انتقاد یا فحاشی؛ کدام را می پسندید؟

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- احمد بیگدلی*: پیش از شروع این دیدار زمزمه‌هایی مبنی برحذف سخنرانی نمایندگان و فعالان تشکل‌های دانشجویی مطرح گردید که واکنش‌هایی را در پی داشت و مهمترین آن واکنش مشترک سه تشکل بسیج دانشجویی، جامعه اسلامی دانشجویان و جنبش عدالتخواه دانشجویی بود که خواهان دریافت زمان برای ارائه نقطه نظراتشان در حضور رییس جمهور بودند و علی رغم پیگیری‌ها این امر میسر نشد.
حواشی عدم فرصت دهی به فعالین دانشجویی و ارائه تریبون یکطرفه و تک سخنران صرفا به نامه نگاری‌های پیش از برنامه ختم نشد و حین برگزاری این ویژه برنامه، به طور همزمان در بخش دیگری از دانشگاه تهران، تریبون آزاد دانشجویی در واکنش به ممنوعیت صحبت دانشجویان و همچنین در اعتراض به حضور گزینشی و محدود دانشجویان در مراسم رییس جمهور برگزار شد.

اعتراض مودبانه به حذف دانشجویان در حضور رئیس جمهور
اما این پایان ماجرا نبود. هنگامی که مجری مراسم از رئیس جمهور جهت ایراد سخنرانی دعوت به عمل آورد برخی از دانشجویان حاضر در سالن لب به اعتراض گشودند و از پزشکیان خواستند امکان ارائه فرصت به دانشجویان را فراهم آورد و در این میان علی صفری مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران با خطاب قرار دادن رییس جمهور مستقیما از او تقاضای صحبت کرد و این تقاضا نیز مورد پذیرش رییس جمهور قرار رفت و صفری در فرصت کوتاهی که بدست آورد نسبت به عدم ارائه فرصت به فعالان تشکل‌های دانشجویی با نگرش‌های مختلف سیاسی گلایه کرد و از پزشکیان خواست تا امکان این فرصت را برای فعالین دانشجویی فراهم آورد.
همه چیز تا اینجا در چارچوب فضای دانشگاه قابل توجیه و مورد پذیرش است. متولیان برنامه رییس جمهور، امکان بیان نظرات دانشجویان را سلب کرده اند و یک دانشجو حین برنامه از رئیس جمهور درخواست صحبت کوتاه کرده و با موافقت او این گلایه را از پشت تریبون بر زبان آورده است و حتی در سخنان خود صرفا به تشکل خود اشاره نکرده و به رییس جمهور متذکر شده که می‌بایستی به تمامی تشکل‌های دانشگاه چه آنها که در همسویی کامل با دولت هستند و چه آنها که ممکن است به برخی سیاست‌های دولت منتقد باشند، فرصت داده شود.

روایت خبری یا تسویه حساب سیاسی؟
اما رسانه‌های اصلاح طلب در اقدامی عجیب و تامل برانگیز شروع به هجمه گسترده کرده و با تیتر‌هایی با مضامین برهم خوردن برنامه رییس جمهور در دانشگاه تهران و انتساب صفری به یک نامزد انتخاباتی، تلاش کردند تا یک اقدام مرسوم و معمول در فضای دانشجویی را تبدیل به یک بحران کرده و با موج سازی رسانه‌ای اذهان جامعه را به سمتی هدایت کنند که گویی جمعی بسیجی در دانشگاه تهران برنامه رییس جمهور را برهم زده اند.
عده دیگری نیز با تیتر‌هایی دارای مضامینی همچون «زنده باد مخالف من» و... تلاش کردند تا اقدام رییس جمهور را تریبون دادن به یک مخالف بیان کنند و خود و جریان سیاسی متبوع خود را حامیان مخالف و آزادی بیان جلوه دهند.
ابتدا باید گفت که اقدام رییس جمهور دارای ارزش است و او بر خلاف متولیان مراسم، به اعتراض دانشجویان بی توجه نبود و فرصت صحبت ولو در حد کوتاهی توسط شخص پزشکیان به یک دانشجو داده شد و از این حیث اقدام او قابل تمجید است؛ لکن نباید فراموش کرد که نه در صحبت‌های صفری مبحثی من باب مخالفت با دولت مطرح شد و نه او چنین ادعایی کرد و عملا تیتر‌هایی با محتوای زنده باد مخالف من، بی معنا است چرا که اعتراض او و دیگر دانشجویان صرفا تاکید بر لزوم ارج نهادن به شان و منزلت دانشجویان از تمامی سلایق و نگرش‌های سیاسی بود و او تلاش کرد به متولیان مراسم این نکته را متوجه سازد که دانشجو صرفا پر کننده صندلی در چنین مراسماتی نیست و لازم است تا صدای او و دیگران شنیده شود.

