به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، در متن نامه سرگشاده بسیج دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد خطاب به رئیس جمهور در خصوص برخورد با منتقدین دولت آمده است:
حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سوم آذر ماه سال1392 یکی از حساس ترین برهههای نظام جمهوری اسلامی ایران بود که بعد از 10سال مذاکراه توافقی بین ایران و 1+5 امضا شد. باید یادآور شد که پس از امضای توافقنامه ژنو، فضای سنگین تبلیغاتی در حمایت از این توافقنامه در کشور شکل گرفت، به گونه ای که عده ای آن را «فتح الفتوح بزرگ» دولت یازدهم اعلام کردند و تاکید کردند که روز انعقاد توافق نامه باید در تاریخ ایران به عنوان «یوم الله» به ثبت برسد و هرکس به جهت مصالح ملی و هدف قرار گرفتن استقلال کشور در بندهایی از این قطعنامه کوچکترین نقدی وارد میکرد، او را در کنار رژیم صهیونیستی قرار میدادند و متاسفانه چنین طرز تلقی حتی از فرمایشات جنابعالی نیز مشهود بود، از اینرو فضا برای سخن گفتن پیرامون این توافقنامه از استادان و نخبگان دانشگاهی گرفته شد.
این در حالی است که جناب عالی در یک سال اخیر بصورت مکرر و مداوم بر روی آزادی بیان تاکید داشتهاید که لازم می بینیم در این جا به چند مورد از آنها بپردازیم:
- بگذاریم میدان قلم و بیان میدانی باز باشد تا حقایق برای مردم و جامعه تبیین شود؛ منتقدان و مخالفان این دولت آزادند و آزاد خواهند بود.
- مسئله آزادی بیان و نقد دولت نیز بسیار مهم است زیرا هیچ کشوری بدون آزادی نمیتواند به توسعه دست یابد.
- رابطه دولت و رسانه نباید جاده یکطرفه باشد و دولت هرچه میپسندد انتظار داشته باشد از رسانهها تبلیغ و اعلام شود.
اما طی این مدت ارادهای در سطح دولت و رسانهها و احزاب حامی دولت وجود دارد تا به جای شنیدن صدای منتقدان، آنان را به عناوین مختلف و با برچسب زدن و تحریف منطق منتقدان، ترور شخصیت و تخریب کند!
متاسفانه جریان تبلیغات دولت و حامیان آنها چنین القا میکنند که گوینده و نویسنده یا با دولت اعتدال است و یا دشمن و حریف و رقیب آن؛ و یا کمسواد و فاقد شناسنامه و افراطی که از جاهایی پول میگیرد و علیه دولت مطلب مینویسد! یا با دولت است و یا با دیگرانی که دنیا و پیچیدگیهایش را نمیشناسند. با نهایت تاسف باید گفت هرچه در برابر آمریکا و برخی دولتهای بدسابقه اروپایی حسن ظن و خوشبینی خرج شد، جز پمپاژ بدگمانی و انزجار و اتهام نسبت به منتقدان دیده نشد!
باید گفت کسانی که تاب تحمل حضور منتقدینشان در میان دانشجویان و دانشگاهیان را ندارند چگونه است که خود را تنها داعیه داران آزادی بیان و پذیرش مخالفان و منتقدان با آغوش باز و اعتدال گرایی میدانند و معتقدند در قبال رویکرد سرهنگی رقیبان شان، رویکرد فرهنگی و اعتدال گرایانه اتخاذ کردهاند!
آیا دولت میخواهد بر این موضوع صحه بگذارد که منظور از شعار «اعتدال گرایی و عملکرد فراجناحی» به حاشیه راندن مخالفان و منتقدان دلسوزی است که هدفی جز گوشزد کردن مسائل و مشکلات و تلاش صادقانه برای کمک به دولت در رفع آنها ندارند؟ جای بسی تاسف است که علی رغم همه ادعاها و شعارها، در عمل، سلیقه گرایی و جناح بازی و سیاسی بازیها بر تصمیم و عملکرد مسئولین سایه میافکند و برخی از برنامه هایی که در باب نقد دولت یا عملکرد سیاست خارجی چه بصورت سخنرانی یا مناظره در درون دانشگاه ها و یا نقدهایی که درون روزنامهها میشود با برخورد گازانبری و چماق تدبیر دولت مواجه میشود!
جای بسی تاسف دارد که قوه قضائیه به شکایت شورای عالی امنیت ملی نسبت به انتقاد از توافق نامه ژنو رسیدگی میکند و مرتب به منتقدین اخطار میدهند و برخی از افراد منتقد و همچنین روزنامههای منتقد را به دادگاه احضار کرده و علت احضار را هم نقض امنیت ملی عنوان میکنند؛ اما حرفهای برخی که گفتند آمریکا با یک بمب میتواند سیستم دفاعی ما را از کار بیاندازد و یا تقلیل مسئله قدس به یک مسئله فلسطینی را نقض امنیت ملی نمیدانند.
باید بر این نکته به عنوان یک پیشنهاد تاکید کرد که دولت و رئیس جمهور محترم نیاز دارند که با منتقدان به صورت منظم و دایمی نشست و برخاست داشته باشند و از نقطه نظرات و نقدهایی که وجود دارد استفاده کند چرا که این نقدها نه به مثابه گذاشتن چوب لای چرخ دولت بلکه در جهت پیشرفت و تعالی نظام جمهوری اسلامی ایران است. این سخن بخشی از رهنمودی است که امیر مؤمنان علیهالسلام به هنگام گماشتن مالک اشتر به امارت مصر است که با دانشمندان و حکیمان فراوان گفتوگو کن و فراوان از آنها بیاموز در تثبیت آنچه امور بلاد تو را به صلاح میآورد.
لازم به ذکر است، ما دانشجویان بسیجی با توجه به اصل هشتم قانون اساسی مبنی بر امربه معروف و نهی از منکر که البته مهمترین نوعش امربه معروف مردم به مسئولین می باشد اعلام میداریم که بسیج دانشجویی همواره به تبیین مشکلات و انتقادات سازنده از هر دولتی میپردازد و از برخوردهای سلبی که متاسفانه در عرصه جامعه و بخصوص دانشگاه می بیند هرگز دلسرد نخواهد شد. /155ج/