‌می‌خواهیم هویت سال ۵۸ تحکیم را برگردانیم/ چرا مجوز تادا روزهای آخر دولت صادر شد؟

بچه‌ها لطف داشته اند؛ آن‌ها می‌دانستند که من برای جایگاه دبیری اتحادیه تلاش می‌کنم. اما انتخابات تحکیم جدی و منظم برگزار شده و اینکه معلوم شود چه کسی انتخاب و در نهایت دبیر می‌شود مشخص نبوده است.

در مورد ساز و کار انتخابات شورای مرکزی، دفتر تحکیم وحدت نیز باید بگویم که این انتخابات با تفاوت‌های اندکی نسبت به انتخابات دیگر اتحادیه‌های دانشجویی برگزار می‌شود. در انتخابات تحکیم دفاتر ما حق رای‌های مختلفی با توجه به بزرگی دانشگاه، قدرت، تعداد اعضاء و توانایی‌های خود دارند. برای تشخیص این شرایط هم پارامترهایی تعریف شده که متناسب با آن‌ها هر دفتری از یک تا سه، یا از صفر تا سه حق رای برخوردار است و بر اساس این حق رای دفاتر می‌توانند در انتخابات شورای مرکزی که عموما هر ساله در فصل تابستان برگزار می‌شود رای خود را بدهد. این حق رای در شورای عمومی هم محفوظ است.

برای برگزاری انتخابات شورای مرکزی لازم است که کاندیدا‌ها عضو شورای عمومی اتحادیه باشند. با این حال زمانی که کاندیدا‌ها مشخص شدند از جانب شورای عمومی یک هیات تحقیق سه نفره که وظایف آن شبیه وظایف شورای نگهبان است تعیین می‌شوند تا صلاحیت کاندیدا‌ها را بررسی کنند.

در این انتخابات ۱۸ نفر کاندیدا شده بودند که صلاحیت دو نفر از آن‌ها توسط هیات تحقیق تایید نشد و در نهایت انتخابات با ۱۶ کاندیدا و با حضور نمایندگان وزارتین علوم و بهداشت، نماینده نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها و اعضای دفاتر برگزار و و همان آن جا آرا شمارش و اعضای شورای مرکزی شامل هفت نفر عضو اصلی و سه نفر علی البدل مشخص شدند.

از سیر تطور تحکیم از سال ۵۸ به این سمت، همه اگاه هستند؛ منتهی مسئله اساسی این است که بعضی از دوستان علاقه ندارند که سال تأسیس دفتر تحکیم را سال ۵۸ اعلام کنند و یا حداقل دوست ندارند این موضوع برجسته شود. حقیقت این است که سال تاسیس تحکیم سال ۵۸ است، اما دوستان علاقه دارند که این را القا کنند که سال تأسیس این دفتر دهه هفتاد بوده است.

تحکیم اصیل، هویتش به همان هویت ابتدای انقلاب و زمانی که با یک سری از مسائل کاملاً در تضاد بوده برمی گردد با این وجود خیلی از دوستان ما با داشتن تفکرات لیبرالی که نهضت آزادی هم در آن‌ها می‌گنجد اصلا به این نکته توجه نمی‌کنند که دفتر تحکیم وحدت باعث شد که دولت موقت بازرگان استعفاء دهد. در هر حال تحکیم در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ استحاله و بعد از آن باز پس گرفته شد و به هویت انقلابی اش بازگشت و الان هم در حال طی کردن سیر تکامل جهت رسیدن به آرمانهایی است که برای آن تعریف شده است.

انتقاد ما به فعالیت تحکیم دهه ۷۰ این است که در آن زمان تحکیم را رسما به پیاده نظام یک حزب تبدیل کردند؛ و این هم شاید به خاطر این بوده که بچه‌ها زیاد وارد بازی قدرت و ثروت شده بودند. - البته الان هم اتفاقات عجیبی مشابه اتفاقی که برای تحکیم افتاد در حال روی دادن است یعنی می‌گویند یک اتحادیه هم می‌تواند اصلاح طلب و هم مستقل باشد در حالی که چنین چیزی اصلا امکان ندارد و من نمی‌توانم این را بفهمم در هر حال نباید خودمان را تحمیق کنیم- با این وجود امروز تلاش ما این است که هویت و آرمانی را که اصیل و در راستای انقلاب است در تحکیم حفظ شود؛ البته ممکن است که باز هم آن انحراف اتفاق بیفتد و احتمال آن را رد نمی‌کنیم، اما ما اینجا هستیم که نگذاریم بار دیگر این اتفاق بیفتد و این دفتر در تضاد با آن آرمانهایی که به خاطرش ایجاد شده حرکت کند.‌

