سیدموید علویان در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، گفت: انتقال ویروس هپاتیت C از طریق ادرار، بزاق، اشک و ترشحات واژن نیز صورت می گیرد، با این حال انتقال ویروس از طریق این مایعات به ندرت گزارش شده است، انتقال ویروس می تواند از طریق بریدگی، تماس های خانگی و وسایل آلوده شخصی مثل تیغ و مسواک نیز اتفاق افتد.
وی افزود: ممکن است به دنبال تزریق مواد مخدر با استفاده از سرنگ مشترک انتقال این بیماری رخ دهد. انتقال از طریق وسایل پزشکی بیشتر در بیماران دیالیزی گزارش شده است. خوشبختانه در حال حاضر خطر انتقال از راه تزریق خون کم است؛ با این حال افرادی که قبل از 1990 (در ایران قبل از سال 1375) سابقه تزریق خون داشته اند، باید از نظر آنتی بادی ضد HCV کنترل شوند.
رئیس شبکه هپاتیت کشور با اشاره به انتقال ویروس از مادر به نوزاد گفت: خطر انتقال هپاتیت C از مادر آلوده به نوزاد بسیار کم است، (متوسط 5 درصد) ولی درمرحله حاد و علامتدار بیماری و در صورت مثبت بودن مادر از نظر HIV خطر انتقال افزایش می یابد.
وی در ادامه تصریح کرد: به نظر می رسد خطر انتقال هپاتیت C از راه شیردهی بسیار پایین است در حال حاضر، آزمایشی قابل دسترسی برای تعیین دقیق میزان عفونت زایی و احتمال انتقال ویروس از مادر به نوزاد وجود ندارد.
علویان درمورد جلوگیری از بارداری در مادران مبتلا به هپاتیت گفت: در صورت مثبت بودن RNA ویروس و بالا بودن میزان عیار آن در خون مادر، خطر انتقال به نوزاد وجود دارد؛ ولی این احتمال کم انتقال نمی تواند دلیلی برای منع بچه دار شدن یا شیردهی مادران آلوده به HIV باشد. در یک مطالعه بر روی 120 کودک متولد شده از مادران مبتلا به HCV ، خطر انتقال از مادر به نوزاد مورد ارزیابی قرار گرفت.
وی در ادامه بیان کرد: بر اساس این آزمایش، احتمال آلودگی نوزادان 5 درصد گزارش شده است. هیچ کدام از نوزادن مبتلا علامت نداشتن و هیچ کدام از حاملگی ها منجر به سقط، تولد نوزاد مرده، زایمان زودرس یا نقص مادرزادی نشد و هیچ یک از نوزادان تغذیه شده با شیر مادر(34 نفر) به این بیماری مبتلا نشدند.
رئیس شبکه هپاتیت کشور با اشاره به نادر بودن انتقال این ویروس از مادر به جنین، اظهار داشت: انتقال از مادر مبتلا به هپاتیت C مزمن به نوزاد، به قدری نادر است که مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها (CDC) و آکادمی طب اطفال در آمریکا هیچ گونه پیشنهاد خاصی برای روش زایمان یا تغذیه با شیر مادر ارائه نمی دهند.
وی درمورد واکسن جلوگیری کننده از این بیماری بیان کرد: در حال حاضر هیچ واکسنی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد و تزریق ایمونوگلوبولین پس از تماس، برای پیشگیری توصیه نمی شود، گزارش هایی مبنی بر انتقال ویروس هپاتیت C در اثر فرورفتن سوزن آلوده به خون فرد مبتلا به بدن کارکنان بیمارستان، که منجر به بیماری هپاتیت C شده باشد، وجود دارند.
علویان تصریح کرد: برای پیشگیری از انتقال بیماری از کارکنان به بیمار یا بالعکس، پیشنهاد می شود کارکنان آلوده در زمان انجام عمل جراحی از دو دستکش روی هم استفاده کنند. گفتنی است تا زمانی که اپیدمیولوژیست بیمارستان تأیید نکند، نیاز به عدم فعالیت این افراد نیست در صورتی که با رعایت احتیاط های عمومی، سوزن آلوده به دست کارکنان فرو رود، به دلیل آنکه هیچ واکنس و ایمونوگلوبین مؤثر در دسترس نیست. توصیه می شود اینتروفرون آلفا بادوزکم(سه میلیون سه بار در هفته به مدت 6 ماه)،حتی زمانی که علائم بالینی بروز کرده است، شروع شود این درمان تا حدودی می تواند مؤثر واقع شود.
وی با اشاره به انتقال از طریق تماس جنسی اظهار داشت: خطر انتقال ویروس هپاتیت C از راه تماس جنسی بسیار پایین است. گرچه راه انتقال این ویروس از طریق جنسی نامشخص و نامحتمل است در مواردی که فرد شرکای جنسی متعدد دارد، احتمال انتقال ویروس از این طریق افزایش می یابد در تماس های داخل خانه، امکان انتقال، بیشتر در مواردی مانند استفاده از ریش تراش و یا مسواک مشترک، که احتمال مواجهه با خون را افزایش می دهند. وجود دارد.
رئیس شبکه هپاتیت کشور در ادامه بیان کرد: در فردی که یک شریک جنسی دارد، حتی توصیه جدی به استفاده از کاندوم نیز به طور قطعی مطرح نشده است.
علویان در پایان گفت: ویروس از طریق وسایل آشپزخانه، ملحفه، حوله و یا در آغوش گرفتن انتقال نمی یابد. اقداماتی مثل سوراخ کردن گوش در دختران، در مراکز دارای پروانه بهداشتی با خطر انتقال HVC همراه نیست، ولی مواردی مانند خالکوبی، بر امکان انتقال ویروس می افزاید.