توسط محققان دانشگاه ایالتی میشیگان؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان دانشگاه ایالتی میشیگان روشی برای شناسایی اسید آمینه سیستئین با استفاده از نانوذرات طلا در برخی دارو‌ها ارائه کردند. برخلاف روش‌های رایج، در این روش نیاز به واکنش‌های پیچیده و ادوات گرانقیمت نیست.
سیستئین اسیدآمینه‌ای است که در کراتین‌ها یافت می‌شود؛ پروتئینی که در مو، پر و حلزون وجود دارد. سیستئین مواد سمی را خنثی کرده و به عنوان یک آنتی‌اکسیدان شناخته می‌شود که بدن را در برابر تابش‌های اشعه ایکس محافظت می‌کند. این ماده کاربرد‌های دارویی و افزودنی در غذا دارد. وجود سیستئین در خون می‌توان نشان از برخی بیماری‌هایی نظیر آلزایمر، اختلالات پوست و کبد باشد؛ بنابراین تعیین سطح سیستئین در سیالات زیستی می‌تواند به عنوان ابزاری برای تشخیص باشد.
در حال حاضر از روش لومینسانس برای این کار استفاده می‌شود، اما روش لومینسانس پرهزینه بوده و نیاز به نیروی انسانی آموزش‌دیده دارد؛ بنابراین روشی ساده‌تر و ارزان‌تر مورد نیاز است.
این گروه تحقیقاتی از نانوذرات طلا به قطر ۲۰ نانومتر برای این کار استفاده کردند. ولادیمیر آپیاری از محققان این پروژه می‌گوید: «سنتز این نانوذرات کار ساده‌ای است، از ترکیب اسید کلروادیک و سیترات سدیم برای این کار استفاده می‌شود که تنها به یک عملیات حرارتی نیاز دارد.»
زمانی که این نانوذرات با سیستئین واکنش می‌دهند، متجمع می‌شوند که این کار منجر به تغییر رنگ محلول می‌شود. این تغییر رنگ با طیف‌سنجی و حتی با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده است. انجام این واکنش چند دقیقه زمان می‌برد.
شناسایی سیستئین در فاز سیال مشکلاتی دارد؛ برای مثال هیچ طیف‌سنجی به‌خوبی نمی‌تواند در محیط رنگی فرآیند شناسایی را انجام دهد و نیاز به محیط تمیز است. این نانوذرات روی سطحی جامد نظیر فوم پلی‌اورتان قرار داده می‌شوند تا واکنش روی آن انجام شود. محققان معتقداند که این روش می‌تواند منجر به ارائه‌ی روش‌های شناسایی جدیدی شود.
مقاله مربوط به این فناوری در قالب مقاله‌ای با عنوان Label-free gold nanoparticle-based sensing of cysteine: New peculiarities and prospects در نشریه Sensors and Actuators B. به‌چاپ رسیده است.
سیستئین اسیدآمینه‌ای است که در کراتین‌ها یافت می‌شود؛ پروتئینی که در مو، پر و حلزون وجود دارد. سیستئین مواد سمی را خنثی کرده و به عنوان یک آنتی‌اکسیدان شناخته می‌شود که بدن را در برابر تابش‌های اشعه ایکس محافظت می‌کند. این ماده کاربرد‌های دارویی و افزودنی در غذا دارد. وجود سیستئین در خون می‌توان نشان از برخی بیماری‌هایی نظیر آلزایمر، اختلالات پوست و کبد باشد؛ بنابراین تعیین سطح سیستئین در سیالات زیستی می‌تواند به عنوان ابزاری برای تشخیص باشد.
در حال حاضر از روش لومینسانس برای این کار استفاده می‌شود، اما روش لومینسانس پرهزینه بوده و نیاز به نیروی انسانی آموزش‌دیده دارد؛ بنابراین روشی ساده‌تر و ارزان‌تر مورد نیاز است.
این گروه تحقیقاتی از نانوذرات طلا به قطر ۲۰ نانومتر برای این کار استفاده کردند. ولادیمیر آپیاری از محققان این پروژه می‌گوید: «سنتز این نانوذرات کار ساده‌ای است، از ترکیب اسید کلروادیک و سیترات سدیم برای این کار استفاده می‌شود که تنها به یک عملیات حرارتی نیاز دارد.»
زمانی که این نانوذرات با سیستئین واکنش می‌دهند، متجمع می‌شوند که این کار منجر به تغییر رنگ محلول می‌شود. این تغییر رنگ با طیف‌سنجی و حتی با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده است. انجام این واکنش چند دقیقه زمان می‌برد.
شناسایی سیستئین در فاز سیال مشکلاتی دارد؛ برای مثال هیچ طیف‌سنجی به‌خوبی نمی‌تواند در محیط رنگی فرآیند شناسایی را انجام دهد و نیاز به محیط تمیز است. این نانوذرات روی سطحی جامد نظیر فوم پلی‌اورتان قرار داده می‌شوند تا واکنش روی آن انجام شود. محققان معتقداند که این روش می‌تواند منجر به ارائه‌ی روش‌های شناسایی جدیدی شود.
مقاله مربوط به این فناوری در قالب مقاله‌ای با عنوان Label-free gold nanoparticle-based sensing of cysteine: New peculiarities and prospects در نشریه Sensors and Actuators B. به‌چاپ رسیده است.
ارسال نظرات