گروه بینالملل خبرگزاری دانشجو به نقل از الجزیره؛ نیروهای پشتیبانی سریع به ارتکاب جنایات هولناک علیه غیرنظامیان در سودان متهم شدهاند.
در ۳۱ دسامبر ۲۰۲۴، به مناسبت شصتونهمین سالگرد استقلال سودان، عبدالفتاح برهان، رئیس شورای حاکمیتی انتقالی، در سخنرانی خود به ملت سودان، موضوعات داخلی، منطقهای و بینالمللی را مطرح کرد.
نکته قابل توجه در سخنان او تأکید بر آمادگی سودان برای مشارکت در هر ابتکار واقعی بود که به جنگ پایان دهد و بازگشت امن شهروندان به خانههایشان را تضمین کند. با این حال، او افزود که هر اقدامی که اوضاع را به قبل از ۱۵ آوریل ۲۰۲۳ بازگرداند، مردود است و تصریح کرد: «نمیتوان پذیرفت که این قاتلان و مجرمان و حامیانشان بار دیگر در میان مردم سودان باشند.» این اظهارات، اشارهای مستقیم به نیروهای پشتیبانی سریع و شاخه سیاسی آنها، یعنی «ائتلاف نیروهای مدنی» معروف به «تقدم»، داشت. این موضعگیری به وضوح نشاندهنده رد هرگونه راهحل سیاسی است که بازگشت این نیروها به زندگی عمومی در سودان را در نظر بگیرد.
موضعگیری برهان درباره روند سیاسی با اظهارات حارث ادریس، سفیر دائم سودان در سازمان ملل، همخوانی دارد. ادریس در ۱۹ دسامبر ۲۰۲۴، در نشست شورای امنیت سازمان ملل، بر پایبندی دولت سودان به حمایت از کمکهای انسانی به آوارگان، حفاظت از غیرنظامیان و اجرای قطعنامههای مربوط به دارفور و ایجاد صلح پایدار تأکید کرد. او همچنین نیروهای پشتیبانی سریع را به استفاده از پایگاههای هوایی مخفی و دریافت کمک نظامی و لجستیکی از برخی کشورهای همسایه سودان متهم نمود.
ادریس همچنین به حضور مزدوران کلمبیایی در جنگ در کنار نیروهای پشتیبانی سریع اشاره و لزوم محکومیت این نیروها توسط سازمان ملل را مطرح کرد. او تأکید داشت که هیچ نقشی برای نیروهای پشتیبانی سریع در آینده سیاسی سودان وجود نخواهد داشت.
این اظهارات نشاندهنده تحولی مهم است که تمامی گمانهزنیها درباره آینده سیاسی سودان پس از جنگ را پایان میدهد. دولت سودان بر این باور است که پیروزی نظامی بر نیروهای پشتیبانی سریع نزدیک است و درصدد است چارچوبی برای آینده سیاسی کشور پس از جنگ ترسیم کند.
این مواضع به وضوح راه هرگونه توافق یا مذاکره با نیروهای پشتیبانی سریع را که وضعیت آنها را به قبل از جنگ بازگرداند، مسدود میکند. همچنین دولت سودان تأکید دارد که نیروها و سازمانهایی که از ارتش در برابر نیروهای پشتیبانی سریع حمایت کردهاند، بخش مهمی از آینده سیاسی کشور خواهند بود. در مقابل، گروههایی که از نیروهای پشتیبانی سریع حمایت کردهاند، مانند ائتلاف «تقدم»، از صحنه سیاسی حذف خواهند شد.
سقوط نیروهای پشتیبانی سریع در میدان نبرد، بهویژه در پایتخت، خرطوم، و گسترش اختلافات داخلی میان اعضای این نیروها، چشمانداز شکست کامل آنها را محتمل میسازد. در عین حال، حمایت نیروهای منطقهای از این گروه و شاخه سیاسی آنها نیز ممکن است تحت تأثیر تحولات میدانی و سیاسی کاهش یابد.
سؤال اساسی این است که آیا حامیان منطقهای نیروهای پشتیبانی سریع، آنها را رها خواهند کرد تا منافع خود را حفظ کنند؟ همچنین، آیا دولت سودان آماده است برای جلب رضایت این حامیان منطقهای امتیازاتی ارائه دهد؟
با توجه به جنایات گستردهای که نیروهای پشتیبانی سریع مرتکب شدهاند، آیا مردم سودان باز هم امکان پذیرش این نیروها و شاخه سیاسی آنها را در آینده خواهند داشت؟ آیا گزینه آشتی ملی یا اصل «عفو عمومی» که در فرهنگ سودانی با عنوان «الجودیه» شناخته میشود، بار دیگر مطرح خواهد شد؟ یا اینبار شرایط متفاوت است و ملت سودان خواهان محاکمه و مجازات عاملان جنایات خواهند بود؟