گزارش
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فرزانه فراهانی_ سالانه بیش از ۱۰۰۰ پرستار ایرانی از کشور مهاجرت می‌کنند و در دیگر کشورها مشغول به کار می‌شوند؛ این آمار دبیرخانه پرستاری ایران است که طی ماههای گذشته در گفتگو با رسانه‌ها اعلام شده است.
آمار فوق تنها در یک عدد ۳ رقمی ساده ختم نمی‌شود و در واقع این کشور ما و مردم این مرز و بوم هستند که از وجود هزار نیروی خوب و کارآمد و خدماتی که در بخش‌های درمانی ارائه می‌دهند، محروم شده‌اند.
دست روی دست گذاشتن مسئولان در مهاجرت پرستاران!
مهاجرت و خروج نیروهای متخصص و تحصیل کرده ایرانی در رشته پرستاری در حالی افزایش پیدا کرده است که وضعیت حوزه سلامت و تعداد پرستاران شاغل در بخش‌های مختلف به ویژه در بخش بستری بیماران کرونایی مطلوب نیست و مسئولان مربوطه هم به جای افزایش و ارتقاء حقوق این قشر زحمتکش دست روی دست گذاشته و ظاهرا افزایش مهاجرت پرستاران اهمیتی برای آن‌ها ندارد.
بسیاری از پرستاران با قراردادهای ۸۹ روزه در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی نقاط مختلف کشور مشغول هستند و علاوه بر عدم امنیت شغلی و دریافت نکردن حقوق کافی و شیفتهای پی در پی و بی‌وقفه، باید نگران بیکار شدن خود پس از فروکش کردن بیماری کرونا هم باشند.
با شیوع کوید ۱۹ در دنیا و درگیر شدن نظام سلامت در سایر جوامع دنیا، در کشورهای نزدیک ایران پیشنهاد شرایط کاری خوب و حقوق وسوسه انگیزی به پرستاران ایرانی داده شده است و متاسفانه تا کنون بیش از هزاران پرستار به این قبیل پیشنهادات شغلی پاسخ مثبت داده و از کشور مهاجرت کرده‌اند.
بیگاری از پرستارها با قراردادهای ۸۹ روزه!
از قرار استخدام رسمی پرستارها که همچنان عملی نشده است بگذریم، قرار بود بساط قراردادهای ۸۹ روزه به ویژه برای افرادی که مثل پرستارها شغل سختی دارند برچیده شود و به تحقق حق و حقوق این افراد نظارت بیشتری شود که این وعده هم همچنان عملی نشده باقی مانده است.
پرستارهای حاضر در مراکز درمانی در موجهای مختلف شیوع بیماری کرونا پایه ثابت همراه سایر اعضای کادر درمان بوده‌اند و تعداد قابل توجهی از این قشر زحمتکش نیز به دلیل ابتلا به کوید ۱۹ جان خود را از دست دادند.
به گفته مسئولان نظام پرستاری عدم امنیت شغلی و حقوق ناچیز از مهمترین عواملی محسوب می‌شوند که پرستاران ایرانی به موضوع مهاجرت و اندیشیدن به تسهیلات خوب و قابل توجه دیگر کشورها فکر کنند و برای مهاجرت اقدام کنند.
از پیشنهاد حقوق ۳۵۰ میلیون تومانی امارات گرفته تا حقوق و مزایای خیره کننده دیگر کشورها و اوضاع نابسامان پرستاری و حقوق آن در داخل کشور برای پرستاران ایرانی، همه و همه جزو عواملی هستند که موجب تصمیم پرستارها برای مهاجرت از ایران می‌شوند.
آذر ماه سال جاری بود که محمد میرزابیگی رئیس سازمان نظام پرستاری نخستین راه حل جلوگیری از خروج و مهاجرت پرستاران ایرانی را ایجاد جذابیت شغلی برای آن‌ها برشمرد و البته رفع معضل عدم امنیت شغلی را هم از موارد مهم این ماجرا عنوان کردند.
ضرورت تحقق به موقع حقوق پرستاران!
دوران سخت شیوع بیماری کرونا در موجهای گذشته با از جان کار کردن پرستاران سپری شد و زحمات این افراد هرگز از ذهن مردم فراموش نخواهد شد و اکر این از جان گذشتگی و ایثار نبود، آمار تلفات بیماران کرونایی چند برابر بیشتر از آمار فعلی می‌شد.
به دلیل شرایط سخت و پر استرسی که شغل پرستاری به همراه دارد، در صورت عدم پرداخت حق و حقوق پرستارها به سرعت فرسودگی شغلی این افراد و آسیبهای روحی و روانی آن‌ها دامن زده می‌شود و این نظام سلامت کشور است با ضرری جبران ناپذیر روبرو خواهد شد.
بدون تردید اگر شرایط کاری پرستاران به خوبی فراهم شده و حقوق و مزایای آن‌ها به درستی و به موقع پرداخت شود، بسیاری از پرستاران که در فکر مهاجرت هستند به این کار دست نخواهند زد و با عشقی که به شغل خود و هموطنانشان دارند پا از این آب و خاک بیرون نمی‌گذارند.
ارسال نظرات