نگرانی دانشجویان از روند پولی‌سازی آموزش پزشکی/ در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی اجازه برگزاری برنامه‌های تخصصی را هم نمی‌دادند!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمد کفیلی؛ پس از کش و قوس‌های فراوان، بالاخره استعفای سیدحسن قاضی‌زاده‌هاشمی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از سوی رئیس‌جمهور پذیرفته شد. آقای وزیر از آنچه «ناهماهنگی و خلف وعده‌های مکرر مدیریت سازمان برنامه و بودجه کشور» خوانده، گلایه کرده است. معنای صریح حرف جناب هاشمی گلایه از این است که چرا دولت پول بیشتری را خرج طرح تحول سلامت نمی‌کند؛ یعنی یک اعتراض بزرگ به «عدم توزیع پول دولتی!» جناب آقای نوبخت، رئیس سازمان مدیریت هم از اینکه چرا نمی‌تواند بیش از «پول زیادی که تاکنون دولت به وزارت بهداشت داده است»، پول دیگری تزریق کند حرف زده و در کنایه به وزیر مستعفی گفته است: «می‌خواهید سازمان برنامه و بودجه را هم مثل بیمه سلامت که از وزارت کار گرفتید، ببرید به وزارت بهداشت» از این رو برای بررسی وضعیت طرح ناتمام تحول سلامت و عملکرد آقای قاضی‌زاده در دوره ۶ سال وزارتشان با تعدادی از فعالین دانشجویی به میز گفتگو نشستیم. قسمت اول این گفتگو اینجا منتشر شد و قسمت دوم آن در ادامه تقدیم می‌شود:

عملکرد مدیریتی آقای قاضی‌زاده در فضای آموزشی و صنفی دانشگاه‌های وزارت بهداشت به چه صورتی بوده است؟

حاتمی: وقتی می خواهیم از ارتباط دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی با دانشگاه صحبت کنیم اولین و شاید مهم‌ترین سدی که مقابل ما وجود دارد فقدان اطلاعات است.  شوراهای صنفی که نزدیک‌ترین تشکل به دانشجویان و با رای مستقیم آنها تشکیل می‌شود وقتی می‌خواهد مسائلی که در حوزه‌های تخصصی خود اطلاعاتی را برای بررسی مشکلات داشته باشد، با سد عدم اطلاعات مواجه می‌شود.

یعنی مسئولین در مواجه با اعضا شورای صنفی که اطلاعاتی را ارائه نمی دهند تبعا در مقابل دیگر دانشجویان عادی و حتی تحلیل گران برای بررسی وضعیت فعلی هیچ واکنشی انجام نمی دهند و این درحالی است که جناب آقای روحانی در دوره اول ریاست جمهوری خود یک طرحی به اسم طرح «منشور حقوق شهروندی» را ارائه دادند که هر شهروند می تواند از هر مسئولی بنا بر شرایط یک سری اطلاعات و مدارک را بخواهد.

با این حال یک دانشجو و یا یک فردی که می خواهد یک سری اطلاعات از روند مدیرریتی و آماری دانشگاه را از مسئولین دانشگاه بخواهد با مشکلات و عدم پاسخگویی مسئولان مواجه می شود و شفافیت به هیچ وجه در عملکرد مسئولان دیده نمی‌شود.

در ابتدای سال تحصیلی یک خبری منتشر شد مبنی بر اینکه دانشجویانی که در دانشگاه های خارجی تحصیل کرده باشند با گذراندن تعداد واحد مشخص می توانند در مراکز آموزشی و دانشگاهی تیپ یک در ایران مشغول به تحصیل شوند؛ این نوع اخبار به بنده اعتماد مردم به دولت و نظام و مسئله مهم عدالت اجتماعی ضربه می زند و آسیب های زیادی را در سطح جامعه ایجاد می کند.

این طرح به این شکل است که دانشجویان ایرانی و حتی خارجی که 36 واحد درسی خود را در دانشگاه های خارجی گذرانده باشند -که عمدتا مجارستان فیلیپین و امثالهم هست- می توانند به راحتی به دانشگاه های سطح اول ایران انتقالی بگیرند و در این دانشگاه ها ادامه تحصیل بدهند؛ این شرایط در حالی است که تحصیل در دانشگاه های خارجی که اصلا ساختار خاصی برای جذب دانشجو ندارند، بدون هیچ ممیزی و صرفا با پرداخت یک مقدار هزینه صورت پیدا می کند و هر فردی که تمکن مالی داشته باشد می تواند به راحتی با گذراندن این روال به دانشگاه های سطح یک ما برای ادامه تحصیل ورود کند که با این وضعیت ضربه بزرگی به عدالت آموزشی و اجتماعی جامعه وارد می شود که یکی از آرمان های انقلاب اسلامی است.

