یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مهدی سرخیلی؛ پس از بارها اقدامات تعجب برانگیز برای حذف دانشگاه فرهنگیان، در این روز ها خبری از کمیسیون آموزش مجلس منتشر شد که بی شباهت به آنها نیست. در دو سال گذشته بار ها برنامه هایی برای کمرنگ کردن نقش دانشگاه فرهنگیان در زمینه های تربیت معلم و تحول در آموزش و پرورش چیده شده که واکنش های زیادی را در پی داشته ؛ یک بار پیشنهاد واگذاری دانشگاه فرهنگیان به دانشگاه پیام نور و یک بار هم مستقیما به رهبر انقلاب نامه نوشتندکه به علت هزینه های دوره چهارساله کارشناسی این دانشگاه، نیازی به آن نیست و میتوان به جای پذیرفتن دانشجو از مقطع دیپلم در دانشگاه فرهنگیان، برای جبران کسری منابع انسانی از ظرفیت ماده ۲۸ استفاده کرد و فارغ التحصیلان دانشگاه های دیگر کشور را با گذراندن دوره یک ساله به استخدام آموزش و پرورش درآورد.
اما آخرین خبر در مورد این موضوع مربوط به تازه ترین جلسه کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی است؛ در این جلسه مبحثی با این عنوان مطرح شده که جذب دانشجو معلم نباید تنها از طریق دانشگاه فرهنگیان صورت گیرد! و لازم است رشته هایی در این زمینه ایجاد شده و سایر دانشگاه ها از جمله شهید بهشتی نیز در کنکور سهمیه ای در این بخش داشته باشند و برون سپاری به این گونه مراجع معتبر صورت گیرد؛ این مطلب به نقل از رییس کمیسیون آموزش مجلس میباشد.
دلیل این دست اظهارات و رفتار ها مقابل دانشگاه فرهنگیان چیست؟!
رهبر معظم انقلاب ضرورت وجود دانشگاه فرهنگیان و اهمیت بسیار بالای آنرا در کشور به کرات بیان فرموده اند، ایشان در آخرین دیدار با جامعه فرهنگیان در شهریور ۹۹ خطاب به اجلاس مدیران آموزش و پرورش فرمودند:
از کجا معلّم پیدا کنیم؟ چه جوری معلّم تربیت کنیم؟ به نظر من این دو دانشگاهی که شما دارید، بسیار چیزهای خوبی است. من سال ۹۷ در دانشگاه فرهنگیان همینها را گفتم. باید این جور باشد که حتّی یک معلّم از غیر این مسیر وارد آموزش پرورش نشود. ما دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه شهید رجائی را جوری ظرفیّت‌سازی کنیم و جوری سازماندهی کنیم که همه‌ی معلّمین به قدر کفایت بیایند از اینجا عبور کنند و وارد آموزش و پرورش [بشوند]. حتّی دوره‌های کوتاه‌مدّتی که حالا برنامه‌ریزی شده و دوره‌هایی که وجود دارد، مثلاً یک‌ساله و مانند اینها هم در سایه و در ضمن و با مسئولیّت این دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه شهید رجائی باشد؛ این کار بسیار لازمی است. خب، پس یک نکته این شد که مسیر عبور معلّم و ورودش به آموزش پرورش صرفاً از اینجا باشد. حالا من اینجا به عزیزان مجلس هم سفارش کنم این طور نباشد که یک جوری تصویب کنند که مثلاً یک جمعی، یک وقت بی‌حساب به شکل برف‌انباری، همین جوری وارد آموزش پرورش بشوند؛ این جوری مصلحت نیست. هر کاری انجام میگیرد، ورودی معلّمین [باید] از طریق این دو دانشگاه باشد.
علاوه بر این مقام معظم رهبری در دیدار های گوناگون با معلمان برای دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی القابی همچون معلم پرور، مرکز ثقل نظام آموزش و پرورش کشور، به نحوی مهم ترین دانشگاه و ... را برگزیده اند که حاکی از مهم بودن این دو دانشگاه است.
در عین اهمیت فراوان دانشگاه فرهنگیان برای کشور و ۹ سالی که از تاسیس آن میگذرد، اهتمامی نسبت به توسعه کمی و کیفی این دانشگاه در این سالها دیده نشده و بس مایه تعجب است چرا به جای تلاش، برنامه ریزی، هزینه و توسعه آن، موجبات حذف این دانشگاه را هم فراهم میکنند. اگر از بدو تاسیس تا به حال همه هزینه ها و تلاش ها برای توسعه کمی و کیفی دانشگاه صورت میپذیرفت قطعا امروز ظرفیتی در دانشگاه فرهنگیان ایجاد شده بود که میتوانست تمام کمبود های نظام آموزش و پرورش را در بخش های گوناگون جبران کند. چه بسا اینکه بعد از گذشت سالها از ابلاغ سند تحول برای اجرا در آموزش و پرورش، این سند اجرایی نشده و همچنان با نظام فرسوده قبلی مشغول تربیت فرزندان ایران اسلامی هستیم همین بی توجهی ها باشد.
متاسفانه اهمیت این دانشگاه چه برای مسئولان و چه برای مردم به وضوح مشخض نشده که اگر اینچنین بود هیچ همتی برای حذف دانشگاه فرهنگیان وجود نداشت. جامعه باید بداند که تربیت معلم اگر مهمتر از تربیت امثال نیرو های نظامی و پزشکان نباشد کمتر نخواهد بود؛ نیرو های نظامی با توجه به ماموریت محوله در دانشگاه های مخصوصشان مشغول تربیت و آموزش میشوند و جامعه اهمیت تربیت صحیح آنان را میداند اما نسبت به معلمان اینجور نیست، حال آنکه همیشه تاکید شده این دانشگاه یک دانشگاه ماموریت محور است.
دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه فرهنگیان معتقدند دوره چهارساله تحصیل برای کسب شایستگی های معلمی کافی نیست و انتظار بیشتری دارند؛ اینک چگونه میشود با دوره یک ساله معلم تربیت کرد؟ و یا در دانشگاه های دیگر که برنامه و تخصص تربیت معلم را ندارند چطور میتوان معلم پرورش داد؟
لازم به ذکر است که طبق اعلام وزارت آموزش و پرورش بهترین و متخصص ترین نیرو های مشغول به خدمت، فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان هستند و این مهر تاییدی است بر جریان درست تربیت معلم در آن. در حالی که نسبت استاد به دانشجو در بعضی مراکز و پردیس های دانشگاه فرهنگیان ۱ به ۹۰ است و یا از لحاظ فضای تحصیلی، دانشگاهی، خوابگاهی و رفاهی کمبود های بسیاری متوجه این دانشگاه میباشد. اگر کمبود ها نبودند قطعا ظرفیت دانشگاه فرهنگیان به جایی میرسید که توان پاسخگویی به تمام نیاز های آموزش و پرورش را دارا بود؛ هم از منظر منابع انسانی و هم از مناظر دیگر. البته باید خاطر نشان کرد جایگاه اصلی این دانشگاه نیز همین است، یعنی باید مغز متفکر و تامین کننده نیاز های نظام آموزش و پرورش باشد و به تعبیر رهبر معظم انقلاب، دانشگاه فرهنگیان مرکز ثقل نظام آموزش و پرورش کشور است؛ اما دریغ از توجه به این مهم؟ رهبر حکیم انقلاب اسلامی فرمان دادند که هر چه میتوان باید برای توسعه کمی و کیفی دانشگاه فرهنگیان تلاش و هزینه کرد اما ... !
مهدی سرخیلی - فعال دانشجویی دانشگاه فرهنگیان خوزستان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات