اجرای طرح دوفوریتی خلل جدی بر حق آزادی بیان محیط‌های دانشگاهی وارد می‌کند

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

محسن صفریان، مسئول بسیج دانشجویی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، در رابطه با طرح دو فوریتی که از سوی نمایندگان مجلس در خصوص امنیت کردن سخنرانی ها مطرح شده، گفت: طرح اخیر که با قید دو فوریت در مجلس شورای اسلامی تدوین شده است، دارای نکاتی است و اثراتی بر جامعه ایران بخصوص جامعه دانشگاهی دارد.

وی افزود: به طورکلی این نکته حائز اهمیت است که طرح اخیر با باز گذاشتن دست مجریان قانون، خلل جدی بر حق آزادی بیان بخصوص در محیط های دانشگاهی وارد میکند. با توجه به تاکیدات مکرر رهبر انقلاب بر برگزاری کرسی های آزاد اندیشی و استقبال ایشان از تضارب آرا در محیط های علمی و دانشگاهی و با توجه به اینکه دانشگاه محل تلاقی اندیشه هاست، با تصویب و اجرای احتمالی این طرح فضای دانشگاه، امنیتی و در نهایت منجر به رکود در فضای علمی دانشگاه ها می شود.

صفریان تصریح کرد: همچنین از منظر حقوقی نیز این طرح حائز نکاتی است؛ مشخص نبودن رفتار مادی در بخش عنصر مادی این جرم، حاکی از عدم توجه در امر قانونگذاری دارد. زمانی که این نقیصه وارد باشد، اختیار عمل قضات، ضابطین و دست اندر کاران افزایش می یابد و به تشخیص خود هر نوع رفتار و حرکت را در ذیل این قانون می آورند، بنابراین استفاده از واژه های کلی مانند (هر) مانع از تنظیم واکنش جامعه در قبال پدیده مجرمانه می‌شود.

مسئول بسیج دانشجویی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه با اشاره به اینکه در بخش نتیجه مجرمانه در عنصر مادی این جرم، قانونگذار به موجبات توقف جلب توجه و یا تشنج اشاره کرده است، اظهار داشت: عوامل و دلایل مختلفي می‌تواند زمینه ساز وقوع هریک از این جرم ها باشد. این سه نتیجه عموما حتی منتسب به فاعل جرم هم نمی تواند باشد، مثلا حضار گاهی ممکن است تحت تاثیر تمایلات خود صرفا متشنج شوند، و تمام صحبت در بخش نتیجه مجرمانه این است که احراز و اثبات وجود رابطه بین رفتار مادی و بروز نتیجه مجرمانه در چنین صورتی بسیار دشوار است.

وی در پایان خاطر نشان کرد: اشکال بعدی در این قانون، عدم وجود شفافیت در عنصر معنوی جرم است. ماده به گونه ای انشا شده که حتی اگر فاعل جرم بدون قصد توقف، جلب توجه و تشنج موجبات آنها را فراهم آورد، باز هم قابل مجازات است؛ در حالی که طبق اصول مسلم حقوقی وجود عنصر معنوی و به عبارتی علم داشتن به مجرمانه بودن عمل و خواستن نتیجه مجرمانه که در قالب سوءنیت خاص قرار دارد، لازم و ضروری است.