بی‌بی‌فاطمه ۱۹ سال پس از زلزله زیرکوه، خانه‌دار شد+ تصاویر

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از بیرجند، درست در ۲۰ اردیبهشت سال ۷۶ بود که زمین لرزه‌ای به بزرگی ۷. ۲ ریش‌تر در منطقه زیرکوه خراسان جنوبی رخ داد. بیش از ۱۲ هزار نفر در این زلزله جان باختند و خیلی‌ها هم بی‌خانمان شدند.

 

بسیاری از روستاهای زیرکوه در آن زمین لرزه تخریب شدند و آن دسته از مردمانی که جان سالم به در برده بودند، منطقه‌ای در بالا‌تر از‌‌ همان روستایی که بودند و یا در‌‌ همان روستا، سرپناهی را برای خود درست کردند و برخی هم که توانایی نداشتند، هنوز هم بی‌خانه ند.

 

بی‌بی‌فاطمه یکی از این افرادی است که در روستای گمنج زیرکوه بعد از ان حادثه دیگر نتوانسته برای خود سرپناهی بسازد و در این چند سال مهمان خانه اقوام و آشنایان بوده است.

 

بی‌بی‌فاطمه حالا کمرش کاملا خم شده است؛ شاید زیر بار سختی‌های زندگی که نمی‌تواند آن را تحمل کند و شاید از غم و غصه تنهایی مرگ فرزندانش در کودکی؛ او بیش از ۷۰سال از خدا عمر گرفته است و اکنون در روستای گمنج با دخترش زندگی می‌کند.

 

 

امسال تعدادی از دانشجویان جهادگر دانشگاه پیام نور بیرجند اردوی جهادی خود را در روستای گمنج و با ساخت خانه برای بی‌بی فاطمه آغاز کردند.

 

بی‌بی فاطمه انگار این روز‌ها خوشحال‌تر از گذشته است، زیرا می‌داند که قرار نیست سوز شبهای سرد زمستان امسال را در آن خانه ۲متری محقر شب تحمل کند. قرار است امسال او هم لذت گرمای آفتاب زمستان را در کنار پنجره ببرد، نه پرده کیسه‌ای که به جای در بر آلونک او زده شده است.

 

و حالا تعدادی از خبرنگاران خراسان جنوبی که از این موضوع با خبر شدند، به همراه جمعی از مسئولان سازمان بسیج دانشجویی استان به منظور پوشش رسانه‌ای این اقدام زیبای دانشجویان جهادگر، عازم گمنج شدند.

 

بی‌بی‌فاطمه مشغول آب برداشتن از تانکر ۱۵۰۰ لیتری که کنار منزلش است، می‌باشد.  ابتدا عکاسان برای گرفتن عکس جلو می‌روند و خبرنگاران هم فضا را رصد می‌کنند تا بتوانند گزارش توصیفی بهتری را بنویسند.

 

بچه‌های گروه جهادی مشغول کارکردن هستند؛ یکی شن و ماسه آماده می‌کند، دیگری آب می‌برد، یکی آجر می‌اندازد و خلاصه هر نفر مشغول انجام کاری هستند. بی‌بی فاطمه هم گوشه‌ای می‌نشیند و شروع می‌کند به دعا کردن برای بچه‌ها، او وقتی می‌گوید «انشاالله خداوند همسر خوبی نصیبتان کند» بچه‌های گروه خنده‌شان می‌گیرد و سر شوخی باز می‌شود و‌‌ همان فضای زیبایی که بر اردوی جهادی حاکم است، شکل می‌گیرد، به طوری که دوست داری همین جا کاغذ و قلم را کنار بگذاری و با تو هم همراه با گروه کار کنی.