نه این طور نیست. اگر مواضع سال گذشته اتحادیه ما را بررسی کرده باشید کاملا اصولگرا بودن تحکیم را رد می‌کند، چون مواضع ما یک سره در جهت برائت جستن از احزاب بوده است و به این هم اعتقاد داریم. معتقدم اگر می‌خواهیم چشم جامعه باشیم و به درستی جامعه را رصد کنیم باید حریت داشته باشیم و البته این را در بیانیه‌های انتخاباتی، حمایت‌ها و سایر مواضع خود اثبات کرده ایم. در واقع ما یک زمانی پشت یک اصلاح طلب درآمده ایم و یک وقت هم از کسی حمایت کرده ایم که جزو هیچ دسته و حزبی نبوده است، چون رعایت عدالت و حقوق آن فرد برایمان مهم بوده است. در هر حال ما صادقانه می‌گوییم که از تمام احزاب برائت جسته ایم و علت این برائت جستن هم این است که ما خودمان موضع و تفکر داریم؛ از این رو به احزاب و جریان‌های سیاسی متصل نیستیم و این را هم با افتخار می‌گوییم.

تحکیم الان به جای رسیده که چارچوب‌های تشکیلاتی نظامند دارد و توانسته برای ساختارهای آموزشی خود چارچوب تعریف کند و ما نیز این روند را ادامه خواهیم دارد و به نوعی چارچوب تشکیلاتی قبل را تقویت خواهیم کرد.

از طرفی تصمیم ما برای ادامه مسیر گفتمانی تحکیم جدی است. چون یکی از نقط ضعف جنبش دانشجویی این است که به طور کلی یک حرف خوب برای گفتن نداشته است. با این وجود سال گذشته سعی کردیم که با شعار «جمهوریت ناتمام، تکمیل خط امام» به این حوزه ورود پیدا کنیم اگر چه ملزومات تشکیلاتی در اتحادیه فراهم نبوده است. در واقع ما سعی کرده ایم که جمهوریت ناتمام را در کشور به یک مسئله تبدیل کنیم، اما هنوز به این نرسیده ایم. معتقدیم که جمهوری اسلامی اگر بخواهد به سمت تعالی حرکت کند باید به این مسئله توجه داشته باشد.

مسئله اساسی دیگری که از سال گذشته توسط دفتر تحکیم وحدت شروع شده فعالیت در حوزه زنان است، چون از یک سو آن را مطالبه رهبر معظم انقلاب می‌دانیم و از سوی دیگر معتقدیم که ضرورت دارد به مسائل این قشر به عنوان بخش مهمی از جامعه توجه شود و البته این را حس می‌کنیم که ما در این حوزه در بین جنبش دانشجویی پرچم دار بوده ایم.

با توجه به مطالبه رهبر معظم انقلاب از خواهران انقلابی بخش دیگری از برنامه‌های تحکیم در حوزه زنان به بررسی تخصصی زن در غرب اختصاص یافته است. معتقدم که واحد خواهران اتحادیه می‌تواند در یک سری از مباحث بهتر ورود پیدا کند به عنوان نمونه این واحد در بحث تولید محتوا ویژه دختران دانشجو در دانشگاه‌ها ورود پیدا کرده و الان نشریه ندا را که یک نشریه سراسری کاملا غیرسیاسی است منتشر می‌کند؛ البته برای گرفتن مجوز این نشریه خیلی ما را اذیت کردند به گونه‌ای که مجبور شدیم در مراسم ۱۶ آذر جلوی رئیس جمهور این مسئله را بگوییم. در هر حال به هر ترتیبی که بود مجوز آن را گرفتیم.

در حال حاضر نشریات دیگری همچون صدا و آفتاب نیز ویژه دختران در دانشگاههای امیرکبیر و شهید بهشتی منتشر می‌شوند و در مابقی انجمن‌ها هم انتشار نشریه مختص به دختران در دست اقدام است.

