وقتی واقعیت با ادعای صندوق رفاه دانشجویان فاصله دارد/ رفاه ناکام!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-حمیدرضاعسگری‌مزین؛ چندی پیش ذوالفقار یزدان مهر رئیس صندوق رفاه دانشجویان اعلام کرد: بر اساس ارزیابی‌های صورت گرفته در حال حاضر 10 دانشگاه برتر و پیشرو در بهبود فضای خوابگاهی و تغذیه دانشجویی، دانشگاه‌های علامه طباطبایی، بوعلی همدان، تهران، شهید چمران اهواز، کردستان، شهید مدنی تبریز، امیرکبیر، تبریز، کرمان و کرمانشاه از جمله دانشگاه‌هایی هستند که در حوزه بهبود فضای خوابگاهی و تغذیه دانشجویی پیشرو شدند.

 

 

بسیاری از دانشگاه‌های کشور در وضعیت نامطلوب رفاهی قرار دارند. موضوعی که صندوق رفاه دانشجویی خود نیز بدان اذعان دارد. دانشگاهی که مبدا همه تحولات است اگر نتواند محیط آرامی را برای دانشجویان تامین کند، نمی‌تواند به آرمان‌های خود برسد. دانشجوی دانشگاه گیلان که درگیر حشرات موذی مانند دراکولاست(لینک خبر) و یا دانشگاه ارومیه که دانشجویانش در جدال زنده ماندن در محیط دانشگاه(لینک خبر) هستند، نمی‌توانند آن آرامش لازم را برای تحصیل داشته باشند. اما مسئولین دانشگاه در عوض همراهی با دانشجویان هنگامی که وی به این دست از مسائل اعتراض می‌کند مقاومت می‌کنند. کار غلطی که چندین بار دانشجویان را به کمیته های انضباطی کشانده است. البته همه دانشگاه ها در اولویت های پایین خود در نظر دارند که امکانات رفاهی خود را بهبود ببخشند.

صندوق رفاه دانشجویی به عنوان متولی امور دانشجویی اخیرا  تلاش‌هایی در جهت رفع مشکلات صنفی انجام داده است. 463 خوابگاه طبق اعلام صندوق رفاه در رتبه های 3 یا 4 بودند که این‌ها رتبه پایینی برای خوابگاه‌های دانشجوییست. تابستان امسال فرصتی بود تا با بودجه‌های خوب اختصاص یافته از وزارتخانه، دانشگاه ها وضعیت رفاهی خود را به سطح مناسبی برسانند. 

 

تمام برنامه های و وعده های مسئولین نوید از بهبود کیفیت زندگی دانشجویان در دانشگاه می‌داد اما متاسفانه با تمام هزینه‌هایی که شد و یا حداقل بودجه‌ای به دانشگاه اختصاص یافت اما دانشجویان یا تغییری احساس نکردند و یا از تغییرات ایجاد شده ناراضی بودند. حتی دانشجویانی که صندوق رفاه دانشگاهشان را به عنوان پیشرو های بهبود وضعیت رفاهی معرفی کرده است!

 

 

یکی از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در گفت و گو با خبرگزاری دانشجو، با اشاره به اقدامات صورت گرفته در بحث مسائل صنفی دانشگاه در طول چند سال گذشته در این دانشگاه می‌گوید: هرچند در طول دو سه سال گذشته شاهد تغییرات مثبتی در بسیاری از مسائل صنفی بودیم؛ اما به نظر می رسد با توجه به تعداد زیاد دانشجویان خوابگاهی در این دانشگاه، هنوز در بسیاری از موارد با نقص روبرو هستیم.

 

علی میرزاخانی دانشجوی ترم پنجم رشته اقتصاد بوعلی سینا معتقد است: در حال حاضر مشکل خوابگاه در دانشگاه ما خیلی حاد است.  با وجود اینکه به تازگی در بهسازی خوابگاه ها اقداماتی صورت گرفته است اما متاسفانه ما امسال شاهد کمبود خوابگاه برای برخی دانشجویان هستیم. به دانشجویان بومی هیچ خوابگاهی تعلق نگرفته است بسیاری از دانشجویان ساکن روستاهایی با مسافت طولانی تا شهرستان های همدان هستند و غالبا از نظر ایاب و ذهاب دانشجویان با مشکلاتی مواجه هستند که باعث اذیت است.

 

میرزاخانی با ابراز نارضایتی از وضعیت تغذیه دانشجویی عنوان می‌کند: یکی دیگر مشکلاتی که می توانم به آن اشاره داشته باشم عدم کیفیت مناسب غذاهای دانشگاه نسبت به هزینه‌ای که از دانشجویان می‌گیرند و افزایش هزینه‌ای که در سال تحصیلی جاری داشته است. 

 

دانشجوی دانشگاه شهید باهنر کرمان نیز به وضعیت مسائل صنفی و رفاهی مربوط به این دانشگاه اعتراض دارد و به خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو گفت: با توجه به کمبود خوابگاه در این دانشگاه، متاسفانه در حال حاضر بعضی از دانشجویان مجبور هستند داخل نمازخانه‌های خوابگاه اسکان بگیرند و برخی هم که هنوز بلا تکلیف هستند و شرایط بدتری دارند؛ البته یک سری اعتراض ها به نداشتن شورای صنفی شد؛ اما هیچ نتیجه‌ای تاکنون نگرفته ایم.