 

 

بی‌بی‌فاطمه از دار و ندار دنیا تنها دو بز دارد؛ او هر دو روز یکبار از شیر بزش برای دانشجوهای جهادگر ماست می‌برد؛ او علاوه بر این نان محلی هم برای بچه‌های گروه می‌پزد و به هر نوعی که شده می‌خواهد به گروه محبت کند؛ دانشجویان جهادگر هم برای اینکه بی‌بی فاطمه ناراحت نشود، دست رد به او نمی‌زنند و از مهمانی خوبش تشکر می‌کنند.

 

حاج آقا خوشرفتار، مسئول دفتر حوزه نمایندگی ولی فقیه در بسیج دانشجویی خراسان جنوبی هم که با ما از بیرجند به این روستا آمده است، تصمیم می‌گیرد که چند روزی را با گروه بماند و به آن‌ها کمک کند. حاجی، عبا و عمامه را در می‌آورد و خودش می‌شود کمک کار استاد بنا.

 

فضای همدلی و صمیمیتی که بین دانشجویان جهادگر وجود دارد، کاملا مشخص می‌کند که چرا برخی از این دانشجو‌ها برای دومین، سومین و برخی هم چهارمین مرتبه است که در دوران دانشجویی به اردوی جهادی آمده‌اند.

 

 

خبرنگاران هر کدام از یکی از بچه‌های جهادگر سوالی می‌پرسند، دانشجویان جهادگر هم ابتدا که دوست ندارند کارشان رسانه‌ای شود ، مصاحبه نمی کنند، شاید دلیلش بین خودشان باشد و خدا، اما با اصرار رسانه‌ها مجبور می‌شوند چند دقیقه‌ای را با ما هم کلام شوند.

 

سرمای نیمه شب و خوابیدن در پشت بام روستا

 

مرتضی مدرسی، مسئول پایگاه مولی الموحدین دانشگاه پیام نور بیرجند که سابقه شرکت در چند دوره اردوی جهادی را در کارنامه دارد و به نوعی از ابتدای دوران دانشجویی خود تقریبا بیشتر اردوهای جهادی را حضور داشته است، اولین نفری است که برای مصاحبه به سراغش می‌رویم. او می‌گوید که علاوه بر مسئولیت گروه، آشپز گروه هم است و بچه‌ها غذاهای او را خیلی دوست دارند، حتی بیشتر از غذای خانه که مادرانشان پخت می‌کنند.

 

مدرسی به بیان خاطره‌ای زیبا از این اردوی جهادی می‌پردازند و می‌گوید: «یک شب که برای آوردن آب شرب رفته بودم قنات روستای پایینی، در حال برگشت یکی از بچه‌های گروه که از هوای سرد روستا خوشش آمده بود، گفت که بچه‌ها بیاین امشب توی فضای آزاد بخوابیم. بچه‌ها هم با کمال تعجب گفتند: اینجا روستاست و انواع حیوانات و گزنده‌ها پیدا می‌شه و خطرناکه. من پیشنهاد دادم که بریم پشت بوم حسینیه، چون اونجا صاف‌تر است و خطری ما رو تهدید نمی‌کند.

 

 

بچه‌ها اکثرشان اعلام آمادگی کردند و با اینکه من و محسن گفتیم بچه‌هایی که سرما می‌خورند نیایند، اما فایده‌ای نداشت و مصطفی، مهدی، نعمت و رشید امدند. اولش هوا خیلی خوب و عالی بود و همه با آرامش خوابیدیم، اما چشمتون روز بد نبینه، ساعت ۳ صبح از صدای وحشتناک باد شدید کویر که سوت می‌کشید، من از خواب پریدم و دیدم تموم وسایل ما رو باد داره می‌بره و دیگه چیزی نمونده بود بچه‌ها از سرما یخ بزنند. همه می‌لرزیدن و دندان‌هایشان از سرما به هم می‌خورد، بچه‌ها را بیدار کردم و رفتیم داخل حسینیه تازه اونجا بود که فهمیدیم کار هر کس نیست شب توی روستا در فضای باز ان هم روی پشت بام بخوابد و این هم یکی از خاطرات شیرین و جذاب در دوران دانشجویی ما شد».