من یک چیز کلی در رابطه با اتحادیه بگویم، واقعاً سعی ما بر این بوده که رفتارهای اتحادیه مبتنی بر یک مدل باشد یعنی سلیقه را یک مقدار کنار بگذاریم و آن را کمرنگ‌تر کنیم و در مقابل رفتارهای ما مبتنی بر یک مدل باشد. با این وجود اگر امروز مسئله زنان یکی از مهمترین مسائل اتحادیه و شورای مرکزی فعلی محسوب می‌شود این چیزی است که جزو اهداف کلی و کلان تحکیم است و یک مسئله سلیقه‌ای نیست؛ و با این حال انتخاب سخنران خواهر در دیدار رهبر معظم انقلاب نیز نمی‌تواند نشات گرفته از یک سلیقه شخصی باشد.

ما برای دولت جمهوری اسلامی ایران احترام فوق العاده بالایی قائل هستیم و معتقدیم اگر دفتر تحکیم وحدت به عنوان یک اتحادیه دانشجویی کمکی از دستش برمی آید در راستای اهداف انقلاب و آرمان‌های امام باید انجام دهد. اما اگر بخواهم به عنوان صدای دانشجو نظرم را در مورد عملکرد دولت یازدهم بگویم معتقدم که در زمینه انتظارات و مطالبات ما که اصلی‌ترین آن‌ها اشتغال بوده اتفاقی نیفتاده است.

بر این باورم که وزیر علوم و وزیر آموزش و پرورش از آن اشخاصی هستند که به طور مستقیم در زمینه اشتغال باید مورد مطالبه قرار بگیرند. سوال این است آقای فرهادی و فرجی دانا در دولت یازدهم برای مسئله اشتغال چه کار کرده اند. آیا واقعاً در این زمینه برنامه ریزی داشته اند یا نه صرفاً ۱۵۰ تشکل تأسیس کردند؛ البته این هم اقدام خوبی است، ولی آیا این اقدام قرار است تن‌ها یک پز رسانه‌ای اشد یا دارند به وضعیت دانشگاه فکر می‌کنند، فضای باز سیاسی خوب است، ولی آیا دانشجو می‌آید داخل دانشگاه برای رسیدن به فضای باز سیاسی، قطعا این طور نیست.

از سوی دیگر معتقدم که در فضای دانشگاه باید یک سری اتفاقات دیگر هم در حوزه مسائل فرهنگی و انحرافاتی که وجود دارد، بیفتد. الان اعتیاد در دانشگاه‌ها آمار بدی را نشان می‌دهد و یا اینکه دانشجویان وقتی وارد دانشگاه می‌شوند خیلی از آن‌ها نمی‌توانند در فضای مختلط روابطشان را تنظیم کنند و این انحرافاتی را به وجود می‌آورد.

در هر حال در مسائل فرهنگی مطالبه ما از وزارت علوم و مجموعه دولت این بوده که اگر دانشگاه‌ها در این حوزه برنامه ندارند چرا کار را به تشکل‌های اسلامی که واقعا اسلامی هستند نه تشکل‌های اسما اسلامی، یک بار مصرف و دولت ساخته واگذار نمی‌کنند. 

بحث دیگری که وجود دارد این است که متاسفانه بودجه فرهنگی دانشگاه اصلاً شفاف نیست و بودجه‌ای که باید به تشکل‌های دانشجویی اختصاص یابد به دست آن‌ها نمی‌رسد؛ اگر چه شاید رقم بالایی هم به این موضوع اختصاص یافته باشد.

در جریان هستم که در حال حاضر خیلی از دفاتر ما از کمترین امکانات و ملزومات مورد نیاز یک تشکل اسلامی محروم هستند حرف ما خطاب به دولت و وزارت علوم این است که اگر می‌خواهند تشکل‌های دانشجویی به آن‌ها کمک کنند این تشکل‌ها باید مورد حمایت قرار بگیرند.

وزیر علوم نه تن‌ها نباید خودش را داخل یک فضای سیاست زده ببیند؛ بلکه باید خود را از این مسائل نیز دور کند. در هر حال برخی از دوستانی که از آن‌ها در مورد عملکرد فرهادی سؤال پرسیده بودیم اشاره داشتند به این که او تقریباً خودش وزیر نبود و کنترل می‌شد با این وجود تأکید داشتند که باید یک فرد قوی بیاید که کنترل نشود و خودش کنترل اوضاع را در دست بگیرد؛ البته بعید می‌دانم که چنین فردی در دولت روحانی معرفی شود و این ویژگی‌ها را داشته باشد. در هر حال ما می‌خواهیم کسی وزیر علوم شود که خودش باشد.

