افشای نقشه صهیونیستی برای اخراج میلیون‌ها فلسطینی از اراضی ۱۹۴۸

گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو: پروژه کوچ اجباری فلسطینیان، دیگر محدود به نوار غزه یا کرانه باختری نیست؛ بلکه اکنون ساکنان فلسطینی مناطق اشغالی ۱۹۴۸ – که با عنوان «عرب‌های ۴۸» شناخته می‌شوند – نیز به‌طور فزاینده‌ای در معرض تهدید قرار گرفته‌اند. این برنامه، نه‌تنها حقوق اساسی آنان را زیر پا می‌گذارد، بلکه با هدف حذف تدریجی حضور فلسطینیان در داخل مرزهای اشغالی و تحکیم هویت قومی-یهودی اسرائیل، ابعاد نگران‌کننده‌ای به خود گرفته است.

سرکوب گسترده فلسطینیان ۴۸ پس از عملیات «طوفان الاقصی»

از آغاز عملیات «طوفان الاقصی»، رژیم اسرائیل اقدامات امنیتی و نظامی خود علیه فلسطینیان ساکن در اراضی اشغالی ۱۹۴۸ را تشدید کرده است. نقض حقوق انسانی و مدنی این جمعیت در قالب‌های مختلفی ظاهر شده است:

دو برابر شدن بازداشت‌ها به بهانه ابراز همبستگی با غزه.

اخراج و زندانی کردن افراد به دلیل انتشار پست در شبکه‌های اجتماعی.

تعرض فیزیکی، تبعیض نژادی و توهین‌های علنی در فضاهای عمومی.

سرکوب شدید هرگونه تجمع اعتراضی و ممنوعیت مطلق تظاهرات.

تعلیق تحصیل و محاصره دانشجویان عرب توسط گروه‌های یهودی افراطی در محیط‌های دانشگاهی.

بازگشت به سیاست‌های تبعیض‌آمیز طرح «دالت»

طرح «دالت»، که پیش از تأسیس رژیم صهیونیستی توسط بن‌گوریون تدوین شده بود، در سال‌های اخیر با اشکال مدرن‌تری احیا شده است. این طرح که بر پاک‌سازی کامل مناطق فلسطینی از هرگونه نشانه‌های حیات و مقاومت متمرکز بود، اکنون در قالب پروژه‌هایی چون تخریب خانه‌ها، شهرک‌سازی، و اخراج تدریجی، بازتولید می‌شود.

روند تدریجی اخراج فلسطینیان 1948

دولت غاصب صهیونیستی با استفاده از ابزارهای قانونی، سیاسی و اقتصادی، پروژه اخراج غیرمستقیم فلسطینیان را پیش می‌برد:

طرح‌های قانونی برای سلب تابعیت در صورت اتهام به «تروریسم» یا حمایت از گروه‌های مقاومت.

تحریک افکار عمومی علیه فلسطینیان ۴۸ با توسل به شعارهای نژادپرستانه مانند «مرگ بر عرب‌ها».

مخالفت با گسترش ساخت‌وساز در مناطق عرب‌نشین برای اجبار به ترک محل سکونت.

تشدید سیاست‌های یهودی‌سازی در مناطقی مانند نقب و الجلیل با بودجه‌های اختصاصی تحت نظارت ایتمار بن‌گویر.

تهدید جمعیتی فلسطینیان

بر اساس داده‌های مرکز آمار اسرائیل در سال ۲۰۲۴، جمعیت فلسطینیان دارای تابعیت اسرائیلی به حدود دو میلیون نفر (۲۱٪ از جمعیت کل) رسیده است. این افزایش جمعیتی، به‌طور فزاینده‌ای از سوی دولت به‌عنوان تهدیدی برای پروژه صهیونیستی تلقی می‌شود و بهانه‌ای برای تشدید اقدامات محدودکننده فراهم کرده است.

گفتمان رسمی رژیم صهیونیستی، از بحران‌هایی مانند جنگ با غزه یا انتفاضه‌های مردمی برای پیشبرد سیاست کوچ اجباری بهره‌برداری می‌کند. پروژه‌هایی مانند:

کوچ اجباری (ترانسفر) مستقیم یا داوطلبانه.

تبادل جمعیت و تغییر مرزها به‌نام مذاکرات دیپلماتیک.

جرم‌انگاری هویت ملی فلسطینی برای حذف از فضای سیاسی و حقوقی.

این پروژه‌ها، به‌رغم اعتراضات بین‌المللی، به‌صورت تدریجی و سیستماتیک دنبال می‌شوند.

افزایش ناامنی اقتصادی و اجتماعی برای تسریع مهاجرت اجباری

فلسطینیان ۴۸ با مجموعه‌ای از فشارهای اقتصادی و اجتماعی مواجه‌اند:

بیکاری گسترده و اخراج‌های شغلی.

تعطیلی کسب‌وکارهای عربی و بایکوت شرکت‌های متعلق به آنان.

تشدید محدودیت‌ها در حوزه آموزش عالی و حذف دانشجویان عرب.

رشد نارضایتی و یأس عمومی در جامعه عربی.

نهادینه‌سازی تبعیض؛ ابزارهای قانونی و سیاسی برای اخراج

با تصویب قوانینی نظیر اختیار وزیر کشور برای اخراج بستگان مجریان عملیات‌ها تا ۲۰ سال، یا محدودسازی تابعیت افراد مظنون به همدلی با گروه‌های مقاومت، دولت رژیم صهیونیستی بستر قانونی کوچ اجباری را به‌گونه‌ای فراهم کرده که در پوشش امنیتی و قانونی، تبعیض آشکار را اعمال کند.

تمرکز گفتمان صهیونیستی بر «امنیت یهودی» و حذف دیگران

این گفتمان بر پایه سه محور اصلی بنا شده است:

1. امنیتی‌سازی حضور فلسطینیان و معرفی آنان به‌عنوان تهدید.

2. تحریک افکار عمومی داخلی در زمان انتخابات با شعارهای افراطی.

3. سوءاستفاده از بحران‌ها برای افزایش مقبولیت سیاست‌های افراطی.

«اسرائیل بزرگ»؛ چشم‌اندازی با حذف کامل هویت فلسطینی

در نهایت، پروژه کوچ اجباری فلسطینیان ۴۸ بخشی از برنامه‌ گسترده‌تر «اسرائیل بزرگ» است که بر مبنای انکار وجود ملت فلسطین، مصادره زمین‌ها و جایگزینی جمعیتی شکل گرفته است. این برنامه که با مقاومت جدی روبه‌رو است، نه‌تنها تهدیدی برای فلسطینیان، بلکه نقض صریح حقوق بین‌الملل و اصول انسانی است.