دانشجوی ارشد هسته‌ای: «ثریا» جزئی به مشکلات بپردازد

امین حیدری در گفت‌وگو با خبرنگار علمی «خبرگزاری دانشجو»، از نبود فضای نقادانه در حوزه صنعت انتقاد کرد و گفت: اخیراً سمت و سوی برنامه به سمت تعریف و تمجید از ابزار و صنایع نظامی و کارایی آنها و اقدامات انجام شده رفته و به خلاهای موجود نمی پردازد.

این مخاطب ثابت برنامه «ثریا» افزود: این در حالی است که جاهای خالی بسیاری در زمینه های مختلف صنعت وجود دارد که به آنها پرداخته نشده است.

این دانشجوی دانشگاه شریف تصریح کرد: باید یک آیتم ثابت برای برنامه ثریا تعریف شود که در آن به طور مستقل به ارتباط صنعت و دانشگاه بپردازد و در همین آیتم چند دقیقه ای پیگیری های لازم برای برطرف شدن مشکلات انجام شود تا به جواب درست دست پیدا کنند.
 

وی با اشاره به نقاط قوت برنامه ثریا گفت: یکی از ویژگی های این برنامه این است که دید بازتری نسبت به مشکلات و مسائلی که پیرامون ما هست به ما می دهد؛ چیزهایی که تا به حال نمی دانستیم و مشکلاتی که از آنها بی خبر بودیم، برای مثال من تا به حال از مشکلات جزئی صنعت نساجی اطلاع نداشتم و نمی دانستم صنعت نساجی تا این حد فلج است که مجبور می شویم چادر را از کشورهای دیگر وارد کنیم.

حیدری با تاکید بر اینکه برنامه ثریا یک برنامه صرفاً علمی نیست، ادامه داد: برنامه های علمی مقتضیات خاص خود و مخاطبان مخصوص خود را دارند، ولی ثریا بیشتر به بررسی وضعیت فعلی صنعت می پردازد و افرادی که به برنامه دعوت می شوند، صرفاً افراد شاخص در عرصه علم نیستند.

عضو سابق جنبش عدالتخواه دانشجویی در پاسخ به این سوال که آیا برنامه ثریا خلا بین رسانه و دانشگاه را پر کرده است یا نه، گفت: فضای دانشگاه و مسائل و مشکلاتی که در این فضا وجود دارد، بسیار گسترده است و ثریا تا به حال نتوانسته به همه این مسائل بپردازد؛ البته دغدغه دانشگاه و دانشجو تنها صنعت نیست و اگر برنامه ای داعیه پر کردن خلا بین دانشگاه و رسانه را دارد باید همه جانبه به موضوعات نگاه کند.
 

این دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی  هسته ای به ارائه راهکارهایی برای بهتر شدن برنامه ثریا پرداخت و گفت: بهتر است مشکلات از حالت کلی به ریز موضوع تقسیم شوند تا به صورت جزئی به آنها پرداخته شود، برای مثال اگر یک کارخانه خوابیده و کار نمی کند، علت آن جستجو و از مسئولان ذیربط پاسخ خواسته شود، تا جایی که حداقل مشکل همان یک کارخانه حل گردد.
 

وی تاثیر پرداخت موردی و جزئی به مسائل را بسیار بیشتر از کلی گویی دانست و تاکید کرد: برای ایجاد تحرک در جامعه توسط این برنامه باید به صورت محلی و جزئی به مشکلات پرداخته شود، نه فقط برای رفع تکلیف.