کد خبر:۶۲۸۲۰۹
شهید ستاری:
به امید چه کسی نشسته اید؟!
خودکفایی در ساخت محصولات و اتکا به توان داخلی در تولید صنایع نظامی یکی از ضروریات اقتدار ملی، توسعه نظامی و استقلال یک کشور است.
گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو/ قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، سامانه‌ها و تجهیزات مورد نیاز ارتش از کشورهای گوناگون به‌ویژه بلوک غرب و آمریکا تأمین می‌شد و تحقیقات دفاعی به‌معنای واقعی جایگاهی نداشت. پس از پیروزی انقلاب، نیروهای مسلح کشور و ارتش جمهوری اسلامی ایران که از سویی درگیر مسائل رخ داده در کشور شده و از پشتیبانی‌های آمادی و فنی کشورهای سازنده تجهیزات موجود نیز محروم شده بود، درگیر یک جنگ تحمیلی تمام عیار شد.عوامل فوق‌الذکر به‌همراه تحریم نظامی، مشکلات ناشی از پاک‌سازی عوامل وابسته به رژیم سابق و خروج مستشاران خارجی، مجموعاً شرایط بسیار نامطلوبی را برای ارتش ایجاد کرد که امر تعمیر، نگهداری و تأمین قطعات مورد نیاز سامانه‌های موجود را با مشکل مواجه ساخت.
تیمسار منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی که بیشترین همت خود را در راه خودکفایی، قطع وابستگی به خارج و ارتقاء توان نهاجا با تکیه بر دانش بومی گذاشت، در یکی از سخنرانی‌های خود می‌گوید: «ما خود باید با تلاش پیگیر، کارهای خود را انجام دهیم و نتیجه کارهایمان را هم به آیندگانی که بعد از ما می‌آیند منعکس کنیم تا راه را اشتباه نروند.»
ستاری که پیش از انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۴۶ با پایان یافتن تحصیلات متوسطه و اخذ دیپلم وارد دانشکده افسری (دانشگاه افسری امام علی (ع) فعلی) شد و پس از پایان دوران آموزشی به درجه ستوان دومی نائل گشت. او سال ۱۳۵۰ برای گذراندن دوره عملی کنترل رادار راهی آمریکا شد و پس از یک سال به ایران بازگشت و به عنوان افسر رهگیر نیروی هوایی مشغول به‌کار شد.
او در همان یک سال توانست با کسب تجربه از دانشگاه آمریکایی ظرفیت تحقیقی و مطالعاتی خود را گسترش داده و با استفاده از «علوم راداری» در نشر و گسترش توسعه این هژمون برتر نظامی در داخل کشور نقش بسزایی را داشته باشد.
ستاری نماد باور و اقتدار ملی بود. او اگرچه قدرت نظامی کشورهای غربی را از نزدیک دیده بود و خود در آنجا تحصیل می‌کرد، ولی هرگز تحت تاثیر قدرت آن کشور‌ها قرار نگرفت. ستاری در یکی از سخنرانی‌های خود در جمع کادر نظامی ارتش جمهوری اسلامی ایران می‌گوید: «ما باید این واقعیت را بپذیریم که در یک مرحله‌ای قرار گرفته ایم که دیگر امریکایی و انگلیسی نمی‌آید برای ما کار کند، پس به امید چه کسی نشسته ایم؟»
پایان پیام/
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.