با این وضعیت اجازه ورود دانشجویان مستعد که تنها راه ورود به دانشگاه را از طریق کنکور و قبول شدن در آزمون ها می‌دیدند به کوره راه هایی برده است که افراد متمکن و سرمایه دار می توانند به راحتی با پرداخت هزینه هایی برای نشستن در این صندلی ها پیدا کنند.این در حالی است که در قانون اساسی آمده است که دولت موظف به ایجاد فضای تحصیل رایگان می باشد.

وزارت بهداشت اخیرا طرحی را به دانشگاههای علوم پزشکی ابلاغ کرده است با محوریت خصوصی سازی مراکز آموزش عالی علوم پزشکی که در ماه های اخیر ابلاغ شده است.

ما از آن جهت به این طرح اعتراض داریم که وقتی گسترش و خصوصی سازی مراکز مختلف آموزش عالی را نگاه می کنیم طرح موفق و مثبتی بوده است که ما با توجه به آن ها به این طرح دامن بزنیم. طرحی که صرفا به تحویل دادن دانشجویانی که از لحاظ آموزشی ضعف شدید دارند و به نابسامانی وضعیت کنونی نظام سلامت کشور هم آسیب می زند و البته جمعیت بسیار زیادی از بیکاران هم در حوزه پزشکی و سلامت هم به جمع دیگر بیکاران واکنش نشان خواهد داد.

سالمی: نظام سلامت بنابر سابق نظامی پزشک‌سالار بوده است ولی با این حال نباید به معضلات و سختی هایی که جامعه پزشکی متحمل می شود توجه نکرد.

از جمله این وضعیت ها می توان به طرح کمک پرستاری که در سال 94 اجرایی شد اشاره کرد که در آن طرح در عرض یک سال از گذراندن دوره مقدماتی پرستاری می توانستند وارد کار در بیمارستان ها شوند و جایگزین حجم کمبود پرستاران شوند که با اعتراض عمده پرستاران و کادر نظام سلامت کشور روبه رو شد.

از طرف دیگر ورودی های پرستاری را در دانشکده ها افزایش دادند در حالی که پاسخگوی نیاز های آموزشی و رفاهی این جمعیت دانشجوی مازاد در واحد های آموزشی نبوده اند و از همه جالب تر این است که در زمانی که از کمبود نیرو و دانشجوی پرستاری حرف می زنند عملا در بیمارستان های متعددی تعدیل نیرو کردند و فشار کاری بالایی را بر دوش پرستاران باقی مانده گذاشتند.

خارج از این ها تمامی دانشجویان فیزیوتراپ، روان درمان، گفتار درمان، مامایی و... از وضعیت آموزشی و امکان فعالیت در مراکز درمانی ناراضی هستند.این وضعیت نامناسب آموزشی با اضافه شدن اقتصادی شدن دانشکده ها برای کسب درآمد وضعیت دانشگاه های علوم پزشکی را دو چندان دشوار می کند.

محمودی: وقتی بخواهیم فضای سیاسی وزرات بهداشت را بررسی کنیم باید توجه داشته باشیم که این وزارت‌خانه یک عزم بسیار جدی در ایجاد یکنواختی در فضای سیاسی دارد.

عده ای دوست دارند که فضای دانشگاه را سیاسی هم نشان بدهند که این مسئله هیچ ایرادی ندارد. بنا بر گفته مقام معظم رهبری اما مسئله ناپسند اینجاست که اینها می خواهند فضای دانشگاه را سیاست زده کنند و در گیر بازی های سیاسی در سطح ابراز قدرت های سیاسی برخی از مسئولان کشور بکنند.

به تکرر دیده شده است مسئولین فرهنگی دانشگاه های علوم پزشکی با جریان های دانشجویی هم فکر خودشان هم کاری های متعددی کرده اند و با دانشجویانی که نوعا حزب اللهی و خارج از جریان فکری آنها بوده اند مخالفت های بی موردی را صورت داده‌اند.

وزارت بهداشت یک رویکرد کاملا رادیکال با فضای انقلابی گری در این سالهای اخیر در فضای دانشجویی داشته است و تقریبا از سال 94 به امسال اجازه کار به تشکل های انقلابی در سطح دانشگاه را نداده است و فشار های متعددی به دانشجویانی که قصد فعالیت های مطالبه گرایانه داشتند ایجاد کرده اند.

