هوا‌شناسان نتوانسته‌اند خود را با کار علمی اثبات کنند

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یزد؛ نوریان، رئیس انجمن هوا‌شناسی ایران روز گذشته در کنفرانس ملی هوا‌شناسی در سالن آمفی تئا‌تر دانشگاه یزد گفت: ما در کشور تنگناهایی داریم که چند ماه یکبار، خود را به صورت عمده نشان می‌دهد که باید برای آن‌ها به خوبی برنامه ریزی پایدار داشته باشیم. 

وی افزود: رشد جمعیت، اسراف در استفاده از منابع آبی، خشکی و بیابانی شدن، آلودگی هوا، گرد وغبار، تغییر اقلیم، فرسایش خاک، سیل و طوفان، نابودی زیستگاه حیات وحش، سیل و طغیان رودخانه‌ها از جمله این نگرانی‌ها و چالش‌های پیش رو است. 

رئیس انجمن هوا‌شناسی ایران خاطرنشان کرد: ما برای حل این نگرانی‌ها در سند چشم انداز راه حل‌هایی داریم که در بحث تخصصی نیز بانک اطلاعاتی بدان توجه دارد؛ اما متاسفانه دستیابی به ان‌ها سخت است، امیدواریم بتوانیم مدلی را برای ان ارائه دهیم. 

نوریان تصریح کرد: هوا‌شناسی از علومی است که با بخش‌های وابسته رابطه دارد و باید در بخش‌های مختلف حضور داشته باشد، اما متاسفانه امروز این جضور ناچیز است و خیلی خود را نیز به فضا و ماهواره وابسته کرده است. 

وی ادامه داد: برخی از ماهواره‌ها کمک زیادی به هوا‌شناسی می‌کنند، اما متاسفانه کمتر به ان‌ها توجه می‌شود که یکی از آن‌ها ایستگاه‌های مابین زمینی و ماهواره‌ها با عنوان شبکه‌های راداری است؛ زیرا در صورتی که کسی بتواند از این نرم افزار‌ها استفاده کند، می‌تواند از طریق رادار اطلاعات را بدست آورده و وابستگی خود نسبت به ماهواره‌های بیگانه را کم کند. 

رئیس انجمن هوا‌شناسی ایران گفت: در ساختار بین المللی توصیه به نحوی بوده است که برای هر کار پژوهش، فعالیت ملی نیز وجود داشته باشد تا بر این اساس بتواند با ایجاد دانش و همکاری با بخش‌های مختلف آن را مورد استفاده در سطح ملی قرار داده و کاربردی کند. 

نوریان بیان کرد: یکی از پرمسئله‌ترین استان در کشور استان یزد در زمینه آب است که جمع‌های علمی مانند این کنفرانس می‌تواند کمک کند که داده و اطلاعات را ارائه کرده و در اختیار محققان قرار دهد و برای توسعه مرزهای دانش تلاش کند. 

رئیس انجمن هوا‌شناسی ایران تصریح کرد: در اکثر مکان‌هایی که ما هستیم، هیچ کجا هوا‌شناسی حضور ندارد و به نحوی کم رنگ‌تر شده است؛ اما چون که این بخش، بین رشته‌ای است باید کمی با شجاعت‌تر عمل کند. 

نوریان گفت: یزد جزو مکان هایی بوده است که مرکز بارورسازی ابر‌ها بوده است و اولین مرکز نیز در اینجا شکل گرفت و داده‌های ماهواره‌ای، داده‌های بازتحلیل شده، داده‌های شبکه‌های ایستگاه‌ها از جمله نیازهای آن بوده است و اگر امروز ما همه این‌ها را در پژوهشکده هوا‌شناسی بوجود بیاوریم، می‌توانیم به صورت بومی آن را انجام داده و از بیگانگان بی‌نیاز شویم. 

وی افزود: اسراف در استفاده از منابع آبی نیز از دیگر مشکلات اساسی ما است که اگر در بخش سند ملی این‌ها را ببنیم، با کمک مخاطبین می‌توانیم با کاری دانشگاهی و علمی آن را اصلاح کرده و از مشکلات بکاهیم. 

رئیس انجمن هوا‌شناسی ایران گفت: تغییر اقلیم موضوع اساسی سوم ما در کشور است که می‌توانیم آثار آن را در اکوسیستم، جنگل، اقتصاد کشاورزی، چرخه هیدرولیکی، اقلیم، سلامتی، گردشگری ببینیم و بر روی ان‌ها در محل‌های علمی تلاش کرده و آن را بومی کنیم. 

نوریان تصریح کرد: موضوع بعدی ما خشکسالی است که کشور ما در گذشته صدمات زیادی در این زمینه پذیرفتیم که حاصل اجتماعی آن از بین رفتن اعتبار افراد روستایی و فقیر شدن این افراد و همچنین خشک شدن تالاب‌های استان‌هایی مانند دریاچه ارومیه بود. 

وی ادامه داد: ما در بخش‌های مختلف فقط شاهد و ناظرهای خوبی بودیم؛ اما راهکار حل آن شما علما هستید، ولی همچنان متاسفانه هیچ کدام از شما‌ها راه حلی ارائه نمی‌دهید. 

رئیس انجمن هوا‌شناسی ایران گفت: از دیگر زمینه‌های فعالیت ما گرد و غبار است که بیشترین بودجه کشور را بعد از آب به خود اختصاص داده است اما در این راستا نیز متاسفانه کمترین بودجه مربوط به هوا‌شناسی است زیرا شما نتوانستید به دولت نشان دهید که راهکاری دارید. 

نوریان گفت: ما نظام شبکه‌ای منظمی برای همپوشانی اطلاعات نداریم و در رابطه با موضوعات مختلف نمی‌توانیم کاری کنیم. 

وی بیان کرد: سیل و طوفان حاره‌ای، انرژی‌های تجدید پذیر، انرژی‌های تبدیل پذیر پاک از دیگر مسائل مهم در زمینه فعالیت‌های علمی است که اگر می‌خواهیم روی این مسائل کار کنیم باید شناخت داشته باشیم. 

رئیس انجمن هوا‌شناسی ایران گفت: این‌ها نشان می‌دهد که هوا‌شناسی علمی بین رشته است، بدین معنی که هوا‌شناسی با علوم دیگر می‌تواند فعالیت کرده و اثر گذار باشد و زمانی زنده خواهد بود که بتواند کار کند و دیگران را نیز به کار بگیرد و عمل کند. 

نوریان خاطرنشان کرد: در هوا‌شناسی نیاز است که ما از تکنولوژی‌های روز دنیا بهره بگیریم و با بخش‌های مختلف ارتباط برقرار کنیم که اگر با اساتید و محققین و دانشجویان این فعالیت‌های شکل گیرد شاید بتوان این علم را به جلو ببریم.