دوبله کردن سخنان؛ تاکتیک وزارتخانه برای پوشاندن بحران‌های آموزش عالی
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ اظهارات اخیر وزیر علوم در خصوص خبرنگاران با این مضمون که «سخنان ما را دوبله می‌کنند»، نه تنها بی‌مهری آشکاری نسبت به تلاش‌های رسانه‌ها و حرفه خبرنگاری است، بلکه بیش از آنکه پاسخی به مشکلات جامعه دانشگاهی باشد، تلاشی است برای انحراف افکار عمومی از مطالبات واقعی و پاسخگویی به وضعیت بحرانی آموزش عالی کشور و این سخنان گواه پاسخگو نبودن به مشکلات اساسی و بحران‌های جاری در دانشگاه‌ها است.
به جای اینکه وزیر محترم علوم به‌عنوان مسئول اصلی نظام آموزش عالی کشور، درباره مسائل صنفی و دانشجویی، بحران مدیریتی و بلاتکلیفی دانشگاه‌ها پاسخ دهد و توضیحی شفاف درخصوص علت تعویق طولانی‌مدت در انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها بدهد، خبرنگاران را به تحریف و «دوبله کردن» سخنان متهم می‌کند. این سخنان دقیقاً در شرایطی بیان می‌شود که دانشگاه‌ها، که باید موتور محرک توسعه علمی کشور باشند، در وضعیت بلاتکلیفی و بحران مدیریتی به‌سر می‌برند. چه پیامی در این اتهام‌ها نهفته است؟ این که وزارتی که باید راهگشای مشکلات علمی و آموزشی کشور باشد، نمی‌تواند یا نمی‌خواهد پاسخگوی پرسش‌های مشروع و قانونی رسانه‌ها باشد. اگر وزارت علوم از پاسخگویی به مسائل اصلی و بحرانی آموزش عالی ناتوان است، پس آیا در دامن زدن به چنین اتهاماتی، به‌دنبال انحراف افکار عمومی از وظایف و کوتاهی‌های خود است؟
در شرایطی که جامعه دانشگاهی و رسانه‌ها به شدت از وضعیت بی‌ثبات مدیریتی در دانشگاه‌ها نگران‌اند، چنین اتهاماتی به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند از مسئولیت‌های وزیر علوم بکاهد. بلکه این رفتار، تنها عمق بی‌توجهی و بی مهری در قبال آینده آموزش عالی کشور را بیشتر نمایان می‌کند.
اتهام‌زنی به رسانه‌ها، به‌جای اینکه بتواند افکار عمومی را منحرف کند، تنها نشان از ضعف در پذیرش نقد و پاسخگویی است. رسانه‌ها در واقع تنها آینه‌دار جامعه‌اند و هیچ‌گاه در پی تحریف حقیقت نبوده‌اند. آنها تنها وظیفه خود را در پی‌گیری دغدغه‌های برحق مردم و جامعه دانشگاهی انجام می‌دهند. به جای اینکه وزیر علوم به رسانه‌ها به چشم «دشمن» بنگرد، ت.جه داشته باشد که رسانه‌ها در مسیر اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی، هیچ‌گاه دچار انحراف نمی‌شوند. اتفاقاً خبرنگاران وظیفه دارند که صدای کسانی باشند که در برابر بی‌توجهی‌ها و بی‌برنامگی‌ها، سکوت نمی‌کنند.
وقتی که سخن از بحران‌های مدیریتی دانشگاه‌ها و مشکلات ساختاری آموزش عالی می‌رود، اتهام‌زنی به خبرنگاران راه‌حلی نیست. مشکل اصلی همچنان باقی می‌ماند و زمانی که مسئولان به جای مواجهه با واقعیت، به دنبال سرپوش گذاشتن بر آن هستند، تنها در جایگاه خود فرو می‌روند و اعتماد عمومی را از دست می‌دهند. حالا سوال اینجاست که آیا مسئولان وزارت علوم، از آنچه در دل دانشگاه‌ها و در درون جامعه علمی کشور می‌گذرد، آگاهی ندارند یا نمی‌خواهند بدانند؟ اینکه منصوبان وزیر علوم در شرایط بحرانی همچون حادثه کوی دانشگاه تهران، که به فوت یک دانشجو منجر شد؛ اظهاراتی را بیان می‌کنند که نشان‌دهنده نوعی فرار از واقعیت است. به جای آنکه به سوالات و دغدغه‌های جامعه دانشگاهی پاسخ داده شود، با دست‌اندازی به اتهام‌زنی‌ها، تلاش می‌شود تا افکار عمومی منحرف شود و رسانه‌ها در واقع در خدمت منافع عمومی و پیشرفت کشور هستند و باید از آنها به‌عنوان ابزار‌های اصلاح و پیشرفت استفاده شود، نه اینکه از آنها به عنوان مقصرانی درگیر در تحریف واقعیت‌ها یاد شود.
منصوبان وزیر علوم در شرایط بحرانی همچون حادثه کوی دانشگاه تهران، که به فوت یک دانشجو منجر شد؛ اظهاراتی را بیان می‌کنند که نشان‌دهنده نوعی فرار از واقعیت است. به جای آنکه به سوالات و دغدغه‌های جامعه دانشگاهی پاسخ داده شود، با دست‌اندازی به سیاسی‌کاری، تلاش می‌شود تا افکار عمومی منحرف شود.
در مواجهه با مشکلات جدی در دانشگاه‌ها و سیستم آموزشی کشور، مردم و دانشجویان انتظار دارند که وزیر علوم با شفافیت، پاسخگویی و اقدام عملی در جهت رفع بحران‌ها وارد عمل شود. رسانه‌ها در این مسیر همواره از مسئولان خواسته‌اند که در برابر مشکلات کوتاهی نکرده و از پاسخگویی به مردم و جامعه علمی کشور دریغ ننمایند. اما به‌جای این پاسخگویی، شاهدیم که تنها با نسبت دادن و برچسب‌گذاری، سعی در فرار از مسئولیت‌ها می‌شود.
رسانه‌ها در مسیر اصلاح و شفاف‌سازی حرکت می‌کنند و هیچ‌چیز نمی‌تواند این مسیر را منحرف کند. زمانی که مسئولان به جای شفاف‌سازی و پاسخگویی، به دنبال اتهام‌زنی می‌روند، تنها این سوال به ذهن متبادر می‌شود که آیا واقعاً خود را برای پاسخگویی آماده کرده‌اند یا تنها در پی حفظ منافع شخصی و گروهی خود هستند؟