 

وی با بیان اینکه اینجا بچه‌های گروه با هم یکی شدند و یک خانواده هستند، گفت: این اردو فضای بسیار خوبی را فراهم کرده است تا دانشجویان علاوه بر خدمت به محرومین، به نوعی به خودسازی نیز بپردازند.

 

مسئول پایگاه مولی الموحدین دانشگاه پیام نور بیرجند با اشاره به اینکه انگیزه دانشجویان برای خدمت به مردم مناطق دوردست و محروم زیاد است، افزود: برخی از این دانشجو‌ها سابقه چندین دوره شرکت در اردوهای جهادی را دارند.

 

لذت حضور در اردوی جهادی فراموش شدنی نیست

 

مدرسی با اشاره به اینکه توصیه می‌کنم که هر دانشجو حداقل در دوران دانشجویی خود یک مرتبه در این اردو‌ها حضور پیدا کند، افزود: بسیاری از افرادی که یک دفعه به اردوی جهادی می‌آیند، انگیزه زیادی برای حضور مجدد پیدا می‌کنند؛ چراکه اینجا دانشجویان علاوه بر خدمت رسانی و خودسازی به نوعی زندگی جدیدی را در شرایط جدیدی را تجربه می‌کنند که برای آن‌ها بسیار جذاب است.

 

 

به سراغ یکی دیگر از دانشجوهای رشته عمران دانشگاه پیام نور بیرجند رفتیم، او مشغول درست کردن سیمان است، از دستانش معلوم است که تا الان کار یدی نکرده و یا کمتر این طور کار‌ها را تجربه کرده است؛ اما او اینجا روحیه زیادی برای کار کردن دارد؛ با اینکه می‌داند برای کار او قرار نیست اجر مادی دریافت کند، انگار دعاهای بی‌بی فاطمه به دانشجویان جهادگر روحیه می‌دهد.

 

وی با اشاره به اینکه آمده‌ایم تا به نوعی به دیگران کمکی کرده باشیم، گفت: چطور می‌شود شب را در منزل راحت بخوابیم، درحالی که برخی از افراد در نقاط دوردست در کشور مکانی را برای خواب راحت شب ندارند.

 

این دانشجوی جهادگر با اشاره به اینکه اردوهای جهادی فضای خیلی خوبی است برای کسب تجربه گفت: همین که لبخندی روی لب یک نفر بنشیند و با کار خودمان آن‌ها را خوشحال کنیم ما هم بسیار خوشحال هستیم.

 

دعا؛ تنها پاداش بی بی فاطمه برای دانشجویان جهادگر

 

وی افزود: مقام معظم رهبری فرمودند: «بسیج در کار آبادکردن دنیاست، اما خود اهل دنیا نیست»؛ لذا ما آمده‌ایم تا برای دیگران کاری انجام بدهیم و هیچ اجر و مزد و انتظاری هم از کسی نداریم.

 

این بار به سراغ بی‌بی فاطمه می‌رویم؛ او در حال دود کردن اسپند است و برای دانشجو‌ها دعا می‌کند، اولین بار بود که می‌دیدم یک نفر این همه برای کسی دعا می‌کرده باشد.

 

 

 بی‌بی فاطمه می‌گفت: خدا خیرشان بدهد، چندین سال است که منتظر بودم تا کسی این خانه را برای من بسازد اما... تا اینکه این فرزندانم از دانشگاه پیام نور بیرجند برای شناسایی آمدند و گفتند که قرار است خانه شما را بسازیم؛ خیلی خوشحال شدم و خدا را شکر کردم.

 

وی افزود: من با دخترم زندگی می‌کنم، مرد من از همین روستا است و خودم از روستای شوشک هستم، همسر مرحوم من چند سال است که فوت کرده است.

