از گوشه کنار نشریات دانشجویی؛
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از نشریه پاکت خبر ،دانشگاه سیستان و بلوچستان در هفته‌های اخیر نشست سالانه سران کشورهای عضو سازمان ملل در مقر این سازمان، بخش مهمی از اخبار رسانه‌های دنیا را به خود اختصاص داده بود. نشستی که فرصت خوبی است تا در آن سران کشورهای مختلف به نمایندگی از کشورشان صدای ملت خود را به گوش جهانیان برسانند. همین بهانه کافی بود تا رسانه‌های دنیا بیشتر از همیشه به مسائل ایران و اینکه رئیس جمهور ایران در سازمان ملل چه خواهد گفت، بپردازند.
این جو رسانه‌ای اما در داخل محسوس‌تر بود. عده‌ای نگران دیدار دکتر روحانی با اوباما بودند و در پی راه چاره‌ای! که معتقد بودند آقای روحانی در سازمان ملل از عزت و غرور ملی ایران اسلامی دفاع کند و به گوش مردم دنیا برساند که آمریکا و استکبار جهانی چه توطئه‌هایی که در منطقه نکرده است و بگوید که سگ نجس هار منطقه خون‌های پاک کودکان غزه را با چراغ سبز شورای امنیت سازمان ملل ریخته است. از طرفی برخی از مطبوعات اصلاح طلب و حامی دولت خیلی علاقه‌مند بودند که این دیدار صورت پذیرد و دوباره حرکتی نابجا‌تر از سفر پیشین ریاست جمهوری به سازمان ملل اتفاق افتد و با جو رسانه‌ای خود سعی در آماده کردن ذهن‌ها داشتند، هرچند در آخر آقای روحانی گفتند که در این سفر دیداری با سران ایالات متحده پیش بینی نشده است ولی باز هم آنان منتظر چنین دیداری بودند. به یکباره تی‌تر اول همه این مطبوعات به دیدار روحانی-کامرون اختصاص یافت و با خوشحالی تمام تی‌تر زدند: آغاز بهار روابط ایران و بریتانیا. اینجاست که به این نکته بر می‌خوریم که در روان‌شناسی اجتماعی روشی برای جلب اطاعت داریم به نام «به مرگ بگیر تا به تب راضی شود...»
یعنی در بـعضی موارد، مردمی که از قبول یـک تقاضای بـزرگ قبلی امتناع کردند احتمال بیشتری دارد که با تقاضای کوچک بعدی موافقت کنند. غافل از اینکه، یا بهتراست بگوییم چشم پوشی از اینکه، روباه پیر دست کمی از شیطان بزرگ ندارد «تب نیست بلکه مرگ است»، جنایت‌های زیادی را علیه این مرز و بوم روا داشته است. جنایت‌هایی از قبیل:
- جداکردن بخش‌هایی از خاک ایران مثل افغانستان، بلوچستان، بحرین بر اساس پیمان‌های مختلف
- ایجاد فرقه‌های ضالهٔ وهابیت و بهائیت برای انحطاط مذهبی در ایران
- تحریک و پشتیبانی گروهک‌های تروریستی برای براندازی نظام
- حمله به سفارت ایران در لندن و به شهادت رساندن دو کارمند ایرانی
- طراحی و حمایت از فتنه ۸۸ از طریق سفارت خانه‌اش در تهران و ده‌ها جنایت دیگر که در حوصله این مقاله نمی‌گنجد.
حتی ساعاتی از این دیدار نگذشته بود که نخست وزیر بریتانیای صغیر با سخنانی توهین آمیز در سازمان ملل گفت: «ما اختلاف نظرهای شدیدی داریم، ایران از گروه‌های تروریستی حمایت می‌کند. ایران باید برنامه هسته‌ای و رفتار با مردمش را تغییر دهد.»
حال باید گفت اصلا چه نیازی به دیدار و رابطه با پیر استعماری که سالهاست به دلیل بحران اقتصادی، اجتماعی و سیاسی از بریتانیای کبیر به بریتانیای صغیر تغییر ماهیت داده است، وجود دارد؟ حتی تا جایی که اسکاتلند بانگ جدایی و استقلال از انگلستان را سر می‌دهد.
به راستی جمهوری اسلامی ایران که به اعتراف خود غربی‌ها قدرت اول منطقه است و الگوی تمام انقلاب‌های اسلامی و آزادی خواه منطقه است چه نیازی به دوستی با پیر استعمار دارد؟
شما می‌توانید جهت بازدید و دریافت نشریات دانشجویی به سایت پاتوق آزاداندیشی نشریات دانشجویی مراجعه کنید.
ارسال نظرات