آشوب‌های ۱۴۰۱ فراموش نمی‌شود
نکته دیگر یادآوری اتفاقات دو سال گذشته دانشگاه‌ها به این رسانه هاست. زمانی که دانشجویان حامی جنبش ززآ با رکیک‌ترین الفاظ و ادبیات، محیط دانشگاه را تبدیل به چاله میدانی بی ارزش کردند و با افتخار از ادبیات سخیف جنسی استفاده کردند و با ایجاد آشوب در جلسات پرسش و پاسخ مسئولان مختلف دولت شهید رییسی با دانشجویان در چند دانشگاه مهم کشور، رفتار‌هایی بسیار زشت و زننده از خود بروز دادند که بسیاری شان حتی قابل بازگویی نیست.
طنز تلخ ماجرا اینجاست که اقدامات هنجارشکنانه این دانشجویان نه تنها مورد مذمت این رسانه‌ها قرار نگرفت؛ بلکه برخی شان به صورت علنی این اقدامات سخیف را تئوریزه کرده و با عباراتی مثل «باید صدای دانشجویان را شنید» یا «این صدای بغض‌های فروخفته است» به تمجید و حمایت از این اقدامات پرداختند و امروز اعتراض کاملا مودبانه و محترمانه یک دانشجو را بحران سازی نشان داده و به دنبال تسویه حساب سیاسی اند.


التهابات دانشگاه از خاتمی تا احمدی نژاد
اگرتاریخ را قدری مرور کنیم اتفاقاتی همچون ایجاد التهاب در سخنرانی سید محمد خاتمی در دانشگاه تهران توسط همین قشر را به یاد می‌آوریم که آش به قدری شور شد که خاتمی تهدید به بیرون انداختن دانشجویان کرد و جالب اینجاست که در همان مراسم نیز دانشجویان بسیجی به حمایت از رییس جمهور وقت پرداختند.
یا اولین حضور محمود احمدی نژاد در دانشگاه امیرکبیر تهران که باز هم همین جماعت با آتش زدن تصویر رییس جمهور قانونی و منتخب ملت، شعار‌های هنجار شکنانه سر دادند و در آن مراسم نیز دانشجویان بسیجی بودند که جلسه را مدیریت کردند و در برابر هنجارشکنان ایستادند.
نمونه‌های مشابه بسیار است و کافی است قدری صفحات تاریخ را ورق بزنیم تا متوجه شویم کدام گروه در دانشگاه محترم بوده و حتی اعتراضش را نیز به مودبانه‌ترین شکل ممکن بیان کرده و کدام گروه برای رسیدن به اهدافش هیچ حریم و ارزشی برای کسی قائل نبوده است و خوب است تا رسانه‌های اصلاح طلب نیز قدری سابقه حضور مسئولان در دانشگاه‌ها را مرور کنند تا بلکه انصاف در رفتارشان هویدا شود.

* احمد بیگدلی، معاون سیاست‌ورزی بسیج دانشجویی استان زنجان و دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی

* انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.