
نمای چهارم: محسن حاجی میرزایی اعلام کرد که ٩٨درصد دانش آموزان در شبکه شاد ثبت‌نام کرده‌اند و استقبال خوبی از شاد شده است.
نمای پنجم: فارسی را سخت متوجه می‌شوند و یا اصلن متوجه نمی‌شوند.
می‌گویند: برنامه‌های تلویزیونی را فقط نگاه می‌کنیم و متوجه نمی‌شویم.
آن‌یکی می‌گوید: اینجا شاد نداریم اصلن.
وقتی از آن‌ها می‌پرسی که پس چطور درس می‌خوانید؟
می‌گویند: سخت. از وقتی کرونا آمده اصلا درس نخواندیم.
حتی اگر بپرسید که درسنامه برایتان آمده یا نه، معلمتان کجاست، کمکتان نکرد؟ قسم می‌خورند که نه ولله. بعد از کرونا کسی سراغمان نیامد اصلا.
نمای آخر: معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش می‌گوید: امسال آموزش و پرورش فقط از بستر شاد کار را انجام نداد و در سطح ملی تلویزیون آموزشی و ارائه دروس به صورت زنده، شاد هم ۱۳۱۳ میلیون کاربر دارد و تداوم آموزش در مناطقی که فاقد اینترنت بودند و راهکار‌های مختلفی مثل ارسال درسنامه‌ها راه‌اندازی مراکز رادیویی پاسخگویی به اشکالات و اصلا به این شکل نیست که آموزش و پرورش به آن‌ها توجهی نداشته باشد در دستورالعمل شاد اشاره شده است مدیران مدارس موظفند بچه‌های که امکان دسترسی به شاد را ندارند شناسایی کنند و روش‌های جایگزین آموزش آن‌ها را طراحی کنند.
ما در کشور غیزانیه‌های زیادی داریم و این حکایت قطعا در پنج نما خلاصه نمی‌شود. نتیجه آنکه مسئولین ساختمان عریض و طویل وزارت آموزش و پرورش می‌گوید: ۹۸ درصد دانش‌آموزان تحت پوشش شاد هستند و دو درصد تعداد باقی مانده نیز از طریق درسنامه و برنامه‌های آموزشی تلویزیون و در نهایت کمک معلم تحت پوشش آموزش هستند.
اما اینجا و در ۸۳ روستای غیزانیه، کسی نام شاد را نشنیده است و اگر هم شنیده، اینترنتی برای ورود به شاد وجود ندارد. حتی برخلاف آنکه معاون آموزش ابتدایی می‌گوید که درسنامه فرستاده شده و یا معلم خود کمک می‌کند، اما در این ۸۳ روستا درسنامه‌ای ارسال نشده است و معلمان از زمان شیوع کرونا به تدریس غیر حضوری برای دانش آموزان این روستا‌ها نپرداخته اند.
نکته آخر اینکه مسئولین وزارت آموزش و پرورش می‌گویند که حتی اگر دانش آموزی از شاد، درسنامه و خدمات شخص معلم جا بماند ما برنامه‌های تلویزیونی آموزشی داریم و قطعا از درس و تحصیل باز نمی‌ماند، اما تمام اهالی این منطقه، عرب زبان هستند و فرزندان‌شان فارسی متوجه نمی‌شوند. برای همین امکان استفاده از تلویزیون فارسی و شبکه‌های ایرانی را ندارند.
پوشش آموزش در کشور اما ضعیف است و ایرلدات قانونی و فنی زیادی دارد و خبرگزاری دانشجو در مجموعه گزارش‌های تراژدی غیزانیه به بررسی این موضوع می‌پردازد.
ارسال نظرات