 

این فعال دانشجویی با اشاره به اینکه باید بهترین شرایط برای تحصیل دانشجویان فراهم شود، بیان داشت: سال‌های گذشته از لحاظ ساختاری دانشگاه خیلی ضعیف بود؛ از لحاظ امکانات؛ رنگ آمیزی و سرویس‌های بهداشتی اوضاع خوبی نداشت و با وجود انجام تعمیرات هنوز هم مشکلاتی هست و تا رسیدن به حد مطلوب فاصله‌ی زیادی داریم. سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی دانشگاه خیلی ضعیف عمل می‌کنند و بعضی از بلوک‌های خوابگاه‌ها وضعیت مناسب را ندارند.

 

جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه مدنی آذربایجان در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو بیان کردند: دانشگاه شهید مدنی آذربایجان متاسفانه از لحاظ خوابگاهی و کیفیت غذا شاهد تغییرات محسوسی نیست و نسبت به گذشته تحول خاصی اتفاق نیفتاده است. تنها به صورت جزئی تعمیرات حمام و سرویس های بهداشتی انجام شده است و برخی از مشکلات همچون شوفاژها به علت نرسیدن فصل سرما هنوز وضعیت شان مشخص نیست. کیفیت غذا نیز همچون گذشته پایین است و حجم غذایی که به دانشجویان داده می شود کم است و تامین کننده نیاز غذایی دانشجویان نیست.

 

اما دانشجویان دانشگاه کردستان از همه بیشتر نسبت به وضعیت صنفی خود گله مندند. جمعی از فعالین دانشجویی دانشگاه کردستان با انتقاد شدید از مدیریت دانشگاه عنوان می‌کنند: وعده و وعیدهای مدیران دانشگاه در مورد ارائه امکانات همچون خوابگاه رایگان و حقوق ماهی 150 هزار تومان به رتبه های ثبت نام کننده در این دانشگاه دروغ از آب درآمد و هیچ کدام محقق نشد. در اعلامیه پذیرش جذب رتبه های برتر منطقه و سهمیه را عنوان نکرده بودند و امروز عذرشان در مورد عدم ارائه خدمات وعده داده شده به دانشجویان با رتبه های برتر این است که ما منظورمان رتبه های برتر منطقه یک و یا دو بوده است نه منطقه سه در حالی که دانشگاه کردستان جزو منطقه سه محسوب است. 

 

این جمع از دانشجویان فعال دانشگاه کردستان همچنین به گفته معاونت دانشجویی دانشگاه دکتر سلیمانی اشاره کردند و گفتند: ایشان مدعی شد که صددرصد به دانشجویان ثبت نام کننده در دانشگاه را اسکان داده اند اما هستند هنوز دانشجویانی که هیچ خوابگاهی به آنها ارائه نشده است برخی از این دانشجویان از شمال کشور به کردستان آمدند و این بلاتکلیفی بسیار برایشان آزاردهنده است پاسخ مسئولان هم به آنها این بوده است که شما جزو 50 درصد رتبه های برتر قبولی در آن رشته نبوده اید و ما تعهدی برای اسکان شما نداریم این در حالی است که دانشگاه کردستان امسال پذیرش خود را به 2100 نفر دانشجوی جدیدالورود رساند.

 

 لازم به ذکر است با توجه به پذیرش بالای دانشجو در دانشگاه کردستان فضای خوابگاه‌ها جوابگوی این تعداد دانشجو نیست به گونه‌ای که دانشگاه مجبور به افزایش خوابگاه‌های استیجاری در خارج از دانشگاه شده است.

 

دانشگاه کردستان مشکلات دیگری همچون موکت‌های کثیف و کهنه خوابگاه‌ها، نبود میز مطالعه در خوابگاه، سرعت پایین اینترنت خوابگاه، نیمه‌کاره ماندن ساخت و ساز خوابگاه متاهلی، بی توجهی به وضعیت پوشش دانشجویان در دانشگاه،  ازدحام در سلف غذاخوری بدلیل جمعیت زیاد دانشجویان، کیفیت نامطلوب غذاها، نبود سرویس داخلی در دانشگاه و تعطیلی مرکز مشاوره دانشگاه نیز دارد که همگی دست به دست هم داده اند تا دانشجو را با مسائل پیش پا افتاده و خارج از اهداف یک دانشگاه درگیر کنند. 

 

چگونه ممکن است بودجه های هنگفتی که وزارت خانه در اختیار صندوق رفاه قرار می‌دهد نتواند هیچ مشکلی را از دانشجویان برطرف کند. به نظر می‌رسد یا بودجه‌های تخصیص یافته به دانشگاه‌ها در طی مسیر خود تقلیل پیدا می‌کنند و یا دانشگاه‌ها بدرستی توانایی مدیریت سرمایه‌های مالی خود را ندارند. نکته مهم‌تر اینجاست که صندوق رفاه دانشجویی باید با حضور کارشناسی در دانشگاه‌ها اولویت‌های رفاهی هر بخش را تعیین کند تا بودجه را مخصوص آن کار تخصیص دهند. زیرا در حالی که اولویت دانشجویان مسائل دیگری است اما دانشگاه بودجه را در  محلی دیگر هزینه می‌‍کند.  این را به راحتی از باقی ماندن اعتراضات دیرین دانشجویان  اغلب 10 دانشگاه پیشرو در بهبود خدمات رفاهی می‌توان تشخیص داد.