محمد نبوی، دانشجو فعال سیاسی دانشگاه علوم پزشکی ایلام در گفتگو با خبرنگار "خبرگزاری دانشجو" در ایلام، بیان داشت: اولین سنگ بنای جمهوری اسلامی که گذارده شد، تحریمها علیه این نظام نیز اعمال شدند، حتی زمانی که انرژی هستهای نداشتیم با تحریمهای به اصطلاح سبکتری مواجه بودیم؛ اما هجمه تحریمی پس از سال 1382 با شکست خوردن مذاکرات دولت خاتمی با 1+5 و شکسته شدن پلمپهای صنعت هستهای آغاز شد.
وی با بیان اینکه نباید فراموش کرد که ایران تحریمها را برای پیشرفت هستهای به جان خرید و به جایگاه قابل توجهی در علم هستهای دست یافت، تصریح کرد: با تغییر یافتن تیم مذاکره کننده کشورمان در سال 1392 توافق جدیدی مبنی بر "فریز هستهای در مقابل فریز تحریمها " صورت گرفت که با توجه به آن، ایران متعهد شد که برخی نیروگاههایش را فورا تعلیق کند، غنی سازی را به زیر پنج درصد برساند و نیمی از غنی سازی 20 درصد خود را اکسید کند.
این فعال سیاسی دانشگاه علوم پزشکی ایلام افزود: طرف مقابل نیز قولهایی برای برداشتن تحریمها داد؛ اما بازه زمانی برای آن تعیین نکرد، در واقع ادامه یافتن مذاکرات مساوی است با متوقف شدن توسعه اتمی ایران و باقی ماندن تحریمها بر سر جای خود.
نبوی طولانی شدن زمان مذاکرات را به ضرر کشور دانست و گفت: تمدید زمان مذاکره نه تنها صنایع هستهای ایران را به حالت فریز درآورده است؛ بلکه از نظر صنعتی و اقتصادی نمیتواند کمک چندانی به کشور کند و از سوی دیگر با یک حساب سرانگشتی میتوان به این نتیجه رسید که توافقنامه شش ماهه، امتیاز در خور توجهی برای ما ندارد.
وی نتیجه این مذاکرات برای ملت ایران را آشکار شدن مقاصد و نیات غرب عنوان کرد و افزود: البته در سال 1382 و طی توافق نامه شکست خورده سعد آباد هم توانستیم چهره واقعی این دولتها را بشناسیم اما نمیدانم چرا برخی رجال سیاسی نه حافظه دارند و نه از وقایع عبرت میگیرند.
این دانشجو پرستاری هدف از اعمال فشار بر مردم ایران را ایجاد نارضایتی اجتماعی، آشوب و سرنگونی نظام توسط مردم دانست و خاطرنشان کرد: ایران در طی این سالها، هیچگاه تا به این اندازه خواستههای غرب را نپذیرفته بود، جمهوری اسلامی به مدت یک سال و هفت ماه غنی سازی را به حالت تعلیق درمیآورد؛ زیرا براساس بند چهارم از این توافقنامه، تمام غنی سازیهای زیر پنج درصد باید به حالت اکسید درآورد، به زبان سادهتر، ایران حق غنیسازی نخواهد داشت.
نبوی بیان داشت: طبیعی است که غرب شرایط موجود را باب میل خویش ببیند و برای تداوم این موقعیت تمایل نشان دهد.