قارچ‌های سمی که نظام آموزش عالی را نشانه رفته‌اند/ مدارسی با تابلوی دانشگاه

به گزارش گروه دانشگاه های کشور «خبرگزاری دانشجو»، رفتن به دانشگاه آرزویی بود که برای بسیاری از جوانان به یک کابوس و گاهی اوقات نیز به یک رویا تبدیل شده بود. اما هر چه که گذشت با افزایش تعداد ظرفیت های دانشگاه ها و همچنین انواع مختلف دانشگاه مانند پیام نور، آزاد، غیرانتفاعی و غیره این کابوس از بین رفت و دیگر کسی نیست که اراده کند و به دانشگاه نرود.

البته با این افزایش انواع دانشگاه و ظرفیت دانشگاه ها کم کم کیفیت آموزشی نیز پایین آمد و به جایی رسید که امروز می توان با قاطعیت گفت که بسیاری از دانشگاه های ایران از نظر کیفیت آموزشی در حد صفر و بعضا منفی نیز هستند و دانشجویان صرفا برای گرفتن مدرک به دانشگاه ها می روند.

در این میان اسفناک تر این است که دانشگاه های جدید همگی پولی هستند و به دانشجو تنها به عنوان یک منبع اقتصادی نگاه می کنند و این امر باعث شده دیگر کیفیت برای دانشگاه ها مهم نباشد و دانشگاه ها تا می توانند برای رسیدن به پول، برای جذب دانشجو تلاش می کنند.

یکی از دانشگاه هایی که در این سال ها در حال رشد می باشد و همانند قارچی در کنار دانشگاه های سراسری و حتی آزاد و پیام نور رشد کرده است، دانشگاه های غیرانتفاعی می باشند که البته در مازندران بیش از ۳۰ درصد دانشگاه ها را تشکیل می دهند.

این دانشگاه ها که اکثرا موسسان آنها از مقامات دولتی و نمایندگان مجلس و خود اساتید دانشگاه ها می باشند، از جو به وجود آمده برای کنکوری ها استفاده و با راه اندازی دانشگاه های غیرانتفاعی، اقدام به جذب دانشجو در مقاطع مختلف تحصیلی کردند.

این دانشگاه در استان مازندران با مشکلات علمی، آموزشی و فرهنگی بسیار مواجه هستند و در مقابل این مشکلات، هیچ اراده ای برای بازرسی از این دانشگاه ها و حل این معضلات وجود ندارد.

در حوزه آموزشی، این دانشگاه ها بیشتر شبیه مدارسی هستند که با تابلوی دانشگاه در حال جذب دانشجو می باشند، چرا که به غیر از عده ای معدود از دانشگاه های غیر انتفاعی، اکثر دانشگاه ها با تعداد ۷۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ دانشجو و در ساختمان های استیجاری در حال اداره هستند.

در حوزه علمی نیز وضع به همین منوال است و نسبت به حضور اعضای هیئت علمی در رشه های مختلف، وضع بسیار اسفناک می باشد و بیشتر اساتید حق التدریسی هستند و مباحثی هم که در کلاس های درس مطرح می شود در حد دانش آموزان دبیرستانی است و این مهم ترین دلیل نداشتن تولیدات علمی در این دانشگاه هاست.

اما مهم ترین حوزه و دردناک ترین حوزه ای که در این دانشگاه ها در آنجا نظارتی وجود ندارد، حوزه فرهنگ می باشد که به دلیل عدم نظارت این دانشگاه ها به مکان های ضد فرهنگی تبدیل شده اند.

وضعیت پوشش دانشجویان خصوصا دانشجویان دختر به قدری زننده است که می توان دانشگاه های غیرانتفاعی را بیشتر به سالن های مد و آرایش تشبیه کرد تا دانشگاه و این همه در سایه عدم نظارت مسئولان رخ می دهد.

در ادامه پرسش هایی مطرح می شود که نیازمند تامل دقیق مسئولان امر می باشد و ما به دنبال پاسخ گویی به آنها می باشیم.

• چرا نقش دانشگاه های غیرانتفاعی در تولیدات علمی و اجتهاد علمی و افزایش رشد علمی کشور کمرنگ است؟
•  
• مسببین واقعی کم ارزشی مدرک تحصیلی مراکز دانشگاهی غیرانتفاعی چه کسانی هستند؟ رویکرد اقتصادی و منفعت محور مسئولان دانشگاه و یا پایین بودن سطح علمی اساتید حق التدریس؟
•  
• اباحی گری مسئولین فرهنگی در دانشگاه های غیرانتفاعی به چه منظوری دنبال می شود: استحاله فرهنگی و یا تلاش در جهت افزایش تعداد دانشجویان ورودی جدید؟
•  
• آنهایی که منتقدین دانشگاه های قارچ گونه غیرانتفاعی هستند، چرا اشتغال زایی و درآمدزایی صاحبان این دانشگاه و مشاوران املاک را نادیده می گیرند؟

با توجه به این موضوع پرونده ای را برای دانشگاه های غیرانتفاعی سراسر استان باز می کنیم و در گزارشات مختلف به بررسی وضعیت مکانی، علمی و آموزشی و فرهنگی این دانشگاه ها می پردازیم تا مسئولان وزرات علوم و مسئولان استانی و دیگر دانشگاه های سراسری استان از خواب زمستانی بیدار شده و با این پدیده قارچی برخورد کنند.