هیچکدام از شاخه‌های سینما از لحاظ تکنیکی برتری بر فیلمنامه ندارند

مجید برزگر کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی «خبرگزاری دانشجو» در پاسخ به علل های ضعف فیلمنامه نویس در ایران، بیان کرد: یک جریانی در سینمای ایران راه افتاده است، مبنی بر اینکه هر اثر سینمایی که با کمبود مخاطب و فروش نامناسب مواجه می شود، سعی بر تشویش فضای رسانه ها دارد و بهانه های خود را بابت عدم توفیق فیلم، منتسب به فیلمنامه و نویسنده می کند که بنظرم این خیلی بی انصافی است، چرا که در شرایط فعلی موضوعات و سوژه های باید بکر باشند. بنابراین موضوعاتی هم وجود دارد که فیلمساز خواه، ناخواه به سمت ساخت آنها حرکت نمی کند.

وی افزود: با هرکدام از دست اندرکارن سینما در رابطه با کم مخاطب بودن فیلم ها صحبت کنید، همه تقصیرهای عالم را به گردن فیلمنامه نویسان می اندازند، ولی اگر بر روی نوشتن فیلمنامه بر روی متن آن تمرکز کافی وجود داشته باشد و موضوعات وداستانها را از چند زاویه و نگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار داد، بسیاری از فیلمنامه هایی که در جذب مخاطب و بار هنری خودشان ناموفق بوده اند، اگر توجه بیشتری را از خود در رابطه با سناریو اعمال می کردند به جرات می گویم، الان جز آثار مثبت و رده الف سینما محسوب می شدند.

کارگردان «پرویز» در ادامه خاطر نشان کرد: هیچکدام از حوزه های سینما به لحاظ تکنیکی برتری خاصی نسبت به بخش فیلمنامه نویسی ندارند، به عنوان مثال کیفیت تدوین و فیلمبرداری از فیلمنامه های نوشته شده خیلی بالاتر نیست، کارگردان های که دانش و شناخت خوبی نسبت به جزئیات سینما و وضعیت فیلم های شاخص جهان دارند، بسیار راحت جلوی ضعف های که در متن فیلمنامه، بازی ها ، نحوه قاب بندی ها و.... وجود دارد را به نوعی می گیرند که این به شناخت خوب این فیلمسازان از قواعد رایج سینما است.

برزگر در پاسخ به حال وهوای فیلم جدید خود، متذکر شد: «شهروند کاملا معمولی» به لحاظ سبک و نگاه بسیار به «پرویز» نزدیکتر است و تقریبا با همان لحن این فیلم اثر را ساختم. ولی «پرویز» به لحاظ شرایط اجتماعی خاصی که وجود داشت،ماهیتش در ذهنم شکل گرفت که در اثر جدید خود تقریبا نگاه سبکتری نسبت به داستان این اثر دارد که دوربین این اثر سعی کرده بدون هیچ قضاوتی زندگی یک پیرمرد هشتاد ساله ای را به تصویر بکشد.

همچنین این کارگردان راجع به ریتم کند اولیه «پرویز» به خبرنگار دانشجو، توضیح داد: در ۲۰ دقیقه ابتدایی فیلم سعی کردم یک مقدمه ای از زندگی پرویز به مخاطب بدهم و سپس بیننده را با جهان بینی این کاراکتر آشنا کنم و بعد از آن شاهد ریتم تند و اتاق های هولناک ودلهره آور از این شخصیت هستیم که تمام کسانی که این فیلم را مشاهده کردند، این تحول شخصیت را می پذیرند در صورتی که پرویز خیلی چیزها را بهم ریخته، سگ ها را مسموم کرده با زن همسایه رابطه پنهانی تشکیل داده، صاحب خشکشویی را به قتل می رساند، دنبال زن بابای خودش راه می افتد و به او دروغ می گوید، ولی با تمامی این اتفاق هیچ تغییری در رفتار این آدم نمی بینیم و شاید تماشاگران فیلم نه وی را محکوم می کند و نه برایش سوت و هورا می کشد.

وی در رابطه با صنعتی شدن سینما در ایران، گفت: باید به سراغ مفاهیم برویم که برای مردم و مخاطب عام و خاص قابل فهم است، بسیاری سعی می کنند از سینمای هالیوود الگوهای را بگیرند و ایرانیزش کنند و مخاطب هم با آن همذات پنداری کند، در صورتی که این نگرش کاملا اشتباه است، که منجر به شکست این نوع فیلم ها در سینمای ایران می شود. باید در ابتدا آن مفهمومی را که بومی است به بهره برداری برسانیم، بعد به سمت هماهنگی آن با قواعد تکنیکی سینما قدم برداریم.

کارگردان «فصل باران های موسمی» راجع به عدم استفاده از بازیگران مطرح وچهره،خاطر نشان کرد: «لووان هفتوان» بازی بی نظیری از خود در «پرویز» نشان داد که که آموخته و مدرس تئاتر وی بوده و هست ولی در مجموع سعی می کنم از بازیگرانی استفاده کنم که هیچ تصویری در ذهن مخاطب نداشته باشند که این مسئله به جنبه رئالیسم و واقعی بودن کاراکتر و شخصی کمک بسیاری می کند، وگرنه هنرمندانی که در جامعه شناخته شده هستند، باعث دیده شدن و سودآوری می شود را به راحتی برای بازی در آثار خودم می توانم دعوت کنم.

برزگر در رابطه با ارزیابی خودش از آثار جشنواره فیلم فجر، اذعان داشت: به علت اینکه نمایش فیلم «پریدن از ارتفاع کم» را در جشنواره برلین داشتیم، به عنوان نماینده این اثر مدتی کوتاهی را در آلمان سپری کردم و خوشبختانه یا متاسفانه نتوانستم فیلم های این دوره از جشنواره فجر را تماشا کنم.

تهیه کننده «پریدن از ارتفاع کم» برای سینمای ایران، در سال جدید آرزوی آرامش کرد و تشریح کرد: امیدوارم شرایط جامعه به سمتی حرکت کند که مردم بیشتر به سینما بروند و کیفیت فیلم ها از همه لحاظ به سطح استانداردی برسد و به تمام سازندگان و مخاطبان همه طیف و ژانرها اهمیت داده شود، چرا که سینما یک جنبه تحلیلی دارد و از یک طرف حالت تفریحی و سرگرمی را به ارمغان می آورد.