قانون حجاب و عفاف و عمر هفت ساله‌اي كه بي‌ثمر گذشت

گروه فرهنگي «خبرگزاری دانشجو»، معصومه عارفي؛ حجاب به عنوان يكي از ارزنده‌ترين نمودهاي فرهنگي، اجتماعي در تمدن ايراني- اسلامي طي سال هاي گذشته آن چنان در جامعه مغفول مانده است كه همه بي آنكه خود عامل به آن باشند، منتقد عدم جاري شدن اين قانون در بستر جامعه هستند.

در پي اين انتقادها مجلس و دولت تكاني به خود دادند و با مصوب كردن قانون حجاب و عفاف تا حدودي توانستند در مقابل افكار عمومي قد علم كنند، اما تاسف آنجايي جاري شد كه با وجود ريز كردن اين قانون، ضمانت اجرايي و نظارتي براي آن نگماشتند؛ چرا كه اگر اين كار انجام مي گرفت هم اكنون شاهد ساري و جاري شدن آن در بستر جامعه بوديم. گويا نظارت بر اين قانون مثل قانون نظارت نمايندگان بر خودشان مشكل ساز است.

در اين قانون همه مسئول بودند بي آنكه واقعا احساس مسئوليت كنند؛ چرا كه عدم حساسيت مسئول محترم فرهنگي كار را به اينجا رساند كه قانوني طرح و اجرا شود (شما بخوانيد اجرا نشود).

مشكل ديگر ما در عدم اجراي اين امر كه شايد مخاطب آن را مساوي عدم احساس مسئوليت بداند، دغدغه مند نبودن مسئولان است؛ اين ادعا را هم مي توان از نحوه پوشش همسران و دختران برخي از مسئولين دريافت كرد، هر فردي به قطع يقين به آنچه كه اعتقاد دارد و به آن مي انديشد عمل مي كند؛ لذا در اين جا اين سوال مطرح است آيا مسئولي كه خود در راس خانواده نمي تواند اين امر را در جامعه كوچك خانواده نهادينه كند، چگونه خواهد توانست بر جامعه كلان شهري و يا حتي روستايي اثرگذار باشد.

نكته جالب در اين مبحث آن است كه مسئولان در حالي كه دخترانشان در بدحجابي، شهره عام و خاصند در جلسات چنان از بي حجابي دم مي زنند و يا شايد مثال عيني مي آورند كه گويي خود خداي نشر و اشاعه حجابند. آيا متذكر شونده اي نيست، ‌آيا سيستم نظارتي بر اين امور حاكم نيست تا كي بايد نوشت، داد زد، ‌فرياد كشيد و گوش شنوا و دست توانايي نيافت.

مقصر ديگر در اين حوزه، صنف خود ما خبرنگاران است. ماهايي كه در به در به دنبال سوژه هايي ناب آن هم براي اصلاح جامعه ايم، چرا فراموش كرده ايم كه يك بار هم به سراغ مسئول سازمان فرهنگ و ارشاد،‌ مسئول بازرگاني، ‌نيروي انتظامي و چندين دستگاه ديگر برويم و اين سوال را بپرسيم كه شماي مسئول در اين زمينه چقدر به مسئوليت خود عمل كرده ايد.

پيگيري از يك خبر و يك قانون در روزي كه به آن ناميده شده است، هنر ما خبرنگاران است. گويا ديد ما و پهناي نگاه ما به دنياي سوژه هايمان تنها به وسعت سر رسيدمان است، شايد برخي خبرنگاران بر اين امر خرده بگيرند كه  ما گزارش هاي متعددي در اين زمينه در مورد تعداد همايش ها! تعداد نمايشگاه هاي سازمان ها!- در مورد حجاب و عفاف- رفته ايم، ولي ما پاسخ مي دهيم اين كلاهي است كه مسئولان زرنگتر از ما بر سر ما گذاشته اند.

اما ما نااميد نخواهيم شد؛ چرا كه نااميدي حربه اي از طرف شيطان است. ما در كنار مسئولان خواهيم ايستاد و با آنها براي اجرايي شدن اين قانون هم گام خواهيم شد.

ما براي هزاران بار خواهيم نوشت اگر كم سوادي يافتيم، داد خواهيم زد و اگر كم شنوايي يافتيم فرياد خواهيم كشيد تا به آنچه كه اسلام و انقلاب عزيز ما اآ را فريضه دانسته، نه به اجبار بلكه با نهادينه سازي و بيدار سازي، اين امر فطري (حجاب امري فطري است) عمل شود.