در جهت القای فضای سیاسی در دوره های انتخاباتی کاملا مشهود بود که وزارت بهداشت از امکانات خود برای تبلیغ کاندیدای مورد نظر خود حتی در روستاهای دور افتاده هم استفاده کرده است و از طرف دیگر تشکل های یک بار مصرف که به پشتوانه وزارت بهداشت رشد خوبی در عرصه فعالیت های دانشجویی داشته اند.

نمره وزارت بهداشت در مسائل سیاسی نمره قابل قبولی نیست. با این حال به نسبت معاونت های آموزشی وزارت بهداشت عملکرد‌های بهتری داشته است.

در آخر هم ما امیدواریم که وزارت خانه جدیدی که با مدیریت جدید قرار است در سه سال ریاست جمهوری آقای روحانی شکل بگیرد تعاملات خوبی با تمامی جریانات دانشجویی داشته باشد و خرج های زیادی که روی دست دولت و نظام گذاشته اند با رویکرد و دید بهتر به فعالیت خود ادامه دهند.

رضیعی:  صفت فرقانی صفتی است که جناب آقای قاضی زاده هاشمی ما را به آن در سال اخیر مفتخر کردند! اگر بخواهیم در خصوص فضای فرهنگی 6 سال مدیریت آقای قاضی زاده در دانشگاه های علوم پزشکی را بررسی کنیم ما شاهد آن هستیم که این معاونت فرهنگی و دانشجویی این وزارت خانه تبدیل شده بود به معاونت سیاسی که این پدیده در جایگاه خودش جالب بود؛ اینکه ما به تشکل های هم سو و هم فکر خودمون را در فضای دانشگاه پر و بال بدهیم و جلوی فعالیت تشکل های انقلابی و بعضا مخالف جریان فکری خودشان را بگیرند و در یک راستایی مدیریت کنند که جلوی این فراغ بال  در فعالیت را گرفته‌اند.

بنا بر اهمیتی که فضای فرهنگی با استناد بر سخنان رهبری داشته است و رویکرد ها و راهبردهایی که باید شکل بگیرد معاونت فرهنگی دانشگاه های علوم پزشکی مخالف این جریان فرهنگی رفتار کرده‌اند.

با اینکه بارها گفته بودند که دانشگاه جایگاه اجرای کنسرت موسیقی نیست به کرات دیده شده است که در دانشگاه های علوم پزشکی کنسرت های موسیقی برگزار شده است که این در تعارض با سخنان رهبری درباره  فضای فرهنگی دانشگاه ها می‌باشد.

معاونت فرهنگی وزارت علوم در جایگاهی که در دوره انتخابات به افرادی که خط قرمز انقلاب اسلامی بوده اند و از سران اول فتنه در سال 88 بوده اند تریبون می دهند ولی با این حال مجوز فعالیت به تشکل های انقلابی را نمی دهند و صراحتا با برنامه های آنها مخالفت می کردند.

اینکه معاونت فرهنگی وزارت بهداشت مراسم روز دانشجو را به مراسمی دولتی تبدیل کند و استقلال و دانشجویی بودن که هویت اصلی آن است را از آن بگیرد هیچ جایی برای کتمان وجود ندارد و مکررا گفته شده بود که اگر برنامه ایی گرفته می شود نقدی به دولت آقای روحانی وارد نشود.

مگر می شود برنامه دانشجوئی برگزار شود و ماهیت آن که مطالبه گری و نقد وضع موجود و شرایط است را از آن بگیریم؛ باید دید که ما می خواهیم یک برنامه با سیاسی و دانشجوئی مطالبه گرانه برگزار کنیم یا یک برنامه به شیوه جشن و عروسی.

در دانشگاه‌های علوم پزشکی مشاهده کنید چند بار مجوز برگزاری جلسه های نقد و بررسی طرح نظام سلامت کشور داده شده است؟ ما اجازه برگزاری هیچ برنامه تخصصی در خصوص نقد چنین طرحی را دریافت نکرده ایم در هیچ یک از دانشگاه های سطح اول کشور آن هم توسط دانشجویان و اساتیدی که حق نقد و بررسی علمی این گونه طرح هایی را داشته اند. یعنی حتی اجازه برگزاری برنامه های تخصصی حول محور فضای دانشجویی و نظام سلامت هم به آنها داده نشده است.