 

این پیرزن روستایی با اشاره به اینکه در گذشته بچه‌ها در سن پایین زیاد فوت می‌کردند، گفت: «سه بچه دو ساله از من از فوت کردند و الان سه فرزند دارم، یک پسر و دو دختر که یک پسر و یک دختر من رفتند در شهر زندگی می‌کنند و تنها یک دخترم اینجا مانده و از من سرپرستی می‌کند.

 

وی افزود: من خانه ندارم و الان در یک خانه از منزل یکی از اهالی روستا می‌نشینم، امیدوارم زود‌تر منزل خودمان بر پا شود تا شب را راحت‌تر بخوابیم. من همه مصالح را داشتم، اما کسی نبود که خانه را بسازد کند و الان به همت این دانشجو‌ها نزدیک است که ساخت منزل به پایان برسد.

 

جمع آوری کمک برای خرید وسائل منزل بی بیب فاطمه

 

روح الله حسنی، مسئول گروههای جهادی دانشگاه پیام نور بیرجند هم با اشاره به اینکه ما برای شناسایی یک روستای محروم چند ماه قبل به این منطقه آمدیم تا اینکه این روستا را شناسایی کردیم، گفت: این روستا نسبت به مرکز استان حدود ۲۰۰ کیلومتر فاصله دارد و کمتر کسی به اینجا تاکنون توجه کرده است.

 

 

وی با اشاره به اینکه اینجا یک خانواده بی‌سرپرست بودند که از حداقل‌های زندگی که شامل یک سرپناه است محروم بودند، گفت: این محرومیت‌ها را که دیدیم انگیزه شد تا اردوی جهادی امسال دانشگاه را در این منطقه برگزار کنیم.

 

مسئول گروههای جهادی دانشگاه پیام نور بیرجند با اشاره به اینکه هدف ما تنها این یک مکان نیست، بلکه به سایر افراد روستا هم کمک می‌کنیم، گفت: هجرت یکی همین که از درون خودت هجرت کنی و غرور و منیت خودت را ذبح کنی تا با آرامش بیشتر مراحل بعدی زندگی خود را سپری کرده باشیم.

 

حسنی با اشاره به اینکه بچه‌های گروه صبح و عصر کار می‌کنند تا منزل بی‌بی فاطمه ساخته شود، گفت: زمین این مکان ملک خود خانم بود و ما مصالح آن را از طریق خیر تامین کردیم و بچه‌های گروه برای ساخت ان در این مکان حضور پیدا کردند.

 

وی گفت: یک گروه از بچه‌های دانشجو بسیجی دانشگاه هم در بیرجند کمک‌های مردمی را جمع آوری می‌کنند تا بعد از اتمام بنا،بتوانیم این منزل با وسائل و امکانات تحویل بدیم.

 

خبرنگاران هم طعم غذای جهادی را چشیدند

 

ساعت تقریبا 13:30 است که کار خبرنگاران تموم شد و برای صرف نهار دعوت گروه جهادی خیبر بودیم. بچه‌های گروه پذیرایی و مهمان نوازی خوبی از خبرنگاران کردند. خبرنگاران وقتی ماکارانی دست پخت مرتضی را دیدند و چشیدند، متوجه شدند که بچه‌های گروه واقعا درست می‌گفتند که مرتضی دست پخت خوبی دارد.

 

 

بعد نهار هم حاج آقا خوش رفتار از خبرنگارا و مسئولانی که حضور داشتند، برای کمک هزینه خرید وسائل منزل بی بی فاطمه تقاضای کمک کرد، که همان جا سر سفره حدود 700 هزار تومان جمع آوری شد.

 

بی بی فاطمه بعد از 19 سال بالاخره به همت گروه جهادی دانشجویان دانشگاه پیام نور بیرجند در حال خانه دار شدن است و تا قبل رسیدن فصل سرما در خانه جدید و گرم خود اسکان داده خواهد شد و این بنا نیز یادگاری از سوی فرزندان امام(ره) و رهبری برای این بانوی سالخورده روستایی خواهد ماند.