پرده آخر؛ هیس!

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی؛* پرده اول: در انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری، آقای حسن روحانی با سردادن شعارهایی من جمله رفع مشکلات اقتصادی، کاهش تورم در ۱۰۰ روز، چرخیدن چرخ سانتریفوژها به همراه چرخیدن چرخ اقتصاد، کاهش تورم و رکود و غیره توانست با کسب ۵۰/۷۱ درصد آرا به عنوان رئیس جمهور منتخب مردم در دولت یازدهم انتخاب شود.

یکی از مهمترین شعارهای انتخاباتی روحانی، حل مشکلات اقتصادی-معیشتی مردم در ۱۰۰ روز بود، شعاری که توانست وی را از سایر رقبا پیش بیاندازد.

پرده دوم

حدود ۱۰۰ روز از انتخاب اقای روحانی می گذرد و امید و نگاه رئیس جمهور به دستان کدخدا ( امریکا و سران دول غربی ) می باشد و بازشدن گره های اقتصادی کشور و رفع مشکلات معیشتی مردم را در دوستی با آنها می بیند؛ اما رهبر معظم انقلاب بارها و بارها در سخنرانی های خود از خوشبین نبودن به مذاکره به امریکا و عدم نتیجه گیری قابل قبول از این مذاکرات پرده برداشتند؛ اما اصرار و پافشاری دولت مبنی بر حل مشکلات مردم بوسیله مذاکره با دول غربی و امریکا و ایجاد رابطه با آنها، رهبر معظم انقلاب با تعیین خطوط قرمزی اجازه به مذاکره دادند.

پرده سوم

رهبر معظم انقلاب از ابتدای سال ۹۵ بارها و بارها تاکید داشتند، برای رهایی و بی اثر کردن تحریم اقتصادی و حل معضلات معیشتی مردم باید به اقتصاد مقاومتی روی اورد؛ اما دولت محترم از روز اول بجای تدوین برنامه اقتصادی مدون و جامع و کارآمد و نگاه به اقتصاد مقاومتی بجای نگاه به اقتصاد متکی به فروش نفت، برنامه اقتصادی خود را بر روی زمین سست مذاکرات هسته ای قرار داد و نگاه عمده ی خود را به دستان کدخدا معطوف کرد.

اما بعد از سه و سال و نیم که از عمر دولت می گذرد، نه تنها چرخ اقتصادی مردم نچرخید؛ بلکه در قلب رآکتور اتمی اراک سیمان ریختند، و از سوی دیگر ما شاهد آن بودیم در بعضی از استان ها حقوق ۸۰۰ هزارتومانی کارگران حدود ۶ ماه عقب افتاده است. قیمت دلار بطور بی سابقانه ای به بیش از ۴۰۰۰ تومان رسیده است و......

پرده چهارم

پس از گذشت ۳۸ سال از انقلاب اسلامی، (انقلابی که به قول حضرت امام صاحبان اصلی و ولی نعمتان آن، مستضعفین و پابرهنگان بودند)، شاهد آن بودیم که افرادی از دل دولت سر بر می آورند که فیش های حقوقی آنها ارقام چند صد میلیونی را به مردم نشان می دهد (البته بگذریم که بعضی از دولتی ها، نجومی بگیران را ذخیره انقلاب نامیدند) در حالی که کارگرانی وجود دارند که با حقوق چند صد هزارتومانی زندگی خود را می چرخانند و حتی بعضی از این دولتی ها با تحقیر مستضعفین، مسکن های مهری را که برای آنان در نظر گرفته شده بود را مزخرف می نامند.

از سوی دیگر اخباری مبنی بر اختلاس هشت هزار میلیاردی، فسادهای اقتصادی، ذخیره انقلاب نامیدن برخی نجومی بگیران از سوی دولتی ها، کشتار بیسابقه ۵۰۰ تن از هموطنانمان در منا و ضعف دولت و بعد زانو زدن وزیر امور خارجه در مقابل امیر کویت، توهین های بی شرمانه رؤسای جمهور امریکا به مردم و ملت ایران و... صبر مردم و دلواپسان این نظام مقدس را به اتمام رساند و دلسوزانه در تریبون های مختلف، دولت را دعوت به تقوای الهی می کنند و از دولت می خواهند در اداره ی کشور به صحیفه ای امام رجوع کند و به جای دست درازی جلوی کدخدا از خدا طلب کمک نماید.

پرده پنجم

- بروید به جهنم

- بی سوادها

-بی شناسنامه ها

-ترسوها

و......

بخش کوچکی از الفاظ و توهین هایی است که دلواپسان این نظام بعد از بیان انتقادات سازنده و دلسوزانه خود از رئیس جمهور شنیدند. اما طرف مقابل فراموش کرده که دلواپسان، انقلابی هستند نه دیپلمات و این را از یاد برده است که انقلابیون همواره راه امام حسین(ع) را می روند و از توهین و تهدید و غیره واهمه ای ندارند و شعارشان همواره و در همه حال هیهات من الذله است.

پرده ششم

1191+100 روز از وعده های انتخاباتی رئیس. جمهور گذشت و کمتر از 90 روز از عمر دولت یازدهم باقی مانده است. دولتی که بالاخره به  توافق هسته ای دست یافت، دولتی که برای رسیدن به آسایش به کدخدا لبخند زد و پا به پای او قدم زد. دولتی که در عرض یک چشم به هم زدن قلب اراک را با سیمان پر کرد؛ دولتی که به جای حل معضلات گورخواب ها، کودکان کار و.... اولویت خود را خریدن ایرباسی می داند که فقط متعلق به بخش کوچکی از جامعه است.

با این همه...در این سه و سال اندی که عمر دولت گذشت نه تنها جیب مردم پر پول نشد؛ بلکه هر روز وضع اقتصادی مردم بدتر و بدتر شد. نه تنها عزت به پاسپورت هایمان برنگشت؛ بلکه ژنمان را دروغگو می خوانند و به اتهام واهی تروریست بودن اجازه ورود به امریکا را بهمان نمی دهند.

پرده آخر

حدود ۹۰ روز دیگر دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهد شد و این درحالی است که برخی از جریان اصلاحات و اعتدالیون که کارنامه قابل قبولی برای ارائه ندارند، در یک فرار رو به جلو و برای عدم پاسخگویی به عملکرد چهارساله خود، طرح دو فوریتی مبنی بر ممنوعیت پرسیدن سئوال های تشنج آفرین و عدم طرح سوال‌هایی که باعث جلب توجه می شوند را امضا کرده اند و در آن قید کرده اند افرادی که از این قانون عدول نمایند، ۶ ماه تا دوسال به زندان می روند.

اما سوال اینجا است؟

چگونه اقای عارف و دوستانشان، که روزی در بدنه دولت اصلاحات بوده اند و شعار اصلی خود را ازادی بیان و ازادی گفتار بیان می کردند، چنین طرح بی سابقه ای را امضا کرده‌اند؟ حضرات مگر از روشنگری و بصیرت افزایی می ترسند؟ مگر هدف جریانات و احزاب و تشکل ها، غیر از خدمت کردن به مردم است؟

و در پایان نیز این بیت را به تمام دیپلمات هایی که هنوز جریان انقلابی را نشناخته اند تقدیم می کنم:

ما گر ز سر بریده می ترسیدیم

در محفل عشاق نمی رقصیدیم

رنجبر- دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان مرکزی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.