در هر حال تادا در هیات نظارت مرکزی مشترک در حال طی کردن پروسه اخذ مجوز است، اما آنچه برای ما عجیب است اصرار وزارت علوم بر صدور مجوز تادا خارج از چارچوب‌های قانونی است. مسئله‌ای که وجود دارد این است که دولت روحانی چهار سال قدرت را به دست داشت با این وجود اگر می‌توانستند در این مدت با چهار رای از مجموع شش رای هیات مرکزی مشترک نظارت بر تشکل‌های دانشگاهی مجوز تادا را صادر می‌کردند، اما چرا زودتر این کار را نکرده اند و این برای من یک ابهام است. معتقدم که اگر این اتحادیه تاسیس نمی‌شد روحانی باید در دولت دوازدهم خیلی از مسائل را فراموش می‌کرد.

بدون شک استانداردهایی که برای اتحادیه‌های دانشجویی در آیین نامه تعیین شده بالاتر از سطح تادا هستند در هر حال نباید فراموش کنیم که ما تجربه بدی از عملکرد تشکل‌ها و اتحادیه‌ای که در دهه ۷۰ که یک سری از حدود را نداشتند، داریم و آن‌ها برای کشور هزینه ایجاد کردند. مطالبه ما این است که تادا باید استانداردهای لازم را داشته باشد با این وجود ما هیچ مشکلی با تشکیل این اتحادیه نداریم.

مواضع برخی از دفاتر تادا نسبت به ملزومات و اولیات دین مشخص است در واقع برخی از این دفاتر بر روی ملزومات و اولیات دین تشکیک وارد می‌کنند اتحادیه تادا به عنوان یک اتحادیه دانشجویی اگر این مسائل را حل کند مطمئن باشید که اولین اتحادیه‌ای که به آن‌ها تبریک می‌گوید دفتر تحکیم وحدت است. البته من در این رابطه در خصوص فتنه هیچ بحثی نکرده ام.

معتقدم که همانگونه که ما به عنوان یک اتحادیه دانشجویی در جمهوری اسلامی کار می‌کنیم تادا هم این حق را دارد، اما باید چارچوب‌ها حفظ شود.

برآورد ما از تغییرات دانشگاه آزاد این است که این تغییرات، تغییرات مثبتی هستند؛ البته انتقاداتی به شیوه مدیریتی فرهاد رهبر در دانشگاه تهران وارد است همانگونه که به روسای دیگر هم وارد است؛ اما تغییراتی که در دانشگاه آزاد صورت گرفته در جهت نزدیک شدن این دانشگاه به آرمان‌های انقلاب بوده است و من معتقدم که با این تغییرات اتفاقات مثبتی در این دانشگاه روی می‌دهد، اما باید صبر کرد.

پس از اینکه فرهاد رهبر سرپرست دانشگاه آزاد شد مصاحبه‌ای از او خواندم که خیلی امیدوار کننده بود از این جهت که قرار است این دانشگاه

توجه ویژه‌ای به اقتصاد دانش بنیان داشته باشد. رهبر مواضعی هم در حوزه عدالت آموزشی داشته است به گونه‌ای که او مخالف تعطیلی واحدهای دانشگاه آزاد در مناطق محروم بوده و معتقد است که دانشجویان بی بضاعت هم باید از امکانات آموزشی بهره‌مند شوند در هر حال این مواضع برای من جالب بود البته باید ببینیم که در عمل چه اتفاقاتی می‌افتد.

نکته‌ای را که باید صریح بگویم این است که اگر ولایتی و رهبر نتوانند در راستای اهدافی که ترسیم شده به خوبی عمل کنند دوره ریاست آن‌ها نیز با دوره ریاست ۲۹ ساله جاسبی که فعالیت‌های عجیبی را انجام داده هیچ تفاوتی نخواهد کرد؛ البته مضرات این ناکارآمدی هم بیشتر است، چون می‌گویند آن‌ها جزو نیروهای انقلابی بودند پس چرا نتوانستند هیچ کاری انجام بدهند. با این وجود واقعا مطالبات ما از هر دو آن‌ها جدی‌تر است چرا که هم امکانات در اختیارشان است و هم شرایط مساعد است.